== ဝေဝါးမနေသောအိမ်မက်တစ်ခု==
"သခင်လေး ထမင်းနည်းနည်းလောက်
စားပါလား ကျတော်ထမင်းပွဲ ပြင်ခဲ့ပြီးပါပြီ"
"ငါက ကျွန်ပြင်ပေးတဲ့ထမင်းကို
စားမယ်လို့ထင်နေတာလား"
"သခင်လေးရယ်...ကျတော်ကသခင်ကြီး
အမိန့်တွေနဲ့ ပြီး သခင်လေးမကျမ်းမာမှာ
စိုး..."
"ငါ့လာရှင်းပြမနေနဲ့
အခုချက်ခြင်း ငါ့အခန်းထဲကထွက်သွား..
မျိုးနိမ့်ကောင် အဆင့်မရှိတဲ့ကောင်
ခြံစောင့်ခွေးသာသာနဲ့ငါ့အနားမှာ
နေခွင့်ရမယ်ထင်နေလား
ငါ့အခန်းရိပ်တောင်လာမနင်းနဲ့
အရှေ့ကဟာတွေ အခုဝင်လာကြစမ်း
ဒီကောင်ရပ်ခဲ့တဲ့နေရာတွေအားလုံး
ရွှေရည်ငွေရည်နဲ့မဂ်လာရှိအောင်ပြန်လုပ်
သွားလေ...ထွက်သွားးးး"
ဒေါသတွေကြောင့်
နီရဲနေသောမျက်နာရဲရဲလေး
ဒီအခန်းထဲဝင်လာတိုင်း
ရက်စက်စွာပြောနေကြ
စကားများ
သို့ပေမယ့် သိပ်ချစ်မိနေဆဲသာ
ကျတော်လေ သူအသံလေးကြားရရုံနဲ့
ကိုယ်တွေတုန်လာသည်အထိ အသည်းခိုက်ခံစားရ၏
ကျတော်သည်အချစ်ကို
အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ခဲ့တာမှားသွားပုံပါ
အခုလို သူ့အရှေ့မြူတစ်မှုန်လောက်တောင်
တန်ဖိုးမရှိဖြစ်နေရခြင်းတွေအတွက်လည်း
နောင်တကင်းစွာ သူ့ရှေ့ရင်ခုန်စွာသာ ရပ်တည်နေမိခဲ့၏။
ကျတော်တို့ရေးတဲ့ အချစ်ဆိုတဲ့
အက္ခရာ က
အမုန်းဆိုတဲ့စကားလုံးနဲ့ကြိုးသီရင်း တစ်ဘဝစာချည်နှောင်လွမ်းမိုးနေလေခဲ့တော့၏။
ကျွန်တစ်ဦးပေမယ့် သခင့်ကိုချစ်မိတော့လည်း
ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ
ထပ်မချစ်မိအောင်
ခံစားချက်တို့အားချုပ်ထိန်းထားရသည်မှာ
အတော့်ကိုခက်ခဲလွန်းလှ၏
""တစ်ခါအပြောခံရတိုင်း
တစ်ခါပိုစွဲလမ်းနေမိတာ
ကြည့်ရတာ ကျတော့်တွင်အမှတ်သည်းချေ
မရှိပုံသာ......."""
======
"သခင်ကြီးကျတော့်ကိုခေါ်ပါသလား"
YOU ARE READING
နှင်းဆီတွေငိုသောနေ့
一般小说ပြန်ဆုံဖို့ နစ်ပေါင်း ၅၀၀ စောင့်ခဲ့ရပြီးပြီပဲ နှင်းဆီတွေလည်းငိုပါစေ ကျတော်လည်းနာကျင်ရပါစေ... ဒါပေမယ့် သခင်လေးနဲ့တော့ထပ်ဆုံစည်းရပါစေ။ နှင်းဆီတွေငိုသောနေ့.... ။ Cover by:: AL2LUKAR ျပန္ဆုံဖို႔ နစ္ေပါင္း ၅၀၀ ေစာင့္ခဲ့ရၿပီးၿပီပဲ ႏွင္းဆီေတြလည္းငိုပါေစ က်...
