☁️; roommate

33 [final]

final bölümüne hoşgeldiniz aşklarım. beraber roommate kitabında kudurduk, sinir olduk, bölümler geç geldi vsvsvs ama olsun. roommate'i bu kadar erken final yapmak istemiyordum aklımda bu kitap için bir sürü fikirler vardı ama yazarken zorlandığımı ve kitaba olan ilginin azaldığını hissettim. aynısı cameraman da da olmuştu. size zorlama bölümler okutmaktansa tadında bırakayım diye düşündüm. roommate'e bölümler yazarken, eğlendim ve çok heyecanla yazdım. erken final yaparak sizi hayal kırıklığına uğrattıysam özür dilerim. umarım başka hikayelerde buluşuruz. sizi çook seviyorum, şimdiye kadar olan ilginiz çok teşekkür ederim. 💗😽💌🥺

———

Yaklaşık 8 ay önce ayrıldıkları gece Baekhyun, Haneul'ün peşinden koşup son kez dudaklarını hayatının aşkı olduğunu düşündüğü kişi Haneul'la buluşturmuştu.

Ve şimdiyse Baekhyun'a doğru koşar adımlarla giden Haneul'dü.

Seolhyun ve Jimin şaşkınca Haneul'ün arkasından bakarken hiçbir şey yapmamışlardı.

Baekhyun ona doğru gelen Haneul'ü ne yapacağını bilemez halde oturduğu yerden izlerken, Jongin'in gözleri ikili arasında gidip geliyordu. Sonunda Baekhyun'a ulaştığında üzerine doğru eğilip hızlıca dudaklarını onunkilerin üzerine bastırmıştı.

Baekhyun'un ve diğerlerinin gözleri şaşkınca açılırken Baekhyun gözlerini yavaşça kapatmıştı. Haneul çoktan akan gözyaşlarıyla beraber Baekhyun'un dudağını kavramakla asla çekinmemişti. Birkaç dakika sonra geri çekildiğinde dudaklarını birbirine bastırarak doğruldu.

Hızla inen göğsü ve deli gibi atan kalbiyle beraber Baekhyun'a baktı. Baekhyun parlak gözleriyle ona bakarken sessizliğini korumuştu. Ne diyeceğini ve ne yapacağını dahi bilmiyordu.

Haneul birkaç adım geriye atarken geldiği gibi geri döndü ve derin nefesler almaya başladı. Pişman mıydı? Hayır hiçbir pişmanlık hissetmiyordu. Ama kalbi her an patlamaya hazır gibiydi.

Hızlıca yürürken Jimin ve Seolhyun'u geride bırakmıştı.  Arabanın yanına ulaştığında arabaya yaslanıp başını gökyüzüne doğru kaldırmıştı.

"Cesaret mi sıçıyordun?" Seolhyun yanına ulaştığında merakla ve hayranlıkla Haneul'a baktı. "Vay canına!"

"Şimdi ne olacak?" Jimin yavaşça mırıldanırken Haneul dudaklarını birbirine bastırmıştı.

"Bilmiyorum," dedi en sonunda derin bir nefes alarak. Üçü de sessiz kalıp birbirlerine uzun süre baktıklarında Seolhyun hızlıca başını sallayıp arabanın kilidini açtı.

"Hadi gidelim." Sürücü koltuğuna geçerken Jimin ve Haneul birbirlerine baktılar.

"Eğer gece yalnız kalmak istemezsen arayabilirsin." Haneul arkadaşını onaylarken birbirlerine kısa bir sarılma verdiler ve Haneul da arabaya bindi.

"Haneul," dedi Seolhyun arabayı çalıştırarak. Haneul ona dönerken Seolhyun dudaklarını dişliyordu. "Lütfen eve geri dön." Seolhyun onunla göz teması kurmadan konuşurken çekingendi.

"Kocaman evde yapayalnızım."

"Seolhyun," dedi Haneul mırıldanarak. "Yarın festivalden sonra bunu tekrar konuşalım olur mu?" Seolhyun yavaşça başıyla onaylarken Haneul başını arkaya doğru yaslamıştı.