n.h Gebroken

Chapter 18

De bal stuitert de duinen af totdat hij helemaal uit het zicht is gestuiterd. 'Te hard geschoten!' roep ik naar Niall. Hij steekt zijn duimen op en rent naar mij toe. 'Wie hem het eerst te pakken heeft sunny' roept hij terug. Ik stuif weg en het zand onder mijn voeten vliegt alle kanten op. Ik begin steeds harder te rennen en dan lig ik ineens languit in het zand. Als ik al zand spugend opkijk zie ik dat Niall me heeft ingehaald. 'Ik krijg je wel! De volgende zandhapper ben jij' lach ik. Ik klop het zand uit mijn kleren en ren ook het strand op. Als Niall weer met de bal dribbelt zijn we op zoek naar een plekje. Het fijne aan mij is dat ik het een en ander aan strandjes in Londen ken waar bijna niemand komt, dus op ons na is er bijna niemand. Na een tijdje te hebben geslenterd gooit Niall zijn tas neer. 'Zo, hier is het wel prima. Bovendien heb ik genoeg van die zware tas' mompelt hij geërgerd. Ik grinnik. 'Chill, het is veel te mooi weer om je daar druk over te maken' antwoord ik terwijl ik hem een kus op zijn wang geef. Niall haalt zijn schouders instemmend op en trekt zijn shirt uit. Wat een spieren. Ik moet hiermee ophouden, ik lijk wel één of andere domme fangirl zoals Olivia en dat soort grut. Ik moet ze loslaten, zelfs in de vakantie blijven ze me achtervolgen, om gestoord van te worden. Waarom zijn dingen zo gecompliceerd en denk ik zo idioot veel na. Terwijl ik in gedachten verzonken mijn handdoek uitspreid voel ik getik op mijn schouder. 'Eh Melody? Gaat het?' vraagt Niall. Ik schud snel mijn hoofd om de gedachtes weg te wapperen en vervolgens knik ik. 'Ja, prima. Flashback Aruba, weet je wel' zeg ik vlug. 'Oh ja' mompelt Niall. Ik zie ertegen op om in bikini te gaan. Het voelt gewoon een beetje onwennig om zoveel van mezelf bloot te geven. 'Melody, je hoeft niet he' zegt Niall alsof hij mijn gedachten kan lezen. Weer schud ik mijn hoofd. 'Nee, dat is niet eerlijk voor jou. Kom, we gaan zwemmen. Het is zo warm' mompel ik terwijl ik me uitkleed. Ik tik Niall aan en sprint naar het water. 'Als je het laatste ligt ben je Engelands dirtbag' gil ik terwijl ik al met mijn tenen in het water sta. Wanneer ik plons is Niall net te laat. 'Verloren, dirtbag' lach ik. Niall laat het er niet bij zitten en lift me boven zijn hoofd. Drie seconden later lig ik verderop in het water. 'Gatver! Vies water!' schreeuw ik uit. Niall lacht. 'Payback voor mij een dirtbag noemen! En je kunt er nog een paar krijgen!' schreeuwt hij terug. Ik stuw water in zijn gezicht. 'Proeven zal je.' Niall hoest stevig. 'Ouch' huivert hij, 'inderdaad smerig.' Na een tijdje met water te hebben geklierd krijgen we er beiden genoeg van en al struikelend lopen we het water uit. Gelukkig regent het niet meer zoals gisteren en komt dat Aruba-gevoel weer een beetje terug. Er is nu bijna helemaal niemand meer op het strand terwijl het toch 14p.m. is. Uit zijn tas tovert Niall ineens een box en sluit hem aan op zijn telefoon. 'Kunnen we Coldplay luisteren' lacht hij. Ik grinnik. We zijn allebei fan. Terwijl zachtjes de muziek speelt ga ik op mijn rug liggen en staar wat in de lucht. Er zijn geen wolken, alleen een vliegtuig die een lang wit spoor in de lucht trekt. Eventjes vervaagt de flashback Aruba door de flashback 17 juli 2014. Ik voel mijn buik samenspannen. Naar en pijnlijk om aan terug te denken. Ik draai mijn gezicht om naar Niall die tevreden met zijn handen onder zijn hoofd gevouwen ook naar de lucht ligt te staren. Zou hij ook naar het vliegtuig staren en aan hetzelfde denken? Ik haal diep adem. 'Niall?' vraag ik.

Hee dushi's, vergeet niet te voten!! Hoe hoger ik in de ranking kom, des te meer ik upload!! Maak dat grijze sterretje geel and bring color to the world!! xoxo