Tam da karşımda avlunun ortasında durdu.Gözlerindeki nefret kaybolmuş,yerine minnet ve sevgiye aç hareler oturmuştu.Morarmış göz altaları,kan canağına dönmüş yeşilleriyle ihtiraslı bir gülüş kapladı içimi.
Parmaklarım demir korkulukları bulup yerler...
Uzun - kısa bilmediğim bir aradan sonra yeni ve ağırlıksız bir kurguyla dönüş aldım şükür : )
Nasılsınız?
Hayat bende bir şekilde akıyor da size güzel bi haber olduğunu düşündüğüm haberim var( cümlemin düştüğü tekrarı görmezden gelelim😁)
Sizleri davet etmezsem, bir şans istemesem olmazdı.
Yazılanlar sizler için ve ben en çok sizin varlığınızı seviyorum be okurcanlar 🥰
Beni yeni kurgumda da yalnız bırakmayacağınız temenni ederek Gül ile Bülbül'deki sosyal bi konudan ziyade bireysellik içeren çocukluk aşkı-gençlik ayrılığı temalı bir mahalle kurgusu yazmaya çalışıyorum.
Desteklerinizi bekliyorum.Umarım hem benim adıma hem de okuyanlar adına hayırlı olur bu kurgu da.
Sizleri eğlendirebilmeyi ve ağlatabildiğim gibi güldürebilmeyi de başarabilirim umarım...
KALDIRIM BAŞI AŞK 👇🏻
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Tanıtım 👇🏻
Bir mahallenin içinde olaylı iki çocuğun tesadüfi bir dondurma üzerine uzlaşmasıyla başlar her şey aslında.Mahir, umursamaz olmaz o andan itibaren Müjgan ise hor görüp, Mahir'idışlamaz eskisi gibi.
Mahir Müjgan'dan habersiz küçük kızı ebedi misafir eder gönlünün gözle görünmeyip, derine inmedikçehissedilmeyentehna köşesine.Gün geçtikçe kanar yarası,imkansızlığını görür ve anılarından birer parça sızı kalır.Çocukluk aşkı ve kaybettiği çocukluğudur artık Müjgan...
Müjgan her şeyden bihaber olduğu bu muhabbette Mahir'in kendisine tutulacağını hesap edemeyip ona arkadaş gözüyle bakmaya direnir.An gelir küçük çocuğu kırar an gelir pişmanlığın azabında ateşler içinde yanar günlerce.Mahir, Müjgan'ın tüm hayatıdır artık...
Müjgan'ın Mahir'e karşı açtığı bu yaman sevda cephesi ikisinin de kırık dökük ayrılığına sebep olur, yıllara bölünür hasretleri.Müjgan Mahir'in döneceğinden umudu kesmiş Mahir Müjgan'ın kendisini sevebileceğinden.
Bu yalnızlık ikisine deva mı olacaktı yoksa bu seferki ayrılıklar kırık dökük olmaktan çok kötü sonlu mu bitecekti okuyup görecektik.
***
"Beni sevdiğini, bana aşık olduğunu neden söylemedin Mahir?"
"Sen, benim seni bir arkadaş gibi sevmemi istedin Müjgan!Ben, seni öyle sevemediğim, sana verdiğim sözü tutamadığım için her sabahın başı utancınla her gecenin sonu imkansızlığınla yüzleştim.Söylemek öyle kolay mıydı?"
"Bundan sonra söylemenin hükmü de yokmuş meğer Mahir... 'Ayrılıklar da sevdaya dahil' der Atilla İlhan.Ayrılıklar da sevdaya dahil Mahir, vazgeçmeli insan bir vakitten sonra.Bırakalım da düşlerde anımsayalım birbirimizi kırmadan dökmeden çünkü gerçeğinde birbirimizi apansız incitiyor, yaralıyoruz."
" Çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili, diyor devamında da Atilla İlhan ve sana şunu hatırlatmak isterim Müjgan : Ayrılığı yürekte bilmeyenin gözlerdeki ıraklığı fayda etmiyor.Ben seni unutamadım ve bundan sebep ayrılığın tanımını da bilmiyorum.Sen gitsen de ayrılığın tanımını öğrenemeyeceğim çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili Müjgan..."
