KİTAP ŞARKISI: SEZEN AKSU/ Tutuklu
Youtube Playlist: https://youtube.com/playlist?list=PLl-hhXM1-pJmMKD3FEMVjVQzpQfB2DPX5
Aşk acısını iliklerine kadar çekerdi her insan. Sevdiği birinin ölümünü de iliklerine kadar çekerdi.Yaşam savaşını tırnak diple...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
***
Bazen bütün dünya kursağınızda kalır yutamazsınız. Hazmedemediğiniz acılar teninizi parçalara ayırarak çıkmak iste ama bu canhıraş acıdan başka bir şey vermez.
Benim yıllarım yüreğime kara bulut olmuştu. Güneşi bir kez görmemiş hatıralarım bilmediği duygulara hasretti. Bir kez olsun okşanmamış saçlarım her daim özlem çekiyordu sanki. Sanki yaşamak için değil de savaşmak için vardım bu hayatta.
Kazanır mıyım bilmem. Bir katille girdiğim oyundan karşı çıkmam mümkün mü bilmem. Bildiğim tek şey artık buna dayanamadığım. Etrafım sarılı, bütün ruhum kuşatıldı. Tanıdıklarım namlularını kalbime dikmiş ensemde soğuk baltanın varlığını hissediyorum. Ve daha fazla tepkisiz kalmaya niyetim yok!
Uçurumun kenarında uyandığımız kara bulutlarla kaplı güne yine güneş doğmadı. Eve adımımı attığım an o korkunç rüya yeniden yaşandı ruhumda. Kendime yaptığım kahvenin sıcaklığı damağımı yaktı. Yorgana damlayan birkaç damlaya takmadım. Eskiden olsa dakika durmaz kılıfları değiştirirdim. Şimdi gözlerimi bir noktadan çekmeye bile mecalim yoktu. Tek bir gece de bu kadar yıkılmayı nasıl başarmıştım ki. Soluduğum hava başkalarına hayat olurken bana zehir oluyordu. Ellerime bulaşan kan lekesinin tescili peşimdeki katil olsa gerekti. Ve uzun yıllar karşılıksız kalan boş bir sevda.
Kimsesiz bir kızın kendine bir ev bulması gibiydi benim Boran'ı bulmam. Bakışlarındaki o ufak parıltıların benim için olduğunu sanmak bile o yıllarıma ışık tutardı. Sanki ona aşık olmaktan başka çarem yokmuş gibi...
Oysa daha küçücüktüm. Yıllar boyu büyüyüp kara sevdaya dönüşeceğini bilsem, yine yüz üstü dibe çakılacağımı bilsem tutunmazdım ona. Ya da biliyordum. Evet , evet biliyordum sonumu. İçten içe biliyor öyle olmamasını umuyordum. Boran benim bile bile yaptığım en güzel hataydı. Ve ben artık bu hatadan dönmek zorundaydım.
Saatlerim, dakikalarım bomboştu. Annemin selamsız sabahsız gidişine şaşırmadım. Ya da Toprak'ın dengesiz ruh haline. Vakti geldiğinde üzerime siyah çiçek desenli elbisemi ve deri ceketimi giyip çıktım evden. Çantama sıkıştırdığım siyah zarfın varlığı beni huzursuz ediyordu.
Gelen otobüse binmem ve boş bir yere oturmam yarım saatimi aldı. Kulağımda beni derbeder edebilecek şarkılar çalıp durdu ve ben o şarkılarla okula gitmeye çalıştım. Çalıştım diyorum çünkü yolun yarısında usul usul ağlamaya başlamıştım. Yanımda oturan teyze fazla yaşlı değildi. Bana bakışlarında meyus hisler vardı. "İyi misin evladım?"
