ATALANTE 3 [TAMAMLANDI]

Bölüm 32

Lacey başını olumlu anlamda salladığında 'birkaç tanesini büyütmen gerek hemen' demişti. Denver kaşlarını çatarken gülerek 'sen bu büyüyü bilmiyorsun tabii' dedi. Lacey buna sinirlenirken Denver memnun olmuşçasına gülümsedi.

"Orman özelleri hariç diğer özellerin ormanı ilgilendiren büyüleri yapmasına çok gıcık olabiliyorum. Neyse ki çok ama çok azı biliniyor."

Lacey derin bir nefes alırken 'zamanım yok sudan çık ve yardım et hadi' demişti. Denver çıplak üstüne baktığında kenarlardan tutundu. Kendini yukarı doğru çekecekken Lacey olayı fark ederek hızla bağırdı.

Dur! Bu şekilde çıkamazsın!"

Denver 'çık dedin' dediğinde Lacey çenesini sıktı.

"Vücudunu bitkilerle kapat ve öyle çık."

Denver başını iki yana salladığında 'olmaz' dedi.

"Lütfen demelisin."

Lacey sabırsızca derin bir nefes aldığında önce yutkundu sonra ardından kısık sesle 'lütfen' dedi.

"Lütfen ne?"

"Lütfen üzerini kapatarak sudan çık!"

Denver gülümsediğinde vücuduna yosunlar aniden sarıldı. Sudan çıkarken eliyle bir yeri işaret etti.

"Kıyafetlerim orada. Biraz beklemelisin."

Denver kıyafetlerine yöneldiğinde Lacey kollarını göğsünde birleştirdi. Arkasını dönmesini umut etsem de o sadece bakışlarını çevirmişti. Denver kısa bir süre sonra Lacey'in yanına geldiğinde 'demek ceset çiçeğinden istiyorsun' dedi şüpheli bir tavırla gülerek.

"Neden?"

Lacey derin bir nefes alırken 'lazım' demişti. Denver bir süre düşündüğünde 'Azelyayı tek bırakmazdın' dedi.

"Bu çiçek için tek bıraktığına göre çok önemli olmalı."

"Azelya tek değil. Azrail onunla."

Lacey sinirle öne adım attığında 'verecek misin şu çiçeği artık' demişti. Denver başını olumlu anlamda salladığında elini yere doğru uzattı.

Yerde büyüyen büyük çiçek kötü bir koku yayarken Lacey yüzünü buruşturdu. Ardından çiçeği tek seferde kopararak kollarıyla sardı. Çok kısa bir süre Denver'e baktığında Denver gülümsedi. Ardından Lacey 'teşekkürler' dedi ve hızla ortadan kayboldu. Denver bir süre sessizce beklediğinde gözlerim kararıyordu. Kendimi başka bir kesitte bulacaktım.

Fiona dağılmış bir haldeydi. O kadar öfkeliydi ki aniden görüş alanıma girmesiyle geri adım atmıştım. Ormanın girişlerinde bir yerdeydi ancak birini arıyor gibiydi. Corentin ve Okka da onun peşindeydi.