"ရီပေါ် ကိုယ့်ကို ကော်ဖီလေးတစ်ခွက်လောက်ပေးပါလား
ကိုယ် ငိုက်နေလို့"ထုတ်တော့မပြောရဲပေမယ့် ရီပေါ်တွေးလိုက်မိသည်။
"ခုနက လူကိုအတင်းနမ်းနေတုန်းကတော့ဒေါင်ဒေါင်
မြည်ကြီးပါ".........
"ကျန့်ကော ကော်ဖီရပြီ အပူပဲဖျော်လာတယ်နော်"
ရှောင်းကျန့်က ငိုက်နေတာကြောင့် သတိမထားမိပဲ
ကော်ဖီကိုချက်ချင်းသောက်ပစ်လိုက်သည်*ဖူးး...ဖလူး*
"အားးးပူလိုက်တာ"
နှစ်ထပ်ကွမ်းပူသွားသည်။ ပါးစပ်ထဲမှာပူတယ်။
ပူလို့ထွေးထုတ်လိုက်တော့ ဘောင်းဘီဂွပေါ်ကျ
ပြီး ညီလေးကထပ်ပူသွားသည်။ တော်တော်ကြီး
ခံရခက်သွားသည်ရှောင်းကျန့်ခမျာ"သူဌေး ရရဲ့လား..ကျွန်တော်ရေခပ်ပေးမယ် အဲ ကျန့်ကော
လို့ပြောတာ"ရီပေါ်က သူစကားမှားတာကို သူ့ဘာသူမြန်မြန်ပြန်ပြင်
လိုက်ပြီး ကပြာကယာနဲ့ရေပြေးခပ်သည်။ ရှောင်းကျန့်
ဖူး ဖလူးလိုက်လို့ ကော်ဖီတွေပေသွားတဲ့ ဖိုင်တွေကိုမြန်
မြန် ဖယ်ရသည် အများကြီးမပျက်စီးအောင်။ကော်ဖီတွေကရှောင်းကျန့်ဘောင်းဘီပေါ်ပါ ပေသွားတာမို့
ရီပေါ်က ပေသွားသမျှနေရာတွေလိုက်ပြီးတစ်သျှူး
နဲ့ သုတ်ရာမှ သတိမထားမိပဲ ဘောင်းဘီပေါ်ရောက်
သွားသည် ။ရှောင်းကျန့်က ဘောင်းဘီဂွပေါ်ရောက်လာတဲ့ ရီပေါ်
လက်ကလေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း အတွေးတွေကညစ်
ပတ်လာသည်။ ဟိုကောင်လေးကတော့ သူ့လက်ဘယ်
ရောက်နေပြီဆိုတာ ခုထိသတိမထားမိသေးဘူး။ဟော သူသတိထားမိသွားပြီ
"အဲ .. ကျန့်ကော ဆောရီးး"
ရီပေါ်က သတိထားမိသွားတာနဲ့တစ်ပြိုင်နက်လက်
ကိုဖယ်ပေးလိုက်သည်။ မျက်နှာကရဲနေသေးသည်။"ရတယ် ဆက်လုပ်ပါ "
"ဟင် ဘာကိုဆက်လုပ်ရမှာလဲ"
"ဆက်သုတ်လေ "
"ဟုတ်။ ပြောင်သွားပြီ သုတ်စရာမရှိတော့ဘူးလေ"
11~//CEOရဲ့ဗျူဟာ//
Start from the beginning