ALIENS AND STARS, LIKE YOU AND ME [COMPLETED]

CHAPTER 6

I asked her again "what?" She ran and I ran after her, napahinto siya when I hold her arm. She asked "bakit?" 

I asked her "bakit nga tayo nandito?" She said "sasabihin ko sa iyo pag nandoon na tayo." She held my hand and pulled me, we walked at nang makarating na kami sa dulo ng lugar na yun ay napahinto ako.

 Napahinto din ito dahil nakahawak ito sa kamay ko. She asked "bakit?" I asked her "Bakit ba kasi tayo nandito? Papatayin mo ba ako?!" 

Binatawan niya ang pagkakahawak sa kamay ko at tumawa na lang bigla. She said "ano akala mo sa akin? Mamamatay tao? Helloo, hindi kita papatayin noh." I asked her "Then why did you brought me here?" 

She said "teka, natatakot ka ba?" I said "no! why would I be afraid?" She said "ewan ko, siguro kasi medyo mataas itong lugar na ito."

 I said "I'm not afraid of heights okay? I just don't tru-." Hindi natuloy ang sasabihin ko nang magsalita si Sam. She said "you don't trust me?"

 Hindi ako nakapagsalita nang sabihin niya yun. She said "kung ganun pala, edi umalis na lang tayo dito." Aalis na dapat siya ngunit nabigilan ko ito. I said "Wait!" 

Dahan-dahan na lumingon sa akin si Sam. She asked "bakit?" I sighed and said "I trust you."

 She asked me "talaga? You trust me?" I said "yes, I trust you." She said "yun naman pala eh, halika eexplain ko kung bakit tayo nandito."

 Hinila niya uli ako at medyo nasa dulong-dulo na kami ng lugar na iyon kung saan ay parang kaunti na lang ay mahuhulog kami. Nakatayo kaming dalawa doon, she showed me the view which you can see the sunset. I was stunned because you could really see the beautiful sunset just as close to you. 

Napatingin ako sa kanyang nang magsalita siya. She said "kaya tayo nandito para ilabas yang nararamdaman mo." I asked "nararamdaman?"

 She said "oo, nararamdaman. Kung kanina nagfocus tayo sa isipan ngayon naman sa nararamdaman." I didn't say anything, at napakunot na lamang ng noo habang nakatingin sa kanya. 

She said "Naaalala mo kung ano ang sinabi ni Lolo Lito diba? Iiyak at sisigaw daw siya kapag nakipaghiwalay sa kanya ang pinakamamahal niya." Yup, I remember what Lolo Lito said. I asked "and so?" 

She said "kaya gagawin natin ang advice niya."  I asked "are you serious?" She said "I am very surely serious sir." I said "There's no way I'm going to do that. I don't want to look stupid." 

She said "stupid?  Hello ? Hindi ka ba umiyak at sumigaw minsan sa buong buhay mo?" I said "of course, I've cried and shouted in my life, but in this kind of place? I have never done that." She said "diba sabi ni Lolo Lito yun lang maari mo muna o ang una mong maiisipan na gawin, lalo na kapag nasaktan ka. Ilalabas mo ang nararamdaman mo para sa kanya." 

I asked "pero hindi naman niya sinabi na kailangan gawin yun sa ganitong lugar."  She said "alam mo mas maganda na ilabas mo ang mga nararamdaman mo na para sa kanya o ng dahil sa kanya. Dahil mas mararamdaman mo ang pag-alis ng mga saloobin mo sa kanya." 

I sighed nang sabihin niya yun sa akin. Why do I have to do such thing? It wasn't really necessary. I just looked at her. 

She said "alam kong hindi naman ito ganoon na kailangan pero sa tingin ko makakatulong din naman ito kahit pa paano. Hindi ka naman mamatay kung gagawin mo yun diba?" I said "at hindi din naman ako mamamatay kung hindi ko gagawin yun." 

She said "tama ka nga, pero sige na, para sayo din naman yan eh." I said "no." She said "sige naaa." 

I said "I will not going to do that." She said "Sisigaw na yan! Iiyak na yan!" I said "No I will not. No I will not."