KİTAP ŞARKISI: SEZEN AKSU/ Tutuklu
Youtube Playlist: https://youtube.com/playlist?list=PLl-hhXM1-pJmMKD3FEMVjVQzpQfB2DPX5
Aşk acısını iliklerine kadar çekerdi her insan. Sevdiği birinin ölümünü de iliklerine kadar çekerdi.Yaşam savaşını tırnak diple...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
Kemiklerimin teker teker kırılıp yüreğime battığını hissettim. Gerçek sert bir darbeyle yüzüme çarpmıştı. Oturduğum yerden kalkıp giden komiserin arkasından baktım. Ama o çoktan gözden kaybolmuştu.
O gün o adamı ben ve Günce görmüştü. Bu fotoğrafı çeken kişinin de görmüş olması gerekiyordu ama... Bunu kimin çektiğini bilmiyordum. Üzerinden on yıldan fazla zaman geçmişti üstelik.
Çantamı koluma takıp koşar adımlarla eve vardığımda ilk işim annemi bulup ona kimin çektiğini sormaktı. Annem salonda temizlik programının tekrarını büyük bir ciddiyetle izliyordu. "Bak, koltuğu sildiği bezle camları siliyor bak!" hayretle Toprak'ayakınırken içeri girdim.
"Ben geldim." Gözleri bana uğrayıp güldü. Hemen sonra yeniden televizyona bakıyordu. "Anne, bu fotoğrafı kimin çektiğini hatırlıyor musun?"
Yanına oturup fotoğrafı anneme uzattım. Eline aldığı fotoğrafa dikkatle baktı. Günce'de duran gözleri hüzünle kısılmıştı. Ölülerin süslediği mazi bizi meyusla yıkıyordu.
"Aaa, o gün bütün fotoğrafları Boran çekti ya kızım. Babasının makinasını almıştı."
Cidden, kaçmak için attığım her adımda onun kucağına düşüyor oluşum tesadüf müydü? Kader bile nefeslerimi onsuz tanımlamıyordu sanki.
"Anladım, odamdayım ben ders çalışacağım." Fotoğrafı elinden alıp odama girdim. Bir haftadır, yani hastaneden çıktığımdan beri peşimi bırakmayan hayalet yatağın üzerinde öylece oturuyordu.
"Kaçamıyorsun." Gerçekte olmayan biriyle konuşmak delirdiğinizin en büyük kanıtı değil midir? "Kaçamıyorum." diyerek onayladım onu. "Ona adamı sormalısın?" Başımı salladım. "Sormalıyım."
