Kapit Bitaw

Chapter 1

"...At diyan nagtatapos ang kuwento ng magkasintahang ni Maria Clara at Crisostomo Ibarra!"

Dito nagsimula ang kuwento naming dalawa.

Gusto kong sumabat sa sinasabi ng narrator dahil ang Noli Me Tangere ay hindi lamang kuwentong pagibig. I wanted to explain how Noli Me Tangere symbolized how the Philippines suffered during the Spanish Era and how the Filipinos fought bravely. Ngunit nanahimik nalang ako, pinagpag ang palda ko, at inayos ang upo ko.

People used to compare me to Maria Clara.

Mahinhin, tahimik, dalaga, perpekto.

Maling mali.

Maria Clara de los Santos symbolizes our beloved country who was at first passive but in time, was able to resist against her father. How the Philippines changed and how the people headed towards the rebellion and war.

They clearly didn't understand the story.

But I remained silent.

Ayaw kong husgaan ang pagkakamali ng mga tao dahil ako mismo ay nagkakamali rin.

"Hello, pa?"

"Umuwi ka na. Gabi na. May aattendan tayo na birthday dito sa barangay." striktong boses niya.

"Pero pa," lumabas ako ng gymnasium para marinig ang sinasabi ni papa. Kahit tapos na ang play, hindi pa daw tapos ang programa. Problema, magaattendance daw sila Ma'am mamaya bago umuwi ang lahat. "'Di pa tapos program po. Required po ito."

"Huwag ka nang makulit at umuwi ka na. Importante itong aattendan natin." sabi niya at agad na pinatay ang tawag. Napapikit ako, tapos magagalit siya kapag hindi perpekto mga grades ko sa report card? Malaki daw ang sakop nito sa subject.

Bahala na.

I quickly got in our car at binuksan cellphone ko. I typed in a text to Maria, siya nalang kasi kaklase ko ngayong Gr. 9 na kami. Nasa ibang section naman sila Louise at Ysabelle, magkahiwalay rin.

hi, pasabi kay ma'am na pinauwi na ako thank uuu

shige sis
bat ka pala umuwi kaagad uy
5:30 palang
wala tuloy ako kasama dito kainis

si papa

ay hala
sige sigee ingat beh mwa gagawan kita excuse

thank u!!

Sinarado ko ang cellphone ko at inayos ang uniporme ko. Our red and white blouse and skirt was famous around here but not in Cavite. Ako nga lang nakikita kong nakasuot ng gano'n doon 'e. Malayo kasi bahay namin. Pero nagpumilit ako na doon parin ako magaaral sa school namin dahil gusto ko kasama mga friends ko.

According to my father, we were going to a birthday party. 'Di ko alam kung kanino pero sige. Magaayos pa rin ako. I just didn't get how it was important to me and my family. Halos buong buwan na nila pinaguusapan iyon. They originally planned for me to be absent this day but I told them that this event was essential for my grades kaya pumayag din sila.

Basta grades talaga.

They wanted my grades to be perfect, kaya palalampasin ba nila iyon?