XXVIII-Gökkuşağı

75 10 110
                                    

BÖLÜM 28

GÖKKUŞAĞI

Bir hafta bölüm atmam mı demiştim. Yalan. Bana güvenmeyin arkadaşlar benim yükselenim ikizler. SKFHEISDKFHAÖ

Amaaa, sıradaki bölüm, effffffsaaaaneeeee. BU bölümde çıtır çerez işteaıkhfıoefh.

EXO-CBX / Paper Cuts

EXO-CBX / Paper Cuts

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

***


Adımlarım sersem sersem çimlerde sürünürken birine çarptım. Kadın beni kollarımdan tuttu düşmemek için. Gözlerim onunkilerle çarpışınca ister istemez kaşlarımı çattım. Kaç hafta önceydi hatırlamıyorum ama bu otobüsteki kadındı.

Selçuk diye oğlu olan yaşlı teyze. "Oyy, ağlak kız?" deyip birden yanaklarımı avuçladı. "Ne yaparsın buralarda?" Şokla gülümsemeye çalıştım. "Teyzecim, asıl senin burada ne işin var?" dedim kadının ellerini tutup yüzümden indirirken.

Gözlerine hüzün çöktü. "Oğlumu görmeye geldim ama göstermediler. Ah ah Mehmedim çok özlemiştir anasını." Verdiği isimle kaşlarım çatıldı. Oğlunun adı Selçuk değil miydi?

"Kim getirdi seni buraya?" diye sordum. Teyze başını kaldırıp yeniden gülümsedi. "Gök gözlü bir kızcağız. Tuttu kolumdan vay anacım ah anacım diye diye buraya getirdi."

Gülümsedim. "Oğlunun adı neydi teyzecim?" diye sordum. Kadının gözlerinde çiçekler açtı. "Emir Asaf." dedi bu seferde. "Gök gözlüdür benim oğlum, bir tatlıdır bir tatlı sorma. Çok efendidir."

Her seferinde başka bir isim veriyordu. Başımı kaldırıp arkamda duran Boran'a baktım. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu muhtemelen. Çünkü teyze üçüncü kez oğlunun adını değiştiriyordu.

"Anne?" Uzaktan gelen telaşlı sesle oraya baktık. Sİmsiyah saçları masmavi gözleri olan bir kız buraya geliyordu. O yaklaştıkça yüzünde tanıdık bir ifade oluşuyordu. Kız yaklaşım teyzenin omuzlarını tuttu. "Annecim neden böyle yapıyorsun. Yine kaçtın diye çok korktum."

Kız başını kaldırıp bize baktı. "Annemin kusuruna bakmayın. Alzheimer hastası. Birazda psikolojik sorunlar. Oğlunu arıyor." deyip yeniden annesine baktı.

Merkezde görevli olan Rabia hanım teyzenin koluna girdi. Rabia Hanım teyzeyi içeri götürürken kız bana döndü. "İris ben. İris Aktaş." Gülümseyerek kızın uzattığı eli tutum. "Annenizle daha önce de karşılaşmıştım." dedim.

"Doğrudur haftalar önce evden kaçtı. Ağabeyimi arıyor güya." Dudaklarımı ıslatıp gülümsedim. "Niye sürekli farklı bir isim veriyor?" diye sordu Boran. Yanıma daha çok yaklaştı.

Serçenin Gözyaşı/TAMAMLANDIWhere stories live. Discover now