n.h Gebroken

Chapter 10

'Laat me los, eikel. Ik ben klaar met jouw shit' zeg ik stoerder dan ik me eigenlijk voel. Goed zo! Michael hoont een beetje, maakt zich dan heel breed en gaat over me heen hangen zodat ik een stap naar achter moet zetten. Dan draait hij zich om naar de groep en begint hard te lachen. 'Horen jullie dat? Ons vogeltje denkt dat ze haar eigen wil kan doen. Wat schattig' zegt hij. De rest van de groep begint ook te lachen. Daarna draait hij zich weer naar mij en duwt me naar achteren tegen de muur van het schoolgebouw aan terwijl hij mijn polsen heel strak ertegenaan duwt. Als dit ze niet breekt weet ik het ook niet meer. Achter Michael zie ik het hele groepje zich verzamelen, Olivia natuurlijk voorop. Kopstoot dan! Nu is het moment om hem voor gek te zetten! Toe dan, bangerik! Zijn gezicht komt gevaarlijk dichtbij. 'Luister vogeltje, dat was niet slim van je, om gisteren door het park te lopen. Een beetje onze tijd verspillen en je snavel daar laten zien. Je moet ervoor gestraft worden. Weet je zelf al een passende straf?' dreigt hij met zijn mintadem. Bah, laat hem weggaan met zijn foute smoelwerk. Ik knijp mijn ogen dicht. Kwaad draai ik mijn hoofd weg. Jason slaat hem direct terug zodat ik Michael weer aan moet kijken. Terugslaan! Laat je niet gek maken. Uit puur protest kijk ik naar zijn borstkas. 'Kijk me aan!' blaft hij. Ik weiger dat. Michael vervolgt zijn praatje. 'Luister, vogeltje, we kunnen je natuurlijk op het dak zetten en je dan er vanaf duwen, kijken of je echt kunt vliegen.' Geschrokken kijk ik hem aan. Michael lacht vals. 'Kijk, zo kijk je me wel weer aan he. Maar het is niet leuk als je toch niet kon vliegen. Dus, wat zullen we wel met je doen?' Met rust laten. Schop hem. 'Slaan' brult Jason. Michael maakt een instemmend gebaar met zijn vinger. Om me heen hoor ik wat joelende geluiden, en kinderen die 'oeh' smiespelen. Precíés op dat moment komt Niall eraan geskated en komt naast Michael staan. 'Jo, what's up guys?' vraagt hij. Het klinkt te stoer, maar dat zou ik niet vinden als ik niet wist hoe hij kan zijn. Michael wil hem antwoorden, maar krijgt niet in de gaten dat zijn greep verslapt. Grijp je kans! Vlucht! Ik ruk me los en ren weg.

'We stonden op het punt om haar in elkaar te rammen, net als gistermiddag, maar dit keer omdat ze gisteren onze tijd had verspild omdat we haar in elkaar moesten rammen' zegt Michael alsof het niets is. Nialls mond valt open. 'Dat is wel echt het domste wat ik ooit heb gehoord' zegt hij fel. 'En dan doe je het morgen weer omdat ze daarnet je tijd zou hebben gepikt? Kom op, ze is niet populair, maar dit is wel tot de max. Ik vind opmerkingen wel erg genoeg' vervolgt Niall. Dan draait hij zich om en rent ook weg.

'Melody!' schreeuwt Niall achter me. Ik hou gelijk stil en draai me om. Niet stoppen, rennen. Hij komt buiten adem voor me staan en pakt me vast. 'Luister, voortaan met een grote boog om die lui heen lopen. En anders direct tegen mij zeggen hè,' fluistert hij streng. Het heeft toch ook iets beschermends. Ik knik. 'En blijf voortaan van me weg' vervolgt hij met luide stem terwijl hij me een knipoog geeft. Geacteerd bang knik ik terwijl ik een "thanks" lipsync. Ik snap de hint direct, de hele groep staat achter hem. Olivia begint om Niall heen te kirren en gilt hoe stoer ze hem op dat skateboard vond. Haar hakken blijven maar ronddraaien op de tegels. Verder ziet ze er wel top uit. Kijk, dat kan jij ook. Ik help je wel. Ik rol mijn ogen en loop weg. Thank God for Niall. Hij is écht anders. Weet je het zeker?