KİTAP ŞARKISI: SEZEN AKSU/ Tutuklu
Youtube Playlist: https://youtube.com/playlist?list=PLl-hhXM1-pJmMKD3FEMVjVQzpQfB2DPX5
Aşk acısını iliklerine kadar çekerdi her insan. Sevdiği birinin ölümünü de iliklerine kadar çekerdi.Yaşam savaşını tırnak diple...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
Kulaklarım uğuldadı. Duyduklarımı inkar etmek istedim. Görmeyi unutmak istedim. Namlunun ucunda sallanan hayatımı silip atmak istedim. Kurşunlar doldu boğazıma kadar. Barut kokuyordu artık saçlarım. Acının, vecanın kokusu olur muydu? Ben veca kokuyordum boyuna.
Binbir parçaya ayrılan ruhum kendisine doğrultulan namlunun ucunda sadece güldü. Artık korku bile fayda etmiyordu iflah olmaz kaderime.
"Ne yapacaksın? Sübyancı sevgilin için nişanlımı mı öldüreceksin?" diye sordum yalan soğukkanlılıkla. "Eski nişanlım daha doğrusu." Ölesiye korkuyordum tetiği çekecek diye. Ama bu kumarı oynamazsam daha beteri olacaktı. "Çek vur kimi vuruyorsan. Ben zaten bitmişim bu saatten sonrası canımı yakmaz."
Yakar. Tetiği çektiğin anda canım alev alır, asırlık bir yangına kurban verirsin ruhumu. Namlunun ucundaki gözler Boran'ın ama kalp benim kalbim. Alacağın can sevdamın, ama akıl, benim aklım. "Senin gibi insanlar acılarına başkalarını kurban etmekten başka bir şey bilmez." dedim gözlerindeki duraksamayı gördüğüm anda.
"Benim gibileri ise acıdan kıvrana kıvrana can verir başkaları yanmasın diye. Bizim seninle aramızdaki fark bu Aylin. Ben insanım, sen insanoğlu."
Sıkı sıkı kavradığım çantamı bıraktım. Sakin görünmeye çalışmak fazla zordu. Kuruyan dudaklarımı ıslattım. "Senin canavarlığını izlemek istemiyorum. Yeteri kadar pislik gördüm bu ay." Arkamı dönüp kaçar gibi çıktım kütüphaneden.
İçerden gelecek en ufak ses kalp krizi geçirmeme neden olabilirdi. Bahçeyi geçip duvarın dibine çöktüm. Attığım kart ya beni yerle yeksan edecekti yada göklere yağmur.
Telefonum çaldığı an açtım. "Lütfen kimseyi vurmadığını söyle." dedim yalvarırcasına. "Kimseye bir şey olmadı Eylül." Duyduğum ses Duru'nun değil Boran'ın sesiydi. "İyi misin?" diye sordum hızlıca. "İyiyim. Zaten ben iyi olayım diye değil mi bu sefaletimiz."
"Hayır, seni sevmediğim için bu sefaletin!" dedim toparlamaya çalışarak. "O güzel sesinden ne olsa dinlerim Eylül. Ama bu yalanlar artık canımı sıkmaya başladı." Dudaklarım kıvrıldı fakat hemen toparlandım. "İyi bir daha ne yalanımı ne doğrumu duyacaksın zaten."
Telefonu suratına kapatıp derin bir nefes verdim. İleriden gelen siren sesleri Aylin içindi. Okula silah sokması başına büyük bela açacaktı. Telefonum ikinci kez çaldığında arayan beklediğim bir isimdi. O arıyordu.
