Harry's P.O.V.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και έμπλεξα τα χέρια μου μέσα στα μαλλιά μου.Δεν μπορώ χωρίς την Alyssa,γιατί δεν το καταλαβαίνει;Το κατάλαβα πως χρειάζεται χρόνο,διάολε εγώ είμαι αυτός που με έφερε σε αυτή τη θέση!Μα δεν καταλαβαίνει πως είναι ο λόγος που αναπνέω;Πως είναι ο λόγος που βλέπω χαρά σε μία μέρα,ακόμη και αν δεν υπάρχει!Ελπίζω να μην χρειαστεί ακόμη πολύ χρόνο γιατί δεν θα αντέξω ακόμη πέντε λεπτά,χωρίς αυτό το κορίτσι!
Είμαι παθητικός;Πολύ.
Με νοιάζει;Όχι.
Εκείνη η μέρα συνεχίζει να παίζει στο μυαλό μου.Ήταν ατύχημα,ορκίζομαι στον Θεό πως ήταν ατύχημα!Αλλά δεν θα πω ψέματα.Το άξιζε.
Δεν είμαι απλά μόνος τώρα,αλλά θα είμαι μόνος και αύριο που είναι τα γενέθλια μου.Τα γενεθλιά μας.Ελπίζω μέχρι τότε να έχει αλλάξει γνώμη,αλλά δεν βλέπω τα πράγματα με το μέρος μου.
[...]
''Ξέρεις πόσο πολύ με πλήγωσες Emily;''Ρώτησα με τρεμάμενη φωνή.
''Harry..''Είπε κλαίγωντας.
''Ξέρεις;!''Φώναξα και χτύπησα τον τοίχο.''Κάθε γαμημένο βράδυ!''Ψιθύρισα και στήριξα το μέτωπό μου στον τοίχο.''Κάθε γαμημένο βράδυ,ξάπλωνα και σε σκεφτόμουν.Σκεφτόμουν πως μια μέρα θα καταλάβεις πως σου φέρομαι καλύτερα και δεν θα άπλωνα χέρι επάνω σου.Σκεφτόμουν πως μια μέρα θα με αγαπούσες όπως εγω.Αλλά ξες τι παίρνω ως ανταπόδοση;!''Φώναξα και την κοίταξα.''Βλέπω ένα εγωιστικό κορίτσι που νοιάζεται μόνο για τα λεφτά!Ένα κορίτσι που θα έκανε τα πάντα για τον εαυτό της!Ένα κορίτσι που θα με πυροβολούσε ενώ προσπαθούσα να την σώσω!Αυτό δεν είναι δίκαιο Emily.Δεν είναι καθόλου δίκαιο..''
''Λ-λυπάμει πολύ,Harry.''Ψιθύρισε κλαίγωντας.
Ένα γέλιο που δεν ήξερα οτί υπάρχει μέσα μου,βγήκε από τα χείλη μου.Άναψα το σπύρτο αφήνωντας κάπου που δεν θα έμενε για πολύ όρθιο και κλείδωσα την πόρτα.Δευτερόλεπτα αργότερα,ο τόπος είχε γεμίσει φλόγες.Αγνόησα τα κλάματα της Emily και συνέχισα να κοιτάω το σπίτι.Ένα δάκρυ κύλησε στο δεξί μου μάγουλο.''Όχι,δεν λυπάσαι.''
VOTES&COMMENTS
