Bonus Oneshot ပါ
Ficအဆက်မဟုတ်ပါ။
"ထယ်ထယ် "
"ဟင်!!!"
သေချာရေမိုးချိုးပြီး
လိမ္မောရောင် ပဂျားမားဖားဖားလေးနဲ့
မှန်တင်ခုံရှေ့စကင်းကဲလုပ်ရင်းခေါ်နေသူက
ကျတော့်ရဲ့နစ်ယောက်မရှိသော အသက်လေးသာ
ကိုယ်ကလည်းတစ်နေ့လုံး
ကုတင်ပေါ် I Padတစ်လုံးနဲ့
Dramaပဲကြည့်နေတော့သူပျင်းနေပုံ
Maskလေးအုပ်ပြီးသွားပြီမို့
မျက်နာကခပ်ပါးပါးလေးရိုက်ကြည့်နေရင်း
ကုတင်ဘက်လာတော့ ခြုံထားသော
စောင်တခြမ်းအားဖယ်ပေးကါ
လက်မောင်းပေါ်လှဲအိပ်ဖို့ကူညီတော့
ခါးက အပြည့်အဝပြန်ဖက်ထားသူ
ထယ်ထယ်က ဘာလို့ရုပ်ရှင်ကြီးပဲ
ကြည့်နေရတာလဲ"
"မွ ပျင်းလို့ပေါ့ baby hyungရယ်"
"ပျင်းတယ်ဟုတ်လား
ငါရှိနေတာကိုပျင်းတယ်..."
"ဟက် baby hyungက
တစ်နေ့လုံး Studio ထဲအချိန်ကုန်နေပြီတော့"
"အ့က အလုပ်လုပ်နေတာလေထယ်ထယ်ရဲ့"
သူ့အပြစ်ရှာပြတော့ စူပုတ်တဲ့ပုံစံလေးလုပ်ပြပြီး
နုတ်ခမ်းအား ခပ်ပါးပါးလေးလာနမ်းသူ
ဒီလောက်နဲ့တော့မရ
မျက်နာအားဆွဲကိုင်ကာ
အသံတွေမြည်ဟီးလာသည်အထိ
နမ်းတော့ ပြန်ပြီးတုံ့ပြန်ပေးသူ
"Baby hyungက
လိမ္မော်သီး လေးလိုပဲကွာ
စားချင်စရာလေး ညစ်ချင်စရာလေး"
"အစ် ထယ်ထယ် အရမ်းမဖက်ထားနဲ့
အသက်ရူကျပ်တယ်.
OK Ok...
အိပ်လိုက်တော့နော်
ကျတော်ချော့သိပ်ပေးမယ်
ပြီး
ကျတော်နဲ့အတူတူ Blue and grey
ပုံဖော်ပေးလို့ကျေးဇူးပါလို့ပြောပါရစေ
ကျတော့်ရဲ့Creationသေးသေးလေးတွေကအစ
ချစ်ပေးပြီး အမြဲခမ်းနားစွာမြင်ပေးလို့
ဒီလိုတွေရေးစပ်နိုင်ခဲ့တာပါ
ကျတော့်ထက်Hyungဆီကလာတဲ့
အင်အားတွေကသာဒီလိုတွေဖြစ်တည်လာစေတာပါ
Hyungနဲ့အမြဲအလုပ်တွဲလုပ်ချင်နေသူမို့
နောက်လည်းလက်တွဲခေါ်ပါအုံးနော်"
YOU ARE READING
နှင်းဆီတွေငိုသောနေ့
General Fictionပြန်ဆုံဖို့ နစ်ပေါင်း ၅၀၀ စောင့်ခဲ့ရပြီးပြီပဲ နှင်းဆီတွေလည်းငိုပါစေ ကျတော်လည်းနာကျင်ရပါစေ... ဒါပေမယ့် သခင်လေးနဲ့တော့ထပ်ဆုံစည်းရပါစေ။ နှင်းဆီတွေငိုသောနေ့.... ။ Cover by:: AL2LUKAR ျပန္ဆုံဖို႔ နစ္ေပါင္း ၅၀၀ ေစာင့္ခဲ့ရၿပီးၿပီပဲ ႏွင္းဆီေတြလည္းငိုပါေစ က်...
