İrtihal//XIX-Lerze

83 6 91
                                    

BÖLÜM 19

LERZE

Merve Özbey / Yaramızda Kalsın

Lerze: Titreme, titreyiş

Lerze: Titreme, titreyiş

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

***

Bitiş çizgisini göremiyordum. Yol fazla puslu ve fırtınalıydı. Rumu deliveren bir aşkın pençesinde, yaşam yolunu koşuyordum. Nefes nefese. Sadece bedenim değil ruhumda lerze lerze ölüyordu. Yandığım ateşin içinde Duru'nun sureti belirdi. Bizimle birlikte binlerce insan. Hepsi de aşktan tebah.

"Emir'e bunu yapamam." sesi bile can çekişiyordu sanki. Sırtını sıvazladım. "Geçecek." diye yalan söyledim. Doğrular soluğunu kesiyorsa ömrünü uzatacak olan yalanı içerdin kana kana.

"Her şey geçecek, bütün acılar bitecek." Bir veba gibi ruhumuza yapışan umutsuzluğun haddi fazlaydı artık. Bu kedere, meyus hislere,inkıyad etmekten bir gram yaşam kalmamıştı içimizde.

Dur geri çekilip gözyaşlarını sildi. "Peki sen, soluğunu kesen bir katile boyun mu eğeceksin?" Lüzumsuz gerçekler tokat gibi yüzüme çarpınca yeniden fotoğrafları karıştırmaya döndüm. Bu konun üzerini apar topar kapatan ben değil Duruydu. Bana da ona uymak düşüyordu.

"Eğeceğim." diye mırıldandım. "Ama boynumu eğenin boynunu keseceğim." Duru ellerini benim kenara ittiğim fotoğraflara daldırdı. "Sende toprağa karışacaksın diye ödüm kopuyor." Cevap vermedim, o da susmadı zaten. "Ama en çok Boran'ın ödü kopuyor."

Duru'nunda bizi ayrıldı biliyor olması gerekliydi. O günkü plandan kimsenin haberi yoktu. "Sen nerden biliyorsun?" Başını eğip güldü. "Planınızı duydum sadece. Önemli olan bu değil."

Nihayet Melek'in doğum günün olduğu albüme geldiğimde geridim. Aradığım, tanıdık ve ölüm kokan bir çift mavi gözdü. "Eylül?" Duru konuşmam için beni sıkıştırıp duruyordu. Dikişlerimin ağrıdığını bahane edebilirdim, ama yemezdi.

Serçenin Gözyaşı/TAMAMLANDIWhere stories live. Discover now