n.h Gebroken

Chapter 44

Eerste schooldagen zijn vreselijk. Vooral als je Melody Jennings heet. De wekker gaat veel te hard en gooit mijn droom aan stukken. Ik trek het kussen over mijn hoofd. Ik wil niet uit huis, ik wil kluizenaar worden samen met Niall. Met een zucht draai ik me op mijn buik en trap de dekens van me af. Misschien komt er een acute koude windvlaag en bevries ik en ontdooi ik pas weer over twintig jaar. Ik wacht vijf seconden. Nee, helaas geen windvlaag. Ik besef me dat het niet zal werken en met tegenzin stap ik uit bed. Linkervoet, rechtervoet en... ze blijven staan. Er is dus ook geen gat in de grond gekomen. Er is geen ontkomen meer aan en ik moet naar school. Fijn. Mijn telefoon bliept en ik kijk naar wiens naam er oppopt. Niall. Duh, wie anders?

Niall: Lieve Melody, ik vind je super lief, dus dat je vandaag niet denkt van: huh, waar slaat dit op? Maar weet je nog dat pact dat we een paar weken geleden hebben gesloten? Nou ja, dat dus. Anyway, je blijft de liefste hoor. xxx

Er zou een belletje moeten gaan rinkelen. Maar dat doet het niet. Ik druk het gesprek weg en loop met een leeg gevoel naar de badkamer. Ik snap het heus wel, daar niet van. Het is gewoon niet leuk, ondanks dat ik het wist. Ik sla de badkamerdeur achter me dicht.

Het is eigenlijk een prachtige dag. De zon schijnt, het gras wappert groener dan ooit met de dauwdruppels op de toppen. Het is al blauwe lucht, en toch is de dag niet mooi. Op de hoek staan Olivia, Michael, Jason en hun groep. Ik kan er langs heen, maar ik heb me voorgenomen me dit jaar niet te laten kisten. Ik loop gewoon door met opgeheven hoofd. Mijn gympen verplaatsen zich voet voor voet op de stenen. Het moet er waarschijnlijk heel licht uitzien, maar het voelt alsof er lood aan hangt. Het is nog 5 meter tot ze, nog 4, nog 3, nog 2... 'Wow, ik voel een negatieve flow. Loopt er hier een geest?' krast Olivia. Michael stoot me aan. 'Nee, of misschien wel, maar door geesten kun je toch heen met je hand?' antwoord hij. Ik wil doorlopen, maar Jason houdt me tegen en vormt met Elene en Chuck een muur. Michael pakt mijn arm vast en trekt een mes. What the fuck bezielt deze gasten? 'Laat los' zeg ik ijzig kalm. Michael sluit zijn hand nog iets meer en draait het mes zo dat de zon erop weerspiegelt. Ik verhef mijn stem. 'Echt serieus, hou op en laat me los!'

Sorrysorrysorry voor het zoooo lang niet updaten, maar ik had het echt on-wijs druk met school en het sloeg gewoon nergens meer op, ik was echt gestrest en shit en zo, maar nu upload ik weer dus yeah, party! No, anyway, blijf voten, want in de ranking jojoot het nu en p.s suuuperbedankt voor alle votes van nieuwe lezers die ik heb gekregen, jullie zijn stuk voor stuk cool xoxo