Jelibon | Texting

yirmi altı

Medya: bugünlerde moodum

Jelibon'u size fırlatalı bir ay olmuş ve 34Bin olmuşuz. İyi ki varsınız, ben sizi sewmek. 😻💙

Instagram'dan bana goril atanlarınız oluyor çok eğlendim ahahajsbndbwhdnnejsjdn atılan gorilleri bölümlere uygun olursa kullanacam, canım goriller 🦍

Bulur muyuz 800 yorummm 🐍

***

Mehmet Koyuncu'dan.

"Mehmet bugün dersim erken bitti. Kusura bakma, aniden çağırdım seni." İpek'in sözleri ile gülümsedim.

"Sorun değil. Benim işim bu." Gülümsedi.

"Hadi gidelim." Beraber arabaya bindiğimizde bu sefer öne oturmuştu. Emniyet kemerimizi taktıktan sonra arabayı çalıştırdım. Yola çıktığımızda İpek tekrar konuştu.

"Mehmet ben yine araba kullanmak istiyorum. Zamanın varsa yine gittiğimiz yere gidelim mi?" Sırıttım.

"Sen yeter ki iste." Güldü.

"Teşekkür ederim." Gülümseyerek başımı salladım.

"Rica ederim."

Araba kullanmak istemesine sevinmiştim. Yavaş yavaş alışacaktı. Ama asıl sorun İpek arabayı tek başına kullanmaya başladığında ben ne yapacaktım?

İşimi kaybedecektim yine.

İpek'in babasıyla hiç bunu konuşmamıştık. Ben de hiç konusunu açmamıştım. Konuşmam gerekirdi. İç çekerek yola bakarken içime dolan sıkıntıyı umursamamaya çalıştım.

İpek'in durumuna çok sevinmiştim ama bir yandan keşke böyle olmasaydı diyorum. Yusuf Abi yeniden bana iş bulurdu. Ne zaman bir şey olsa gel bana söyle derdi ama ben başka bir iş de istemiyordum açıkçası. Bu işi seviyordum.

Kafam öyle karışıktı ki, beynim patlayacak gibiydi. Akışına bırakmaya karar verdim ben de. İpek arabayı tek başına kullanana kadar böyle devam ederdim. Sonrasına da bakardım işte. Yapacak bir şey yoktu.

"Mehmet?" diye soran İpek'e bakmadan cevap verdim.

"Efendim?"

"İyi misin? Bugün bayağı durgun görünüyorsun. Garipsin." Gülümsedim.

"Önemli bir şey yok. Tersimden kalkmışım ben galiba." Sözlerimden sonra ona baktığımda gülümsedi, ben de gülümsedim. Tekrar önüme döndüğümde yine konuştu.

"Canını sıkan bir şey varsa söyleyebilirsin. Özellikle bizimle ilgiliyse." Kaşlarımı kaldırdım.

"Bizimle ilgili derken?" diye sordum ve ona bir atıp tekrar yola döndüm. Bir süre cevap gelmeyince yüzüne baktım. Gülümsedi ama yine de gergin bir ifade vardı yüzünde.

"Yani babamla ilgili. Benimle ilgili. İşinle ilgili. Herhangi bir sorun varsa söyleyebilirsin." Tebessüm ettim ve yola baktım yine.

"Hayır. Önemli bir şey yok. Teşekkür ederim."

"Anladım," diye mırıldandı. "Sevindim." Sonra bir sessizlik oldu.

Ona söylemek istemiyordum. Belki onun da morali bozulurdu. Ayrıca söylersem araba kullanma hevesini de alırdım elinden. Buna gerek yoktu. Nasıl olsa eninde sonunda bu konuyu bir gün konuşacaktık.

Yaklaşık yirmi dakika yine konuşmadık. Yoldaki sessizlik canımı sıksa da bir kelime bile çıkmamıştı ağzımdan. Konuşamamıştım bir türlü.