Xyzin's POV
I'm a serial killer. Yes, I am or maybe I was. But, they killed me. Those fucking policemen. Ah, what a mess.
Call me a psycho, call me bad, xall me a demon, call me anything you want. I don't give a damn, but being a ghost is freaking silly. Being a ghost is sickening me. Being a ghost is worthless.
I don't want this. I'm craving. Fucking craving to kill.
I can still call myself lucky. Someone can see me even if I'm already dead. And she's someone I know.
Devilia.
Devilia Rominez.
It's been almost 20 years, darling. 20 freaking years. 20 years ago, I helped her. We went to a police station because she said that her father was killed.
Ah, I can still remember her trembling voice and shaking hands. And, I found her now.
I'll get her. The whole of her.
Devilia's POV
I sighed after watching a horror movie.
Nag-leave ako for five days. Pagod na pagod ang pakiramdam ko. Mabuti na lang at pumayag si Ma'am Zeia.
Nagho-horror movie marathon ako ngayon. Wala kasi si kuya. Hindi raw siya uuwi dahil maraming trabaho.
I leaned my back on the headboard. I feel so tired and drained. I turned off my phone. I gulped when I saw someone's reflection on my back on the screen.
Tumingin ako sa likod ko. Wala namang nandoon dahil pader na iyon.
"What the hell's happening?" I whispered.
"A-Ate."
Napatingin ako sa gilid ng kama.
Nakita ko roon ang batang lalaki. Wala pa rin siyang pangalan hanggang ngayon. Kailangan ko na siguro siyang bigyan.
"Bata, tara rito," Lumapit naman agad siya.
"P'wede ba kitang bigyan ng pangalan?"
He nodded.
"Hmmm..."
Ano kayang bagay na pangalan sa kaniya? Cute naman siya at mukha ring mabait.
"Angelus!" Tinapik ko ang ulo niya. "Latin word for Angel."
Ngumiti siya at tumango-tango. "Ang ganda pong pakinggan!"
Natuwa ako dahil natuwa rin siya.
Nagpaalam siya sa 'kin na maglalaro muna bago siya tumakbo palabas ng kwarto ko.
Tumayo ako at nag-inat. Lumabas ako ng kwarto saka pumunta sa kusina. Binuksan ko ang ref. Buti na lang at maraming pagkain. Kumuha ako ng isang tsokolate.
"Hija," nanindig ang balahibo ko dahil sa bulong na 'yon.
Nakatayo na pala si Aling Lulu sa tabi ko.
"Grabe ho 'yong boses niyo," natatawa kong sabi.
"May nakita akong kahina-hinala sa bahay," seryoso ang tinig niya.
I gulped.
"A-Ano po?"
"Isang multo rin kagaya ko. Ngunit, napaka-itim ng awra niya, hija. Isa siyang masamang tao noong nabubuhay pa siya."
"Ano pong itsura niya?"
Baka si Xyzin 'yon. Nandito nga talaga siya. Hindi pa ko nababaliw.
"Nakatatakot. Kung tumingin siya ay parang papatayin ka."
