ATALANTE 3 [TAMAMLANDI]

Bölüm 32

Damon Javed'a izin verdiğinde Javed Egeriayı kucakladı. Bu açıkcası beni şaşırmıştı çünkü Egeria Javed konusunda tedirgindi ancak Damon buna müsaade etmişti. Aralarında ne konuştuklarını anlayamamıştım.

Suyun içinden yükselen karaya bakarken Javed'ın bir ada yükselttiğini anlamıştım. Yukarı doğru yüzdüklerinde onları takip ettim. Egeriayı karaya çıkarmıştı ancak kendisi suda kalmaya devam ediyordu.

Egeria'nın bedeni değişirken kuyruğu bacaklara dönüşmüştü. Bu çok acılı bir durummuş gibi görünüyordu çünkü kuyruk dönüşürken geride fazlasıyla kanamış et parçaları da bırakıyordu. Egeria'nın bedeni boydan boya değiştiğinde Javed'ın yardımcısı bir çok yosun getirdi ve Javed yosunları Egeria'nın üzerine kapattı.

Javed Damon'a döndüğünde 'bir gün kalmalı' demişti.

"Vücudundakileri emecektir."

Damon başını salladığında suda birkaç hareket çizdi. Sadece Egeria ile konuşabildiği için Javed'ın konuşmasına sanki şekillerle karşılık veriyordu.

"Bunu sonra konuşacağız. Egeria ile."

Javed ve yardımcısı oradan ayrılırken bakışlarım Egeriada idi. Ağır darbe almıştı ancak ölmemiş olmasına bile sevinmiştim. Javed neden yardım etmişti bunu bilmiyordum ancak Egeria'nın onun hakkında çok tehlikeli olduğunu ve sözlü olarak söylemese de ondan korktuğunu biliyordum. Ancak Javed ters köşe yaparak Markus'u öldürmüştü. Aynı şeyi Thiraya da yapmıştı. Amacı ne olabilirdi ki? Belki de Egeriayı o öldürmek istiyordu. O zaman neden o an öldürmedi?

Görüntü bulanıklaşırken kendimi başka bir kesitte bulmuştum. Aklım Egeriada kalmıştı. Onu o minik adadan biri hemen götürmeliydi. Kimseye yardım etmesi için haber veremezdim.

Kendimi ormanda bulduğumda şelaleden akan suyun oluşturduğu küçük gölün yanındaydım. Biri suda yüzüyor gibiydi. Bana doğru yaklaştığında onun Denver olduğunu görmüştüm. Ormanın içerisinde böyle bir su birikintisi görmek bana buraya düştüğüm ilk zamanı hatırlatmıştı. Mağaradan çıktığımda yaptığım ilk şey su içmek olmuştu çünkü susuzluktan ölmek üzere gibiydim. Sonra nehrin karşısında Adonis'i görmüştüm. Bunları hatırlamak gülümsememe sebep olmuştu.

Yanımda aniden Lacey belirdiğinde geriye savruldum. Ayakta durmaya çalışırken olan şeyden ötürü şaşkına dönmüştüm. İleri adım atmak istesem de hareket edemedim. Üstelik Lacey önümdeydi ve ben de onun arka çaprazında duruyordum. Seslensem de ona görünmeye çalışsam da başaramamıştım. Lacey de Azrail gibi beni görebilirdi! Ama ben yine engelleniyordum. Neden? Öncesinde kesitlerimde Azrail bana uyarı göndermişti. Şimdi neden onlardan birine görünemiyordum?!

Denver Lacey'in gelmesiyle suda geriye doğru kendini attığında eliyle kalbini tuttu.

"Beni korkuttun."

Lacey bunu umursamadan söze girdi.

"Ceset çiçeğine ihtiyacım var."

Denver suda beklerken 'ihtiyacın olanı alabilirsin' demişti gülümseyerek.

"Orman Atalante'nin de evi. Sen de onun kızısın. Yani biyolojik olarak olmasa da onlar öyle söylüyor."

Lacey katı ve soğuk tavrından çıkarken farkında olmadan gülümsemişti. Ardından kendini toparladığında 'ormanda ceset çiçeği yok' demişti. Neden Denverden istiyordu ki? Holt'a da gidebilirdi.

Denver hatırlamış gibi 'ah evet' dediğinde tekrar söze girdi.

"Çok kötü bir koku yaydığı için ormanda büyümesine izin vermiyoruz. Büyü ile engellemiştim."