GÜL İLE BÜLBÜL |Bir Doğu Masalı| -TAMAMLANDI-

7.Bölüm : 'Bana geçmişi hatırlatma!'

Her şeyimizle sahteydik.Masum gülüşler altında yatan öfkeli yüzler,yalan...Gözlerdeki mutluluk belirtisi zehretmeye gebe,yalan...Dildeki sevinç nidaları hakikate karşıt,bu da yalan!Canımı defalarca yakan bu insanlardaydı suç.Beni esir edenlerdeydi.Şimdi sessiz sessiz düşünürüm de ne çare?Bende dilsizleştirilmiştim gayrı...

...

Parça parça her şey gözlerim önünde belirginleşiyor kendimi bu hengamenin içinde karanlıkta buluyordum,kara haralerimi inlemelerimle beraber açıyorum.Yüzümdeki oluk oluk akan kanla yavaş yavaş kendime geliyorum...

Başımın üstünde birkaç insan.Konuşuyorlar.Uğultu şeklinde duyuyorum onları.

"Uyanmış."

"Hanımıma haber verelim."

Kafam ağırdan acıyor ve elim initilerim eşliğinde başıma çıkıyordu.Birkaç saat öncesini hatırlamaya çalışıyorum...Yediğim dayağı hatırlıyorum...Sessizce ağlıyorum...Bozarslan'lar konağının avlusunda sessizce gözyaşı döküyordum.

O beni kaldırmıyor,acıyan gözlerle bakıyordu.Susuyordu o da herkes gibi.Olumsuz sallanan başıyla usul usul karşımda duruyordu.Korkaktı.Belliydi.Kurtardığı kıza şimdi yardım edemeyen zavallı bir insandı...Başımı taş mermere geri koyup göğsüm patlayacak şekilde nefes alıyorum.Vazgeçiyorum insan olmayı öğretmekten...

3 Saat önce

Bağırışlarım arabanın içinde yaygaraya sebep olurken direksiyona atlamamla şoförü delirtmiştim.Elinin tersiyle yüzüme doğru savurduğu tokatla arkaya yapışmakla kalmamış dudağımın kenarı hafif kanamıştı.İşaret parmağımın ucuyla kanı silip hırıltılı nefeslerde ona baktım.

"Çoktan haketmiştin be.Allah'ın cezası kadın!"

"Seni cani.Bırak beni!"

"Sus be.Hanımım olmazsa şimdi seni şuracıkta boğarak öldürürdüm bu dik başlığından,soysuz."

"Sen kim oluyorsunda beni öldürmekten bahsediyorsun?"

Omuzumun acısını kendi öfkemden unutmuş kanadığından bi haberdim.Kendi başıma bu adama direniyordum fakat ben yaralıydım kaldı ki gücüm pek yoktu ki bu adama karşı direneyim.Başını kötü kötü sallayıp arabanın vitesini düşürdü.Yavaşlamaya başladı.Bilmediğim bu yerde ne yapacağımı kestiremedim.Aval aval küçük bir-iki oda anca bulunan bu eve baktım.Yaylada bulunan tek bu eve.

"Neden beni buraya getirdin?"

"Cezanı kesmek için hanımım."dedi küstah bir gülüşle.

"Niye ağan çok mu korkaktı dağın başına kaldırdı beni de Karaman'ların içinde kesmedi ceza mı?"

Arabadan inmiş eve girmem için beni sürüklüyordu.Acımdan bağırmıyor lakin yüzümü buruşturuyordum.Bir çırpıda içeri alıp yere doğru attı.Dengemi koruyup ona nefretle bakarken 'Allah'ından bul..' demelerimide unutmuyordum.Kapıya yaklaştı,beni süzdükten sonra bıyığının altını kaşıyıp gür bir kahkaha attı.Bu iğrenç bakışlardan gözlerimi kaçırıp kapıya odaklandım.Ya çıkacaktı ya da girip benim hayatımı tamamen karartacaktı.Endişe içinde sol elimi sıkıp başımı olumsuzca salladım.

"Dua et ağamın karısısın başka biri olsaydın hanımım gelene kadar çoktan işini görmüştüm."deyip sırıtmasını alaylar biçimde değiştirdi.

Duyduklarım o kadar aşağılık cümleler içeriyordu ki çoğu erkeğin bu zevklerinin içine tükürürcesine adamın yüzüne doğru tükürüp bağırarak söylendim.Benim bu baş kaldırmam canıma gelecek zararı aldırmamamdandı.Ben zaten ölmüşüm ne ağır gelirdi ki kokmuş ruhuma?..