KİTAP ŞARKISI: SEZEN AKSU/ Tutuklu
Youtube Playlist: https://youtube.com/playlist?list=PLl-hhXM1-pJmMKD3FEMVjVQzpQfB2DPX5
Aşk acısını iliklerine kadar çekerdi her insan. Sevdiği birinin ölümünü de iliklerine kadar çekerdi.Yaşam savaşını tırnak diple...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Şehrin Günahkar ruhları çoktan geceye karışıp Şeytan'a hizmet etmeye başlamıştı. Bense haki yeşili eski koltukta katilimin benim için kurduğu oyunu tahmin etmeye çalışıyordum. Önümdeki sehpaya siyah kupa hızla bırakıldı. Çayın dumanı tütüyordu. Ellerimin arasına aldığım kupa tenimi yaktı fakat tepki vermedim. Aklım bir sürü ihtimalle dolup taşmıştı.
Boran ellerinin arasında tuttuğu siyah zarfı bana uzattı. "Daha okumadım." O porselen maskeli adamın yatağımın üzerine bıraktığı zarf olduğunu anladığımda boğazıma bir sürü can parçası doldu. Hızla bıraktım çayımı ve zarfı parmaklarımın arasına aldım. "Bu adam tanıdığımız biri. Saplantılı psikopatın teki. Öyle olmasaydı seni bugün öldürürdü."
Beni bugün öldürebilirdi. Ama Günce haklıydı. Biz nişanlı kaldığımız zaman biz bu kan oyununda harcayacaktı. Yüzüğün bir koruma kalkanı yoktu ama Boran'ın varlığı kalkan gibiydi. Beni hemen öldürmeyecekti çünkü sadece beni değil yanımdakileri de hedef edinmiş olmalıydı. Ama yanımdakileri itersem... Beklemek için bir sebebi kalmazdı.
"Kim olabilir ki?" Zarfı açmamak için oyalandığımı ikimiz de biliyorduk. "Garip Osman?" Ortaya attığı fikir sinirlerimi bozdu. "Osman sana garip. Ben o çocuğun ailesini bile tanıyorum Boran." Gözlerini kısıp başını iki yana salladı. Dudaklarında düşüncelerimi komik bulduğunu belirten bir gülüş vardı. Böyle durumlarda her zaman takındığı o sinir bozucu ifade.
"Psikoloji okuyan sen değilsin benim bu bir. İkincisi Osman'ın sana olan bakışlarını fark etmemiş olman imkansız." Alayla güldüm. "Osman'ın benden hoşlandığını biliyorum Boran! Sadece , Osman bir karıncayı bile incitmez."
"Sanki Osman babanın oğlu. YIllardır tanıyorsun, hatta çocukluktan arkadaşsınız değil mi? Üç yıldır görüştüğün adamı tanıdığını zannediyorsun?" Bu alaycı tavrı sinirlerimi bozdu. "Aslında haklısın biliyor musun? Osman değil ama sen yıllardır arkadaşımsın. Ve ben seni de tanıdığımı iddia ediyordum."
"Beni zaten tanıyorsun Eylül?" Güldüm. Dilime yayılan zehir birazdan onu dumura uğratacaktı. "Benim tanıdığımı sandığım Boran nişan günümde bana o lafları etmezdi. Seni tanımadığımı yüzüme öyle bir çarptın ki..." Önce dudakları düz bir hal aldı. Sonra o içerde tutamadığı diliyle dudaklarını ıslattı ve gözlerini saniyelik kaçırdı. Bu kazandığımın işaretiydi. "Her neyse. Bu katil kimse mektubu okumadan kim olduğu hakkında fikir yürütemeyiz."
