KİTAP ŞARKISI: SEZEN AKSU/ Tutuklu
Youtube Playlist: https://youtube.com/playlist?list=PLl-hhXM1-pJmMKD3FEMVjVQzpQfB2DPX5
Aşk acısını iliklerine kadar çekerdi her insan. Sevdiği birinin ölümünü de iliklerine kadar çekerdi.Yaşam savaşını tırnak diple...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
Nefesi nefesime karıştı. Dudaklarının yumuşak baskısı dakikalarca tenimde kaydı. Sırtım arabanın camına değdi. Buğulu camın soğuğu tüylerimi diken diken etti. Elimi hafif çıkan sakallarına değdirdim. Tenime batan sakalları bu anın gerçek olduğunu kanıtlar nitelikteydi.
En sonunda dudaklarını dudaklarımdan çekti, ama uzaklaşmadı. Bir nefes uzağımda nefeslendi. Göğüslerimiz hızla inip kalkıyordu. Başını kaldırdı, yeşile çalan elalarını gözlerime dikti. Kelimeler aklıma bile uğramıyordu. Söyleyecek hiçbir şey bulamıyordum.
"Benden vazgeçme, çünkü ben senden vazgeçemem." Gözleri yeniden dudaklarıma kaydı. "Bu hayal değil."diye mırıldandım. Gerçeklik kavramını dudaklarında yitirmiştim zira. "Hayal değil." diye onayladı beni.
Dönme dolabın tepesinde bulutlara dokunduğunu sanan bir çocuk gibi neşeyle doldu içim. "Yalan söylemiyorsun" Başını iki yana salladı. Az önce dudaklarımda olan dudaklarına eşsiz tebessümünü yerleştirdi. "Yalan söylemiyorum."
"Kaçmıyorsun, bana bir adım attın." Dudağımın kenarına tüy kadar hafif bir buse bıraktı. "Çok önceden atamam gereken bir adım." Gülümsedim. Saniyeler önce karalar bağladığım bütün dertlerim, bütün vecalarım tek bir öpücükle silindi.
Kollarımı boynuna doladım. İlk kez sarılıyormuşuz gibi sarıldım. Nereden geldiğini bilmediğim o cesaretle dudaklarımı yanağına bastırdım. Sanki onca yemini eden ben değilmişim gibi sıkı sıkı sarıldım.
Bizi ayıran arabanın içinde yükselen melodi oldu. Boran'ın telefonu çalıyordu. Benden ayrılıp telefonu açtı. "Efendim anne." Haylaz bakışları yüzümde dolandı. "Eylül'le birlikteyim."
Kemerimi taktığım sırada kemikli parmaklarını parmaklarıma doladı. Soğuk ellerimi sıcak elleriyle ısıttı. "Hayır. Anne beni dinle." Boran'ın üzerine yerleşen o gerginliği hissettim. "Anne! O davete gelmeyeceğiz. O adamla beni aynı ortama sokamazsın."
Gerginlik öfkeye evrildi. Bir süre susup karşı tarafı dinledi. Daha sonra tek bir kelime etmeden telefonu kapattı. "Ne oldu?" Gözleri bana uğramadı. Boş arsaya orayı yakacak gibi bakıyordu. "Annem, kocası olacak adamın davetine katılmamızı istiyor."
