Sorry super late update, feeling ko naubusan ako ng scenes sa utak. Writers block pa more.
PS: Hindi po ako professional writer pero gagawin ko ang best ko para sa story na ito hanggang dulo. Salamat sa mga patuloy na sumusubaybay at matiyagang naghihintay. Pagpalain kayo nawa ng Panginoon. Enjoy reading kahit hindi ako sure sa kakalabasan ng chapter na ito.
Chapter 65
"Saan ba tayo pupunta?" tanong ko sa kanya.
"Narito na tayo kaya wag kang mag-alala." nakangiting aniya. Agad ko namang nilibot ang paningin ko ngunit wala manlang akong makitang espesyal sa lugar bukod sa mga punong naglalakihan. Katunayan ay para nga kaming nasa gubat.
"I need to blind fold you."
"No! Ayoko." mabilis na sagot ko dahilan para mapatingin siya sa akin.
"Are you scared? Come on Ella, you're with me so you're safe." alam ko naman na hindi niya ako pababayaan eh. I know that the safest place in this world is to be with him, especially in his arms.
"Hin-hindi ako natatakot." nag-iwas ako ng tingin at tumikhim upang maalis ang bikig sa lalamunan ko.
"Then why are you hesitant to be blindfolded?" mapang-asar na tanong niya.
"Okay natatakot nga ako, pero hindi sa multo o ano pa man, maliwanag pa naman ang paligid." bumuntong hininga ako, sa totoo lang ay parang na-trauma ako.
"Kung ganun.. Natatakot ka sa akin?" alanganing tanong niya na alam kong ilang segundo na lang ay magtatantrums nang parang bata.
"Natatakot ako na baka magkahiwalay na naman tayo kapag nilagyan mo ako ng blindfold. The last time you blindfolded me, remember? That's the day I left and dumped you."
"Crying, begging and hoping because of stupid decision. Oo nga, wag ka na lang magblindfold." dugtong niya, lumungkot ang boses niya na animo naalala ang sariwa pa rin sa puso niyang sakit na nangyari nung gabing yun.
Pero nagulat ako ng bigla siyang tumawa maya-maya. "Nababaliw ka na ba Fuentabella?" tanong ko sa kanya, kunot na kunot ang noo ko. Kanina lang ay nagdadrama tapos ngayon ay tumatawa na.
Mas ikinagulat ko ng kargahin niya ako paharap sa kanya kaya magkadikit ang katawan namin ngayon. Umikot ikot pa siya habang karga ako.
"Wala nang bawian yan baby ah?!" parang baliw na tanong niya habang tumatawa.
"Hoy ibaba mo nga ako!" hinampas ko siya sa balikat.
"Sabihin mo munang oo wala ng bawian yun!"
"Ano ba yun? Kiel para kang bata! Nakakahilo tumigil ka nga!" tawa lang siya ng tawa habang patuloy sa pag-ikot
"Say it baby! Sabihin mong oo!"
"Ano muna yun? Paano ko sasabihin na oo kung hindi ko naman alam yung tinutukoy mo?" natatawa na rin ako dahil sa paraan ng pagtawa niya, napakalutong ng mga halakhak niya.
Sa gulat ko ay mas naging mabilis ang pag-ikot namin. "Say yes PB! Say yes!"
"WAAAAAAAAAAAAH KIEL STOP! ARRGGGGG! YES!" automatically, he stopped right after he heard the word yes.
But to my surprise, he grabbed my nape and welcomed my mouth right to his thirsty lips.
He's doing it again. Nilalasing na naman niya ako sa sari-saring sensasyon na dulot lamang ng mga halik niya. Napapikit na lang ako habang dinadama ang sarap ng halik na iyon. I swear he's a good kisser and I don't know how and when did he learn to kiss, all that I can say is, I'm drowning and losing my sanity.
For just a 14 years old girl, naranasan ko ang mga bagay na ito. Tila kalembang iyon na gumising sa akin sa realidad. Tinulak ko siya ng buong lakas at gulat na napatingin siya sa akin.
"Why baby?" nagtatakang tanong niya.
"Kiel dinudumihan mo ang isip ko, masyado kang bad influence at aggressive. I'm just 14 pero panay ang halik mo sa akin."
"Age is just a state of mind baby. Ano kung 14 ka pa lang? Walang pinipili ang pag-ibig tandaan mo yan."
"Limitations and boundaries Kiel. This is not right, lalo na at hindi naman tayo."
"What? Hindi naman tayo? But you already said yes before! Kanina sabi mo natatakot ka na magblindfold dahil baka magkahiwalay ulit tayo, magkahiwalay ulit tayo PB, malinaw at maliwanag pa sa sikat ng araw na sinabi mo yun, tapos sabi ko wala ng bawian yun at sumagot ka naman ng yes."
Okay he got it wrong. I heaved a sigh.
"Madaya ka PB."umiiling-iling na aniya habang nanghahaba ang nguso. Iiyak na yan maya-maya pustahan tayo.
"Fine! Pero bawal ang kiss!" I surrendered.
"Kahit mga 5 times a week lang bawal pa rin?"
"Bawal."
"Okay 3 times na lang."
"Bawal nga sabi!"
"Fine, once a week, take it or leave it, I don't care. I'm going to kiss you whether you like it or not, atleast once a week. Arggggg! Paano ko makakayanan yun baby? Once in a freaking week?! Okay. Okay. I'll try basta wala ng bawian. Hindi na tayo pwedeng maghiwalay ulit dahil mauulit lang yung nangyari. Susuyuin at susuyuin lang din naman kita. Don't forget my favorite quote Miss Saavedra."
"What is it Mr. Fuentabella?"
"Its; I'm not going to give you up." he answered while staring straight to my eyes.
"Mr. Fuentabella?" naantala ang pagsagot ko sana sa huling sinabi ni Kiel ng biglang may tumawag sa kanya mula sa kung saan.
"Sinusundo na tayo." inakay niya ako palapit sa lalaki at babae na nakatayo mula sa isang gate na puno ng gumagapang na mga halaman. Hindi ko napansin kanina yun dahil puno nga ng mga puno at halaman sa paligid.
Pumasok kami sa loob ng gate at namangha ako sa nakita ko.
Flowers and butterflies everywhere, iba't-ibang uri ng mga bulaklak, halos mapuno niyon ang magandang tubo ng damo sa paligid. Sa pinakagitna ay may mahabang sementadong daan para sa dalawang tao. Nakasunod lang kami sa lalaki at babae na nangunguna sa paglalakad.
Nang marating namin ang pinaka dulo ng daan ay tumambad sa amin ang mas magandang tanawin.
May mga parang giant ball glass room na mayroong magandang table and chair set-up sa loob. Napaka romantic ng lugar, nakakalight ng mood pagmasdan ang magandang nature.
Sinamahan kami nung babae hanggang sa loob ng isang giant ball glass at inaasahan ko na mainit sa loob pero hindi, air-conditioned sa loob at amoy na amoy ang nagkalat na rose petals sa table. May isang kama rin pala sa gilid na puno din ng petals.
Nakakamangha lalo na ng umupo kami sa kahoy na upuan at kitang-kita ang magandang tanawin sa labas.
May binigay pang remote control ang babae in case na gusto daw namin ng privacy at automatic na magsasara ang makapal na pulang kurtinang nakapalibot sa buong bilog na salamin na kinaroroonan namin.
May mangilan-ngilan din na couples ang nasa loob ng ibang giant glass ball room. Ang iba ay nakasara na yung kurtina, kinilabutan ako sa naisip kong posibleng ginagawa nila sa loob.
Para kaming nasa loob ng bubbles pero sa halip na bubbles ay glass.
"Hindi na nawala ang ngiti sa mga labi at mata mo PB. Hindi ko na tatanungin kung nagustuhan mo ba dahil halata naman."
"Ang ganda-ganda dito. Grabe paano mo nalaman ang lugar na ito?" namamanghang tanong ko.
"Internet PB. Uso magresearch, you know." sagot niya sabay kindat sa akin.
"Napakarami mo talagang pakulo lalaki ka!" natutuwa ako talaga. Hindi ako magaling mag describe pero sobrang ganda talaga dito, o dahil mahilig lang talaga ako sa nature kaya sobrang nagagandahan ako sa place na ito.
"Wala bang pangalan ang lugar na ito?" tanong ko sa kanya.
"Colorful Paradise." nakangiting tugon niya.
Bagay na bagay ang pangalan ng lugar dahil sa makukulay na bulaklak at paru-paro sa paligid, idagdag pa na malaparaiso talaga dito.
"Kung hindi ka lang nagmamadali ay gusto kong maligo tayo sa lagoon." nanlaki ang mata ko sa narinig.
"Lagoon?"
"Yes baby, lagoon. But don't worry, I understand na kailangan mong pumunta sa School after. If you want, we'll go back here some other time." nabuhayan ako ng loob sa narinig ko.
Dumating ang pagkain na inorder ni Kiel nung nagpareserved siya. Masasabi ko lang na masarap, walang tapon talagang nagustuhan ko lahat ng pagkain mula sa appetizer nila hanggang sa dessert, maganda din at nakakatuwa kung gaano ka-asikaso ang staffs nila dito. Masasatisfy ka talaga once you go here.
Medyo dumidilim na sa paligid dahil pasado ala-singko na ng hapon pero kitang kita pa rin ang tanawin sa labas.
Nagkukwento si Kiel tungkol dito sa place.
"Sabi nila may hot spring din daw dito at pwede ring mag horse back riding."aniya sa pagitan ng pagkain. Nagpunas siya ng bibig gamit ang puting tela.
"Sobrang laki pala ng lugar na ito kung ganun." tugon ko naman.
"Siguro nga. Sayang at hapon na tayo pumunta."
Natapos kaming kumain at akala ko ay maglilibot kami pagkatapos nun pero hindi, nagulat ako ng biglang sumara ang makakapal na kurtina.
Tinignan ko ng masama si Kiel na ngayon ay nakangisi sa akin na animo ay may binabalak na gawin.
"No! I'm not yet ready for this!" Sigaw ng utak ko. Napailing na lang ako. Hindi naman siguro niya gagawin ang nasa isip ko.
"What are you thinking baby, huh?" maloko ang tono ng tanong niya.
"Bakit mo sinara ang kurtina? Hindi ko na tuloy makita ang magandang tanawin sa labas."
"Hayaan mo na, mas maganda kung sa akin ka muna titingin para masaya."
Inagaw ko ang remote sa kanya at pinindot ang button dahilan para bumukas ulit yung kurtina. Pagtingin ko sa mokong ay nakapout na. Nagmamaktol na ang bata.
"Magdedessert lang naman ako eh." parang batang aniya.
"Eh bakit kailangan mo pang isara ang kurtina kung kakain ka lang naman ng dessert?" tumingin ako sa lamesa at nakitang naubos na pala niya yung dessert. "Saka anong dessert eh inubos mo na kanina?"
"Ibang dessert kasi ang gusto ko PB. Unless you want me to kiss you in public's eyes." nanlaki ang mata ko sa narinig. Lumapit ako sa kanya para hampasin siya sa braso. Talagang hindi ko siya tinantanan sa paghampas dahil tawa siya ng tawa.
Sa isang paghampas ko pa ay pinigilan na niya ako sa pamamagitan ng paghuli ng dalawa kong kamay. Sa gilid ng mata ko ay nakita kong sumasara na naman ang mga kurtina ngunit huli na para paghandaan ko pa ang sumunod na mangyayari dahil ngayon sakop na naman niya ang labi ko.
He's kissing me passionately. Again, hindi ko maiwasan na isiping ang landi ko dahil hinahayaan kong halikan niya ako kung kelan niya gusto. Hindi mawala sa isip ko na parang sobrang bata ko pa talaga para dito.
Iba yata talaga kapag may boyfriend ka na gangster, iyong walang pakialam sa sasabihin ng ibang tao dahil ang mahalaga lang sa kanya ay nagmamahalan kayo. Iyong isasama ka sa laban kahit alam niyang mapanganib pero hindi ka naman niya pababayaan o hahayaan na masaktan dahil poprotektahan ka niya kahit pa magkamatayan na, gusto lang niyang ipakita sa'yo yung bad sides niya at hindi lang yung puro magaganda o mabubuting ginagawa niya.
Sabi ng iba wag ka daw humanap ng good boy, ang hanapin mo daw at mahalin ay iyong bad boy na handang magbago para sa'yo dahil once na ma-in love ang isang bad boy ay seryoso at sobra pa sa inaakala mo. Hindi ka niya sasaktan o pababayaan man... Nung una inis na inis ako sa ugali ni Kiel, walang modo, suplado, matigas ang puso at basagulero. Pero habang nakikilala ko siya ay napatunayan ko na hindi pala dapat ijudge ang isang tao lalo na kung hindi mo pa naman talaga siya kilala ng lubos. Hindi dapat tayo bumabase kung ano lang ang nakita natin sa kanila dahil sa huli siguradong maiisip natin at mapapahiya na lang tayo sa sarili natin dahil mali pala tayo ng impresyon sa kanila.
Napatunayan ko na masarap palang magmahal ang isang gangster, iyong kaya kang ipagtanggol, iyong kaya kang ipaglaban, iyong kayang gawin at hamakin ang lahat para lang sa pagmamahalan niyo. Masama man sila sa paningin ng iba pero once na nagmahal sila ay nagiging mabuting tao sila, lumalabas yung kabutihan na nakatago sa nakakatakot at mapanakit nilang awra. Nagbabago sila sa maganda at mabuting paraan at dahilan.
"Kiel tama na." bulong ko ng maramdamang bumababa sa leeg ko ang halik niya. Nakahiga na ako at nakayuko siya habang hinahalikan ako. Ang nakakainis lang ay kahit na tumututol ang kalooban ko ay ayaw namang kumilos ng tama nitong katawan ko, ilang beses ko na din sinubukang magsalita pero walang boses na lumalabas sa bibig ko.
Naramdaman kong parang naestatwa siya sa leeg ko. Ilang sandali pa ay kinilabutan ako sa hininga niya. Niyakap niya ako habang hindi inaalis sa leeg ko yung mukha niya.
"I'm s-sorry baby. H-hindi na to mauulit. Pangako." bumuntong hininga siya bago umupo sa kama. Tumatango lang ako dahil hindi pa rin ako maka-move on. Parang wala pa rin ako sa sarili.
What just.. Happened?
Alam ko na kung hindi ako nagsalita para pigilan siya kanina ay baka kung saang masamang bagay napunta ang simpleng halik na iyon.
Uminit ang pisngi ko at hindi makatingin sa kanya. Nahihiya ako dahil umabot pa kami sa ganun bago ko siya pinigilan, para bang ang easy to get ko, para bang gustong-gusto ko na ginagawa namin yun.
"Tara labas tayo?" alanganin ang boses niya ng magsalita maya-maya.
"Si-sige." shocks nauutal ako, natatarantang tumayo ako pero hindi ko inaasahan na tatayo na din pala siya kaya ngayon nagkatitigan kaming dalawa habang nakatayo. Ilang segundo din kaming ganun bago ako natauhan. Nag-iwas ako ng tingin at lumayo ng konti sa kanya.
Tumikhim ako. "T-tara na?" ngunit kahit anong gawin ko ay nautal pa rin ako. Alam ko na hindi lang ako ang nakakaramdam ng ganito. Alam ko na may something na kakaiba sa amin ngayon.
Parang. .ang awkward at init bigla ganun. .
Lumabas na kami ng glass ball pero hindi ko alam kung saan kami pupunta. Parang pareho kaming nagpapakiramdaman. Pansin ko din ang pasimpleng pagbubuntong hininga nitong si Kiel at nagpapahuli pa siya ng konti sa paglalakad.
Ilang minuto kaming naglalakad lang papunta sa hindi ko alam kung saan. Walang nagsasalita sa amin at kakatwang pati paghinga ko ay pigil na pigil na para bang natatakot akong marinig niya pati nagwawalang tibok ng puso ko. Hanggang sa hindi na ako nakatiis.
"Kiel ano na? Saan na tayo pupunta ngayon?" mahihimigan ang inis sa boses ko.
"H-huh?" parang wala sa sarili na tanong niya.
I rolled my eyes mentally. "Where are we going now?" pag-uulit ko sa tanong ko kanina.
Sandali pa siyang nag-isip bago ngumiti. "Tara." hinawakan niya ako sa kamay pero bigla ko iyong nabawi sa sobrang gulat.
"MAY KURYENTE KA!" sabay pa naming sinabi iyon. Nagkatinginan kami at sabay pang natawa.
Dahan-dahan ulit niyang hinawakan ang kamay ko at sabay kaming naglakad.
"Close your eyes baby." sandali akong nagtaka pero knowing him, ano na naman kayang pakulo niya ngayon? Hindi na ako nagprotesta pa at ipinikit ko na lang ang mga mata ko. Inalalayan niya ako sa paglalakad hanggang sa tumigil kami. "Now slowly open your eyes PB." halos pabulong niyang sinabi.
Sinunod ko ang utos niya at muli, namangha na naman ako sa nakita. Sobrang babaw nga lang siguro ng kaligayahan ko para magkaganito dahil lang sa mga paru-paro. Oo nandito kami sa isang fully screened na taniman ng mga gumagapang na halaman at iba-t-ibang uri na naman ng bulaklak at ang lugar ay halos mapuno ng iba-t-ibang kulay din at laki ng paru-paro. Hindi sila nakakalabas dahil napuno na ng mga halaman ang screen na nagsisilbing kulungan ng mga ito.
"Ang gaganda at ang kukulay nila!" hindi ko maiwasang mapatalon pa ng bahagya sa sobrang tuwa. May lumilipad malapit sa akin na isang paru-paro kaya itinaas ko ang kamay ko para padapuin siya sa daliri ko.
"Kiel picturan mo ako dali!" kinakabahan na utos ko habang nakatingin sa paru-paro, kinakabahan na baka bigla ng umalis iyon. Walang sumagot kaya napatingin ako sa kanya at nagulat sa nakita ko.
Kanina pa pala niya ako kinukuhanan ng picture!
Tumingin siya sa akin at ngumiti." Mula kanina pagkalabas natin dun sa glass ball ay may picture ka na PB."
"Bakit?"
"Anong bakit? Gusto ko may remembrance tayo dito."
"Eh ako lang naman ang meron, dapat tayong dalawa din." tumingin ako sa paru-paro na nasa daliri ko at napangiti na naman ng makitang nandun pa rin pala at parang ayaw ng umalis.
Tinapat ni Kiel ang cellphone niya sa aming dalawa para mag picture taking. Ang ganda ng background dahil puro bulaklak, halaman at paru-paro.
Iba't-ibang pose ang ginawa namin, may tumatawa, may nakangiti, may nakanguso, naka peace sign, pinag heart sign sa kamay naming dalawa, may nakaakbay siya sa akin at ang pinakahuli ay hinalikan niya ako sa pisngi habang malapit sa pisngi ko yung paru-paro.
(Imagine na lang tong picture)