Jelibon | Texting

yirmi sekiz

Medya: Lise boyunca hep bunu yaşamıştım, hocalara bir miktar kırgınım djahdmjwmdnwndnwjdnwjdns

Finallerim dün bitti ben de bittim arkadaşlar. Ama yıkılmadım ayaktayım diyerek size bölüm yazdım xjabdmnsmdmsndmsmdnd

Siz neler yapıyorsunuz, ders çalıştınız mı heeee 🐍

Bulur muyuz 900 yorumuuu 🐍

***

Hepimiz öylece Samet'e bakarken şaşkınlıkla kaldırdığım kaşlarımı indirdim. Bize doğru gelip tam önümüzde durduğunda yüzünü inceledim. Daha iyiydi. Aradan belki de bir buçuk ay geçmişti. Ara sıra onu ziyaret etmiştik. Ama okula bu kadar erken geleceğini düşünmemiştim. Hatta okula devam etmeyeceğini düşünmüştüm.

Ailesiyle arasındaki sorunlar şu an nasıl bir seviyedeydi, bilmiyordum ama karşımdaki Samet daha güçlü duruyordu. Sanki hiç sorunu olmamış gibi ve mutlu gibi.

"Özlediniz mi beni?" diye sırıtarak sorduğunda hepimiz üstümüzdeki şaşkınlığı attık ve gülümsedik.

"Lan Samit," dedi Kadir. "Geleceğini niye söylemedin? Kırmızı halı sipariş etmiştim ben senin için." Hepimiz güldüğümüzde Samet gözlerini devirdi.

"Sağ ol kardeşim. Zahmet etmişsin." Verdiği cevap ile gülümsedim.

Kardeşim demesine takılan tek ben olamam, değil mi?

"Okul kıyafetini niye giymedin lan?" dedi Kadir yine konuşarak. Samet sırıttı.

"Sana gıcıklık olsun diye." Kadir gözlerini devirdiğinde Samet yine konuştu. "Daha yeni yeni toparlanmış sayılırım ve okul kıyafetlerimi çöpe attım. Yenisini almak istiyorum."

Uyuşturucu yüzünden kriz geçirdiği zamanı hatırladım. Üstünde okul kıyafeti vardı ve muhtemelen o okul kıyafetini giymek istememesi de bu yüzdendi.

"Artık döndün mü? Hastaneden ayrıldın yani?" dedim sorarcasına. Başını salladı.

"Psikolog ile olan randevularım devam edecek. Henüz insan olduğuma inanmadı," diye dalga geçmesiyle kıkırdadım.

"Aramıza hoş geldin o zaman," dedi Erdem ve yumruğunu uzattı. Birlikte yumruklarını tokuşturduklarında gülümsedim.

"Peki okula gelmediğin süre zarfı ne olacak? Devamsızlık konusu yani," dedi Esra. Samet iç çekti.

"Onu müdür halletmiş. Yani görüşmüş birkaç kişiyle. Kısacası müdür bana bir şans daha vermiş oldu. Onunla dün konuştum ve beni okula gelmeye ikna eden o oldu zaten." Sözlerinden sonra sıkıntıyla yüzünü buruşturdu ve sözlerine devam etti. "Sınava çok az kaldı. Ne yapabilirim, hiç bilmiyorum." Güldüm.

"Biz sana yardım ederiz. Hem ilk sene kazanacaksın diye bir şey yok. Sen çalışmaya başla. Olmazsa yoluna devam edersin ve seneye bir daha sınava girersin." Sözlerime karşılık olarak gülümsedi.

"Teşekkür ederim."

Onun bu kadar ılımlı olacağını hiç düşünmemiştim. Çok durgundu hastaneye gittiğimizde. İletişimi normaldi ama şimdi daha iyiydi. Özüne dönmüş gibiydi.

"Günaydın millet!" diyen sesi duydum. Pınar gülümseyerek bizim yanımıza geldiğinde Samet ona baktı. Pınar da ona döndüğünde şaşkınlıkla gözlerini açtı ve daha sonra kaşlarını çattı.

"Sen!" dedi Pınar sinirle. Samet de kaşlarını çattı.

"Senin gibi bir kızla aynı okulda mıyım yani? Ruh hastası!" Gözlerimi büyüttüm.