Jelibon | Texting

kırk iki

Medya: 13 gündür Jelibon'a yeni bölüm gelmemiştir o sırada siz: DBBWNBXNWNXNSNDNWDNWNDNDJXSBS

Bayramın son günü size bayram jelibonu getirdim shshhxjwhdhwndnsndndndnd

Özledim sizi çok özledim ağağağağağağa 🥺❤️

Bu aralar Jelibon'u yazmakta çok zorlanıyorum. Galiba dram hiç bana göre değil... Ben mizah insanıyım. Gülmeye devam ahhahsnwndhwhdwbndnend

Beklediğiniz için çok teşekkür ederim. ❤️ Ayrıca bölümü yazmam için yaptığınız tehditlere de hayran kaldım, tehditlere devam ahahxnhnwbxnwbdwbbdnsbdbd

Bulur muyuz 900 yorumuuu 🐍

***

Abimi camın arkasından izlerken bir anda belime sarılan ellerle irkildim. Erdem olduğunu anlayınca dudaklarım kıvrıldı. Saçlarımı öpüp kulağıma doğru fısıldadı. 

"Nasıl oldun?" Sırtımı rahat bir şekilde göğsüne yasladım. 

"İyi olmaya çalışıyorum," diye mırıldandım. "Abim için." Boynumu öptüğünü hissedince gülümsedim. 

"İyi olacak inşallah. Yeniden eski deli günlerimize geri döneceğiz." Sözleri bir nebze olsun beni rahatlatırken içeride abimi kontrol eden doktor dışarı çıktı. Erdem'den ayrılıp onun yanına gittim. 

"Abini şu an için göremezsin demiştiniz. Ama sadece bir dakika bile yeter bana. Söz veriyorum. Çok kalmayacağım." Doktor sözlerimle bana döndü ve gülümsedi.

"Peki, tamam. Ama çok kalmak yok ve sadece bir kişi. Sen girersen senden başka kimseye izin veremem." Başımı salladım. 

"Çok teşekkür ederim." O da başını salladı.

"Rica ederim. Hemşire söyleyeceğim. İçeri kim girecekse yardımcı olacak," dedikten sonra yanımızdan ayrıldı. Koridorun başında görünen bizimkilerle derin bir nefes alıp verdim. 

"Ne oldu kızım?" diye sordu babam yanıma gelince. 

"Bir kişinin girmesine izin verdiler."

"Sahi mi?" dedi İpek Abla. Elinde bir bardak vardı. Sonunda annemin zorlamasıyla en azından bir çay içiyordu. Başımı salladım. 

"Kim girecek peki?" diye sordu Kadir. Bir an için herkes birbiriyle bakıştı. 

"İrem ya da İpek girsin," dedi annem. "Ben girersem dayanamam. Buradan bile kendimi kaybediyorum. Oğlum gözlerini açsın, öyle göreceğim." Tebessüm ettim. Annem sürekli bu şekilde dua ediyordu. Abim gözlerini açmadan içeriye girmeye niyeti yoktu.

"Aynen," dedi babam da. "İrem ya da İpek." Bakışlarım İpek Abla'yı buldu. İç çektikten sonra tebessüm etti.

"Senin onun yanına gitmen daha doğru olur canım. Abinin senin sesini duymasına ihtiyacı var. Onu her zamanki gibi neşelendirecek şeyler söyle. Hatta sinir olacağı şeyler bile söyle. Çünkü en son siz yan yanaydınız. Senin sesini duyar belki," dedi İpek Abla. O sözlerini söylerken benim gözlerim çoktan dolmuştu. Başımı salladım. 

"Tamam," deyip boğazımı temizledim.

"Kanka de ki: Kadir senin arabanı çizdi. Kesin uyanır," dedi Kadir. Dolu gözlerimle güldüm. Diğerleri de güldü.

"Erdem bana evlenme teklifi etti de desene," dedi Pınar. "Hemen gelip Erdem'i gebertir." Bu sefer daha çok güldüm. Erdem sırıttı.

"Bak bu işe yarar. Yeter ki uyansın. Dayak yemeye hazırım," demesiyle babam güldü. Bir yandan da gözleri dolmuştu.