GÜL İLE BÜLBÜL |Bir Doğu Masalı| -TAMAMLANDI-

3.Bölüm : 'Benim kalbim yok.'

Ellerimden kayıp gidenlere baktım.Değilmeyecek kadar sevdiğime yakındım.Birde gönlümü zifiriye dönüştürenlere baktım.Hakikati er geç verenlere dargın olduğum için yandım.Söz dinlemez aklıma yenildim,kalbimden geçirdiklerimi haykıramadım...Affedin kimsesizlerin sessiz dolu meçhul sesleri.Affedin!...

...

Geceye çalan koyulukta çardağa oturmuş dertli dertli düşünen üç kadından başkası değildik.Her iki kadın benim mahvolmuş hayatımı düşlerinde tasvir ederken ben bana silah doğrultanda takılı kalmıştım düşüncelerimde.

Öğle vakti dedemle konuştuklarımı hatırlıyor,dizlerimi daha bir göğsüme çekip yüzümü saklıyordum.Çığlıklarım mahalleyi dolanırken bana silah çekmiş kişi ortalıktan kayboluyordu.Merak ettiğim ise kim olduğuydu.

Fakat Bozarslan'lardan olduğu kesinlikle nazarımda belliydi.

Ve anlıyordum ki vallahi bana rahat gün yüzü değil yaşam olmayacaktı...Ne acı!

Kesintili nefeslerimi son kez boşluğa verdim ve bacaklarım arasında terlemiş yüzümü kaldırdım.Dalgın dalgın önüne bakan iki insanın yüzüne buruk bir tebessümle baka kalmış,ellerimi iki yana uzatıp,dizlerine vurarak onlarını kendilerine getirmiştim.

"Geç oldu hanımlar.Artık sizde yatın.Yarın istemem ve nişanım var yorgun gözükmemek gerek."dememle alaya vurmam bile beni incitmişti.

Yengem elini yüzüme koyup okşarken Yağmur acıtmayacağını bildiği şekilde bacağıma vurmuştu.

"Canını yakmayı bu kadar sevmeni anlamıyorum xuşkamın?"

"Hevi'miz hep öyleydi Yağmur.Nerde bir hüzün orada Hevi Karaman."

"Yanlış oldu."

"Ne yanlış oldu?"dediler aynı anda.

Gözlerimde hüzün dudaklarımda alay nidası vardı.

"Bundan böyle Hevi Bozarslan'ım ben.Birkaç gün sonra resmi-dini nikah ha ona göre alışalım."İ

İrice gözleri açılmış yengem ve Yağmur'a bakmakla yetindim.Ben kendi canımı yakarak alışmalıydım şimdiden kafama silah dayayanlara.Eğer yapamazsam kan dökülecekti yine.

"Manyak mısın kızım sen?Ne bu alışmalar?"

"Yağmur kadar haklısı şuan yok.Görümcem delinin teki.Hevi Bozarslan ne?"

"Değil mi ama yakışmadı hiç?Biliyorum.Hevi Karaman'da yakışmıyor bakarsanız..."deyip dizlerimde kenetlediğim ellerimle arkaya öne doğru sallanıp diz kapaklarımın üstünden ağzımı araladım: "Ben sadece Hevi olmak istiyorum."

Gram dediklerimden bir şey anlamayan bu iki insanın yüz hatları şaşkındı.Nereden bilsinler Karaman'ların durdurak bilmeyen kana susamışlıklarını?Nerden bilebilirler ki Bozarslan'ların igrenç yaratıklardan başkası olmadıklarını?

Bir ruh misali yerimden kalktım.Hala üzerlerinde şaşkınlık kol gezerken onlarda ayağa kalktı.Benim için üzüldükleri belliyken bir parça mutluluğu çok gören insan kasvetlilerine kızdım ve daha ki benim için üzülen bu iki kadına sevgi,saygı bir kez daha duydum.

Lakin benim için üzülmelerini istemiyordum çünkü içimdeki kora destek olmamı sağlıyorlardı.Kendimi suçlayarak işe koyuluyordum.

"Abim çok kızar şimdi bana sevgili karısını kaç saattir ondan çaldığım için.Hayden göreyim nazlı,cilveli koşuşlarını odaya girerken yenge."

"Ama-"

"Beni merak etme.Bu gece Yağmur'la koyun koyuna yatacağımız için kendimi yiyip bitirmem."