Jelibon | Texting

iki

Millet üniversite sınavına çalışırken ben neden aşk acısı çekiyorum acaba? Benim hayattaki şansım niye her zaman eksilerde? Hayır yani, Samet gibi birini ben nasıl takıntı haline getirdim ki? Yemin ediyorum ergenliğimi doruklarda yaşadım ben. Ergenliğim de ömür boyu sürecek herhalde.

Oflaya oflaya çantamı da alıp odamdan çıkarken birine çarpmam ile bağırdım.

"Lan yuh yuh!" Başımı kaldırdığımda abimi görmem ile güldüm.

"Her seferinde daş gibi bedeninle amel defterimi kapatmaya çalışman hiç hoş değil abi." Sırıttı.

"Daş gibiyim, değil mi?" Cümlemin içinde kendine beğenip aldığı sözlerle gözlerimi devirdim.

"Evet abi," dedim homurdanarak. Sonra hevesle sordum. "İş görüşmesine mi gideceksin?" Başını salladı.

"İnşallah olur. Şoför olacağım eğer kabul ederlerse ama bilemiyorum." Gülümsedim ve uzanıp yanağını öptüm.

"Yaparsın abim. Nihat Abi boşuna mı buldu sana onu?" İç çekti.

"Valla o da şoförlük yapıyor. Ama biliyorsun. İş adamlarının şoförlüğü bu. Bana nasıl biri denk gelir Allah bilir. Zengin zengin bana laf söyler, ben de fakir fakir döverim sonra." Sesli bir şekilde güldüm.

"Ya ben seni yerim yerim!"

"Tamam yeter. Şımarma," dediğinde güldüm.

"Hadi. Sen de okula geç kalma. Sınavına kaldı kaç ay, hâlâ aylak aylak dolaşıyorsun." Kaşlarımı çattım.

"Abi!" Pis pis güldü.

"Okula yürü hadi." Sonra mutfağa doğru gidip bağırdı hayvan gibi.

"Anne! Akşama ne yemek var?"

"Zıkkım var. Yer misin, Mehmet?" Kahkaha attım. Annemin cevabına bayıldım. Ben de mutfağa gidip onların sohbetine dahil oldum.

"Anne benim harçlığım az kaldı." Annem bana dönüp kaşlarını çattı.

"Kız daha iki gün önce verdim. Hem bugün perşembe zaten. Yarın da okul var. Sonra hafta sonu." Ofladım.

"Ama fotokopi parası istediler okuldan on lira." Abim gülüp cebinden yirmi lira çıkardı ve bana uzattı.

"Al hadi." Sırıttım.

"Bak senin tipini yerim abi."

"O nasıl konuşma?" dedi annem.

"Ay anne!" dedim bıkkın bir şekilde.

"Sus. Yolarım o saçını." Güldüm. Psikopat benim annem.

"Kızım sen çıkacak mısın şimdi?" diye soran babamı duydum. Ona döndüğümde başımı salladım.

"Evet, baba."

"O zaman gel ben seni bırakayım okula. Minibüs ile uğraşma."

"Yia ben seni yerim baba!"

"Bütün herkesi yiyor. Tövbe Allah'ım," dedi annem.

"Anne seni de yerim," dediğimde gözlerini devirdi.

"Yamyam. Yürü hadi okula." Sırıttım ve başımı salladım.

Babam, abim ve ben evden çıktığımızda babam abime baktı ve gülümsedi.

"Hadi bakalım oğlum. İnşallah hayırlı haberler ile gelirsin eve." Abim ile aynı anda ben de gülümsedim.

"İnşallah baba," dedikten sonra bana göz kırptı.

"Hadi görüşürüz akşam." Güldüm.