Madly (IN LOVE SERIES #1)

KABANATA 38

KABANATA 38

PARTY

Hindi na ako nag-abala pang punasan ang luha ko nang maglandas ito habang nakititig kay Isagani. I always see him as a strong person. The masungit and the alpha Isagani Alexis and seeing him cried his heart out some days ago and seeing him this weak and vulnerable made me love him more.

Nanatili ang kaniyang mga kamay sa aking pisngi at may pag-iingat niya iyong hinaplos na para bang isa akong mamahaling bagay na ini-ingat-ingatan niya. Na para bang isang maling galaw lang ay mababasag ako.

"Come here," he said and guided me into his lap. Maingat at marahan niya akong inalalayan roon. Ito na naman ang titig niyang nakakapanghina. Ito na naman ang titig niyang kayang-kayang akong tunawin. Para na naman akong kinakapos ng hininga at parang mawawalan ng malay.

"I-Isagani..." nahihirapan kong sabi dahil bukod sa mga titig niya ay nakakapnghina rin ang mga haplos niya sa aking likod.

"Will you marry me, Charity Evangeline?" he whispered. His eyes is now full of confidence and courage that maybe I will accept his sudden proposal. His hand travelled from my back into my neck and caressed the diamond necklace which he gave me years ago. The only proof that we are engage. Natigilan ako at napatitig sa kaniyang mukha. This the infinite time he asked me that. Kabilang ang mga alok niya sa akin noong college pa lamang kami at iyong sa Lucena noong nakaraan.

"Uh... Hindi pa ba ako... pumapayag?" nag-aalangan kong tanong.

"I don't know... I will ask you again and again, anyway..."

Binalikan ko ang mga pag-uusap namin ni Isagani simula noong bumalik kami sa isa't-isa and I realised I still not giving him a direct answer regarding his proposal.

"Yes," sabi ko habang umiiyak pa rin. Hindi alintana kung huli na at ngayon lang ibinigay ang gusto niyang marinig na sagot ko. Nakalimutan ko na rin ang balita tungkol sa relasyon namin ni Isagani dahil sa sudden proposal niya.

"Yes?" he asked tila nalilito sa aking sinabi. Napairap naman ako sa gitna ng aking paghikbi.

"Yes na nga," sabi ko ulit. Nang marealise siguro kung ano ang tinutukoy ko ay bigla bigla siyang tumayo. Muntik pa akong mahulog kung hindi lamang ako nakakapit sa kaniyang leeg at kung hindi ko rin naipulupot sa kaniyang baywang ang aking mga binti.

"I will call your Dad and my Daddy too... and Kuya Gaston..." he said. Maingat niya akong ibinaba at mabilis niyang kinuha and cellphone sa kaniyang bulsa saka may tinawagan.

Ako naman ang natigilan at nanlaki ang mga mata. Pinanuod ko siyang tinalikuran ako at pumasok sa isang kwarto na marahil ay sa kaniya.

What was that??

"Is he that excited to marry me?" I asked to myself. "He is unpredictable sometimes."

I sat on the sofa and calm myself. I wiped my tears and inhale deep.

Isagani will always be the death of me!

Nang mapakalma ko ang luha ko ay tumayo ako at inayos ang sarili. I look at the closed door of Isagani's room. I shook my head when I realised that he will took time with his call so I decided to go to the kitchen. Naghanap ako ng maluluto para sa aming dalawa ngayong gabi. Gladly, he has stocks.

"Hmnnn. I will cook Sarsiadong Tilapia for us," I said and readied the ingredients. I missed cooking meals for Guhit. Naalala ko noong nagbakasyon sina Miss Denisse at hinabilin ako kina Kuya Gaston. Kahit ayaw akong pagawain ng mga gawaing bahay noon, gumigising ako ng maaga para lang makapagluto tapos hindi ko sasabihing ako ang nagluto para hindi sila magalit.