Jelibon | Texting

on yedi

Medya: sinirlerim bozuldu sjwbdnnenjdnednendmdndndnend

Yine 900 diyelim bari, aman aman tadımız kaçmasın 🐍

***

Samet'i çekiştiren pislik yüzünden bakışlarım Samet'e döndü ve yüzüne baktım. Bayılmak üzereydi. İçeriye birden giren polis memurları ve sağlık görevlileri yüzünden bir karmaşa oldu ve ben bir anda o kargaşanın içinde ne yapacağımı şaşırdım. Geriye çekilip Samet'e müdahale etmelerini izlerken bakışlarım içerideki kalabalığın arasında sadece birkaç saniye gördüğüm o yüzü aramaya başladı.

Yoktu.

Yüzünü sadece yandan görebilmiştim. Ama şimdi göremiyordum. Hâlâ etrafta mı diye bakarken yine bulamayınca hüsrana uğradım. Nasıl yani? Yanlış mı anlamıştım?

Ama mümkün değildi. Çünkü o sesi duyduğuma emindim. Aynıydı. Sesini öyle ezberleyip beynime kazımıştım ki, okulda bir gün duyarım diye beklemiştim. Az önce duymuştum ama şimdi yoktu. Tuhaf olan sınıfa giren diğer çocuk da yoktu. İki kişi olduklarına emindim.

İnanamıyordum. Gerçekten şu an yoklardı.

"Kızım?" diyen sesi duyduğumda başımı çevirdim ve Metin Abi'yi gördüm. "İyi misin?" Sorusuyla yutkundum.

"Metin Abi az önce iki çocuk girmişti sınıfa. Şimdi neredeler?" diye sorduğumda kaşlarını kaldırdı. 

"Onlar benim üzerime gelen üç serseriyi zorla çıkarmaya çalıştılar okuldan. Sonra polisle gittiler galiba, bilmiyorum." Yutkundum.

Şaka gibisin İrem. 

Sesi duyduğun an donup kaldın ve hiçbir şeye dikkat etmedin. Şu an deli gibi bağırmak istiyordum. Ayağıma gelen fırsatı boşa harcamıştım resmen.

Samet'i sınıftan çıkardıklarında etraf iyice karıştı ve polisler o pislikleri götürmeye çalışıyordu. Bakışlarım hala yarım yamalak gördüğüm o yüzü arıyordu. Ama bir türlü göremedim. O iki kişi eksikti.

"Metin Abi?" dediğimde bana baktı. "Hastaneye gidecek misin?" Başını salladı. 

"Ben de gelebilir miyim?" diye sorduğumda başını salladı.

"Gel tabii. Zaten polisler sana da soru sorar mutlaka." Yutkundum. Yine belaya bulaşmıştım ve ailemin ne tepki vereceğini bilmiyordum.

Çantamı alıp sınıftan dışarı çıkarken telefonumun cebimde olduğundan emin olmak için ceplerimi yokladım. Her şey az önce öyle hızlı gelişmişti ki, hala sersem gibiydim. Özellikle anonim konusunda.

"Kızım iyi misin?" diyen Metin Abi'yi duyduğumda ona baktım. "Yüzün sapsarı olmuş," dedi okuldan çıktığımızda. Başımı salladım.

"İyiyim. Sadece... korktum," dedim konuyu kapatmak için. 

"Sakin ol kızım. Hastaneye gidelim. Polisler de orada olacak. Kısaca olanları anlatır, evine gidersin. Polislere hastaneye gideceğimizi söyledim." Başımı salladım. Daha sonra Metin Abi'nin arabasına bindik ve yola çıktık. 

Yol boyunca yaşadığım o anı düşündüm. Metin Abi diyen o sesten emindim. Delirecek gibi hissettiğimde camı açtım ve soğuk havanın yüzüme çarpmasını sağladım. 

"Metin Abi?" dedim ona dönerek. Gözleri hala yoldayken konuştu.

"Efendim?" 

"Sonradan sınıfa giren o kişiyi tanıyor musun?" Merakla sorduğum sorunun cevabını almakiçin gözlerimi bir an olsun ayırmadım ondan. Tam bana cevap vereceği sırada telefonu çaldı.