Diary of the girl he never noticed

NYDER (13)

Hindi pa din mawala sa isip ko yung nalaman ko. Napakuyom ako ng kamao habang umiinom ng beer. Kahit na may sugat ito ay hindi ko ininda ang sakit. Damn! Wala ito sa sakit na pinagdaanan ni Harliah!

Andito ako ngayon sa bar na pagmamay-ari ng kapatid ni Matthew.

Hinihintay ko sila na pumunta dito. I already informed them na nadito ako kaya alam kong pupunta agad sila dito.

Nagkalat yung usok sa ibat-ibang sulok. Sobrang lakas din ng tugtog ng musika at nagkalat din yung mga lasing at kababaehan sa loob.

"Hi, Mind if I join you?" saad ng isang babae sabay pulupot sa akin kaya napasalubong ang kilay ko.

"Please Miss, I want to be alone" ma authoridad na saad ko sa kanya pero ngumiti lang ito ang exposing her legs infornt of me kaya hindi ko na napigilan yung sarili ko.

"Can you please stay away from me?! You're getting on my nerves!" sigaw ko sa kanya kaya sobrang nagulat ito at patakbong umalis sa harap ko.

"Pre, anyare" natatawang saad nina Mathew habang papalapit sa akin at may babaeng nakapulupot sa braso nila.

"WOAH! ATTORNEY ITS GOOD TO SEE YOU HERE WI---" hindi na natapos ni Roy ang sasabihin niya dahil agad ko siyang sinuntok na sanhi din ng pagbukas ng sugat ko sa kamay kung kaya't nagsilabasan na naman yung dugo dito.

Pagbagsak ni Roy ay agad akong pinigilan nina Dexter at Matthew. Marami din yung napatigil dahil sa ginawa ko.

"What the f*ck is wrong with you, Nyder?!" Sigaw ni Roy sa akin habang inaalalayan siyang tumayo ni Mathew habang pumotok naman yung bibig niya.

"NO! YOU SHOULD ASK YOURSELF THAT! TANG *NA MO ROY! AKALA KO MATINO KA! BAKIT MO NAGAWA YUN!" sigaw ko sa harap niya at agad na nagpumiglas sa pagkakahawak nila sa akin.

"See you in the court! Kahit kaibigan kita hindi kita uurungan!"without explanation, I left.

One thing I knew is nasa harap na ako ng isang bahay. This is the address of Harliah that Ethel gives to me.

Naramdaman ko na din yung tama ng alak sa akin kaya pagewang gewang akong lumapit sa bahay na yun at agad na pinindot yung doorbell.

"Who are yo--- N-Nyder? What are you doing here--- Gosh! Bakit dumudugo ang kamay mo?!"

Bumungad sa akin ang mukha ni Harliah. She looks so tired and worried.

Everything flashback to me when she touched my hand.

Until I found myself, crying.

F L A S H B A C K ----------------

"Hanggang sa kinabukasan. We received a call. Akala ko sa kanya na yun but I'm wrong. Its a call from the police station"  niya na siyang ikinagulat ko.

"WHAT HAPPENED?!" hindi ko na mapigilan ang sarili ko na mapasigaw sa harap niya after what I heard on her.

"That time, pumunta agad kami sa hospital na kung saan ay doon siya naka confine. She remain unconscious because of her injury on her head. Sanhi ng pagkakapokpok ng matigas na bagay sa ulo niya. It took almost 24 hours before she woke up, pero nabigla kami ng magising siya ay hindi niya na kami kilala.  Pumunta din kami police station para malaman kung ano yung nangyari. We thought that it was just a simple accident pero hindi pala" saad niypnpa at tuluyan ng naiyak kaya sobra kaya kinabahan na ako.

"Tell me! What Happened?!" tanong ko ulit sa kanya but still, she keeps on crying.

"She has been raped"dagdag pa niya na siyang ikinagulat ko.

I found myself squeezing the glass of water dahil sa sobrang galit na naramdaman ko.

"M-mabuti nalang talaga at nahuli nila yung suspect at balak pa nitong tuluyang patayin si Harliah" saad niya habang patuloy na humahagulhol.

"Mabuti naman! Sana mabulok yun sa bilanguan!" sigaw ko. Napatigil ako ng makita kong napailing si Ethel habang patuloy na nagsisilabasan yung mga luha niya.

"Y-yun na nga ang problema. His family are too powerful kaya naibasura nila yung kaso. Hindi na bigyan ng katarungan ang nangyari kay Harliah" dugtong pa niya.

Tila ba lahat ng galit na naramdaman ko ay napunta sa kamay ko, until I realized that I already broke the glass.

"Damn" I murmured when I realized na puro sugat na pala yung kamay ko.

Dali-dali ding palang kumuha si Ethel ng emergency kit para gamutin yung sugat ko.

Hindi mawala sa isip ko yung nalaman ko. Sobrang gulo ng isip ko at nagiinit din ang mukha ko dahil sa galit na nararamdaman ko.

Napabalik ako sa wisyo ko ng maramdaman ko yung malamig na bagay sa kamay ko. Dito ko na napansin na nandito na pala ako sa cr at hinuhugasan ni Ethel yung kamay ko na ngayon ay patuloy na nagsisilabasan yung dugo sa sugat. Nakaalalay din yung isa nilang staff sa akin.

Nanatili akong tahimik hanggang sa Magamot nila yung kamay ko. Kanina pa ako hindi mapalagay sa sinabi ni Ethel sa akin. I'm dying to know who is the suspect.

"Tell me who he is, Ethel" Saad ko sa kanya na siyang ikinagulat niya.

"I-I saw him together with you in the Alumni party, Nyder. Are you still willing to know who he is?" Saad niya sa akin.

Beat.

Damn. Sobrang kaba ng dibdib after what she said. Paulit-ulit sa isip ko kung sino yung kasama ko sa alumni party na yun.

"Hindi alam ni Harliah about what happened to her" dagdag pa niya kaya napatingin ako sa kanya.

"What? Bakit?!" I asked. Napabuntong hininga siya at agad na tumalikod sa akin kaya agad ko siyang sinundan.

"After she woke up. Sinabi ng doctor na she suffers now from post-traumatic amnesia. Sobrang dami na yung pinagdadaanan niya at kitang kita ko na sobrang nasasaktan siya kahit hindi man niya sabihin sa akin. That time, I was about to tell her about sa nangyari, pero napatigil ako when I saw her smiling towards me. Sobrang saya niya ng makita ako. I never seen my best friend with that happiness before" saad niya while her tears showed up.

"She's so genuinely happy without those memories that has been burden on her self for a long time. Tell me, Nyder. How can I tell her about those things that happened on her? How" she asked. Begging for me to answer.

Napatigil ako. She's right. She's just protecting her. Alam kong nahihirapan siyang makita yung kaibigan na masama ang kalagayan because of those memories.

"Its okay, I understand. But, its not right to hide the truth forever and cover it with a beautiful lies. She need to know the truth" saad ko kaya napatango siya.

"Yes. Alam ko naman yun" saad niya kaya napabuntong hininga ako.

"Now tell me. Who's the person you are referring to me?" saad ko sa kanya.

She remain silent. Naging balisa din siya and looks like that she's hesitating.

Agad kong tinap yung likod niya and looking at her saying na mapagkakatiwalaan niya ako.

She sighed and finally tell me who he is.

"It was Roy Dominguez, your best friend"