n.h Gebroken

Chapter 13

Zijn zachte lippen wrijven over de mijne terwijl hij een plukje haar achter mijn oren schuift. Even sta ik als verdoofd, maar dan krijg ik door wat er gebeurt. Shit, dit is helemaal niet de bedoeling. Drie dagen geleden konden we elkaar niet uitstaan... of was dat een leugen? Mijn hele brein slaat ineens op hol binnen een paar seconden. Focus! Rust! Denk na! Wil je dit? Dit wil je, ga door! Dan wordt het ineens weer helder en in een reflex trek ik terug. 'Niall, ik... het gaat zo snel en... en drie dagen geleden en...' ik struikel over mijn woorden terwijl ik mijn adem probeer terug te pakken. Hij kijkt vertederd en glimlacht alleen maar terwijl zijn blauwe ogen twinkelen. 'En... en... we hebben helemaal geen relatie en... jij en Olivia... Niall nee! Sorry, ik bedoel ja, maar... Nee, eh nee' stotter ik terwijl ik mijn wangen helemaal vurig voel worden. Nog steeds reageert Niall niet. 'Toe, zeg dan iets' roep ik uit terwijl ik nu superzenuwachtig ben. Ja, nu heb je het verpest. Stresskip. Niall houdt me vast en duwt me zachtjes de deur uit. Inmiddels is het al donker geworden. Ik heb geen idee waar we heen gaan, en ik vind het ook behoorlijk eng op de trap wanneer Niall zijn handen voor mijn ogen houdt. Onder begeleiding hoor ik een deur naar beneden gaan en dan haalt hij zijn handen weg. Het is buiten heel helder, zomers warm en in het donker kan ik onderscheiden dat er gras onder mijn voeten is. Niall loopt een stukje de tuin in en gaat op het gras liggen. Ik volg zijn voorbeeld en ga naast hem liggen. Er zijn zoveel sterren. Sommigen schijnen heel fel, anderen weer zwakker. Hoe langer ik kijk, hoe meer er komen. Ik focus me op een heldere ster en zucht diep. Niall kijkt opzij. 'Troubles?' grinnikt hij. Ik grinnik ook. 'Nee, gewoon even alles eruit zuchten weet je wel' mompel ik. 'Het spijt me van net, soms denk ik niet na' zegt Niall. Ik glimlach en kijk ook opzij. 'Het is niet erg' antwoord ik. 'Ik werd alleen nogal overdonderd.' Aanstelster. Je werd helemaal gek. Leuk hoor. Hij knikt begrijpend. 'Weet je Melody, ik ben waarschijnlijk echt de grootste gek ooit, maar ik heb je altijd al leuk gevonden. Je hebt een lief gezichtje, de looks waar Olivia jaloers op mag zijn, je bent slim, je doet niet alsof je zwaar onnozel bent, je bent aardig en je gaat je eigen gang. Maar aan de andere kant ben je mysterieus en op jezelf, soms wil ik je aanspreken en kom je afstandelijk over. Ik ben zo blij dat je die muren voor mij hebt laten vallen' zegt hij. Nep. Hij liegt je voor. Hij is een geboren acteur. Mijn ogen worden groter en ik bijt op mijn lip. 'Hoe weet ik zeker dat dit geen mooie praatjes zijn?' vraag ik met schorre stem. 'Omdat ik het recht vanuit mijn hart meen Mel' antwoord hij, om eraan toe te voegen: 'kunnen we "ons" een kans geven?' Denk goed na. Kom niet bij mij uithuilen. Zeg ja, maar overdenk de consequenties. 'Durf je dat wel? Ik wil namelijk niet degene zijn die jou onderuit haalt in je groep' zeg ik na lang nadenken over mijn woorden. Doos, je klinkt wel bejaard. Niall gaat iets langer liggen en staart de sterrenhemel in. 'Je moet niet zo onzeker zijn. Je bent lief en mooi. Wat maakt het uit wat anderen van je vinden? Ik vind je geweldig en wat de rest zegt kan mij niet schelen. Als je altijd naar anderen luistert wordt je doodmoe' zegt hij. Maar hij doet ook altijd alsof. 'Echt?' vraag ik. Gelukkig is het donker en kan hij de dieprode blos op mijn wangen niet zien. 'Echt' belooft Niall. Hij drukt zijn lippen op mijn wang en speelt met mijn haar. De stem houdt zich afwezig.

(a/n) wooo chapter 13 alweer, en al meer dan 800 reads!! Ik vind t echt supergaaf van jullie allemaal! Anyways, heel erg bedankt!