"သခင်လေး သခင်ကြီးက
အဆင်သင့်ဖြစ်ရင် ထွက်လာပါတော့တဲ့"
"အင်း ငါအခုထွက်လာမယ်"
နေခြည်ငယ်လေးသည်
မှန်တင်ခုံရှေ့ ဆံပင်ထုံးဖွဲ့မူ့ကိုခံယူရင်း
ရှေ့ကအကြောင်းကြားလာသူကိုဖြေပေးလိုက်သည််
ဒီလတွေထဲသူဟာ အရင်ကလိုမဟုတ်တော့
အရင်ကလိုခပ်စိုးစိုးခပ်စွာစွာလေးထက်
အချိန်မရွှေးကြောက်လန့်နေတတ်ကာ
သခင်ကြီးကိုလည်းပြန်မပြောရဲတော့ပေ
အဘယ်ကြောင့်ဆို ရှေ့ရက်လတွေထဲ
သူပြန်ပြောမိတာနဲ့သူနားကလူတွေကို
သတ်ပစ်ကာ အပြီးကြောက်အောင်လုပ်လိုက်ပြီမို့သူတော်ရုံပြန်မပြောရဲတော့ပေ
မျက်ရည်လည်းကျလွယ်လာကာ
သခင်ကြီးအလိုရှိသလောက်သူကြည်ဖြူ
ပေးနေတတ်ခဲ့ပြီ
သခင်ကြီးသည်လည်း နစ်များစွာ
သခင်လေးအပေါ်
ချော့ရင်း ဒူးထောက်ရင်းသူ့ကိုမေတ္တာသက်ဝင်လေမလားဆိုပြီး စောင့်နေရင်းကနေ
မရနိုင်တော့မှန်းသိတဲ့အဆုံးမှာ
နောက်ဆုံးလမ်းဖြစ်တဲ့ကြောက်အောင်ခြောက်ပြီး အနားမှာထားမယ့်လမ်းကိုသူရွှေးချယ်သွားခဲ့သည်
ဒီနည်းနဲ့
အနားမှာထားစေခြင်းကိုသူကျင့်သုံးခဲ့သည်
အားငယ်တတ်တဲ့စိတ်ရင်းခံရှိသူလေးဟာ
အခုတော့သခင်ကြီးအလိုကျ ထားရာနေစေရာသွား အချစ်တော်လေး ဖြစ်လို့နေခဲ့ပြီ
"သခင်လေး...ဟို "
"အာ....ဟုတ်သား"
"ဒါကြောင့်...."
"အင်း "
အခုဟာ သခင်ကြီးရဲ့ရူးသွပ်မူ့တွေထဲက
တစ်ခုကို သူ၏စိတ်တိုင်းကျပုံဖော်နေသော
ပွဲမဟုတ်ပါလား
ထိုအရာက သူ၏ ရင်သွေးဟာ
လူ့လောကတွင်ရောက်နေပြီဖြစ်ကြောင်းကို
သူ၏နီးစပ်ရာအစိုးရအသိုင်းဝိုင်းကလူတွေကို
ခေါ်ကာ သတင်ပေးပြီးစားပွဲသောက်ပွဲလုပ်သည်မဟုတ်ပါလား
အခု သခင်လေးကို သူတို့
ဆင်စရာတစ်ခုကတစ်ခြားတော့မဟုတ်
အဝတ်အိပ်တစ်ခု တနည်း ဗိုက်၏
ရှေ့တွင်ခုရန်သာ
YOU ARE READING
နှင်းဆီတွေငိုသောနေ့
General Fictionပြန်ဆုံဖို့ နစ်ပေါင်း ၅၀၀ စောင့်ခဲ့ရပြီးပြီပဲ နှင်းဆီတွေလည်းငိုပါစေ ကျတော်လည်းနာကျင်ရပါစေ... ဒါပေမယ့် သခင်လေးနဲ့တော့ထပ်ဆုံစည်းရပါစေ။ နှင်းဆီတွေငိုသောနေ့.... ။ Cover by:: AL2LUKAR ျပန္ဆုံဖို႔ နစ္ေပါင္း ၅၀၀ ေစာင့္ခဲ့ရၿပီးၿပီပဲ ႏွင္းဆီေတြလည္းငိုပါေစ က်...
