n.h Gebroken

Chapter 57

Inmiddels is het al laat in de avond en ik lig op bed een beetje naar het plafond te staren. Op het televisiescherm voor mij is de talkshow van Jimmy Fallon te zien, maar ik besteed er niet zoveel aandacht aan. Ik denk na over de dag. Dit was wel echt een zwarte dag. Hoe heb ik het zover laten komen dat ik hier lig? Mijn ogen rollen naar rechts, maar uit het raam valt er niet zoveel te zien nu de gordijnen ervoor hangen. Aan de linkerkant is het bed naast me leeg. Mijn tas staat er tijdelijk op die mijn moeder heeft gebracht. Ik denk terug aan vanmiddag. Ze was zo bezorgd, ze stond op het punt om te gaan huilen. Het was hartverscheurend en nu ik eraan terugdenk krijg ik weer een brok in mijn keel. Ik vind het heel moeilijk om haar zo teleur te stellen, ondanks dat ze zei dat ze het heel goed snapte en dat zij zich ook zo verschrikkelijk voelde toen mijn vader er vandoor was gegaan. Het zit blijkbaar in de genen. Maar toch, ik krijg er gemengde gevoelens van. Schuld en verdriet. Met een leeg gevoel kijk ik naar mijn telefoon. Niall heeft nog steeds niks van zich laten horen. Zelfs geen "hoe gaat het?" Ik zucht diep en voel mijn mondhoeken tot aan mijn kin zakken. Volgens mij kijk ik bedroefder dan ik ooit heb gedaan. Voor mij op het scherm praat Jimmy Fallon met zijn gasten, wanneer de bubbelige letters van "EW!" oppoppen. Hopelijk vrolijkt dat me iets op. Hi, my name is Sara, and if you wondering, you spell... bla bla. Ik verschuif mijn koptelefoon iets en merk niet eens dat een verpleegster binnenkomt. Ze trekt er een stoel bij en het schrapende geluid haalt me uit mijn gedachten. De koptelefoon verschuift naar mijn nek en ik duw het televisiescherm van me af. 'Hai, hoe gaat het nu?' vraagt de verpleegster. Op haar naamkaartje staat Jessie. Ik haal mijn schouders op. 'Het is wel eens beter gegaan' antwoord ik. Jessie grinnikt even. 'Ach meisje, het valt ook niet mee. Van thuis naar school, van een flauwte naar een gebroken hart, en van een ruzie naar hier' somt ze op. Ik knik. 'Tsja, als ik iets kon veranderen dan had ik dat graag gedaan' verontschuldig ik me. Ik pak mijn telefoon en ontgrendel hem. Ik heb het contact van Niall nog steeds openstaan en in mijn hoofd herhaal ik de cijfers. Nul zes, etcetera. Jessie buigt over mijn telefoon heen en kijkt ook naar het nummer. 'Wacht je op een belletje van iemand?' vraagt ze. Ik knik weer. 'Ja, maar hij niet op de mijne.' Jessie trekt haar telefoon. 'Wat nou als ik hem bel? Zou hij dan wel opnemen?' stelt ze voor. Mijn ogen lichten op. 'Als je dat zou willen proberen!' roep ik uit. Ze lacht en toetst het telefoonnummer van Niall in terwijl ik hem laat zien. Zenuwslopende seconden volgen, maar dan neemt Niall op. 'Horan?' zegt hij. 'Goedenavond meneer Horan, het spijt mij dat ik u zo laat bel, maar ik bel voor Melody Jennings. Heeft u even een paar minuten?' zegt Jessie heel beleefd. Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn, maar dan begint Niall toch te praten. 'Oké, even dan, maar excuseert u mij, wie bent u?' vraagt hij schor. 'Doet er niet toe' antwoordt Jessie. Dan geeft ze de telefoon aan mij. 'Niall' fluister ik en dan barst ik in huilen uit. Alle spanning vloeit los. 'Melody, hey' zegt Niall zacht terug. 'Toe, alsjeblieft, niet huilen, nu begin ik ook bijna mee te huilen' grinnikt hij, maar ik hoor dat hij tegen de tranen vecht. Mijn stoere lieve vriend, bijna in tranen. 'Ik wil ook niet huilen' stotter ik. Ik haal even schokkerig adem. 'Ik heb me goed gedragen vandaag. Wil je morgen alsjeblieft weer langskomen?' smeek ik hem. Ik kan zijn gezicht niet zien, maar aan de manier van ademen hoor ik dat hij nu echt huilt. 'Natuurlijk meisje, morgen zodra het kan ben ik er. Ik was niet echt boos op je, ik beloof het. Nu goed rusten, morgen wordt weer een zware dag. Ik hou van je, voor altijd' sluit Niall het gesprek af. 'Ik hou ook van jou, slaap lekker' zeg ik terug en dan is de lijn verbroken. Ik geef hem met een glimlach terug aan Jessie. 'Dankjewel, ik voel me stukken beter nu' bedank ik haar. Jessie lacht terug en verlaat dan de kamer. Met een nieuw sprankje hoop val ik wat rustiger in slaap.