Ο Harry χαμογέλασε όσο εγώ και ο Sam,βολευόμασταν στις θέσεις μας.Με κοίταξε με ένα ανησυχιτκό βλέμμα αλλά του χαμογέλασα.Δεν σκόπευα να του πω τι έγινε χτες το βράδυ.
Οι δυο τους συζήτησαν για τον χορό με την Lucy και ο Harry του έδωσε μερικές συμβουλές.Ήταν πραγματικά αξιολάτρευτο,αλλά εξακολουθούσα να βρίσκω τα δέντα πιο ενδιαφέρον.Μετά από δέκα λεπτά το αμάξι βρισκόταν στο parking του σχολείου.O Sam μας αποχαιρέτησε και έφυγε.Πήγα να τον ακολουθήσω αλλά ο Harry έπιασε απαλά τον καρπό μου.
''Τι συμβαίνει αγάπη;''Ρώτησε και τα μάτια του ανήσυχα,κοίτξαν τα δικά μου.
''Είμαι μια χαρά.''Είπα και χαμογέλασα ψεύτικα.
''Δεν είσαι.''Αναστέναξε,μα βγήκε από το αμάξι.Άνοιξε την πόρτα μου και ξεκινήσαμε να περπατάμε προς το κτήριο.''Κάτι έγινε το βράδυ.''
''Πώς το ξέρεις;''Ζάρωσα τα φρύδια μου.
''Ήσουν ήσυχη...και ποτέ δεν είσαι ήσυχη.''Γέλασε.''Πες μου.''
''Δεν είναι τίποτα.''Ανασήκωσα τους ώμους.''Απλα φώναξε και κλειδώθηκα στο δωμάτιο.''
''Σε πείραξε;''Ρώτησε αμέσως.
''Όχι.''
''Πες μου τι ακριβώς έγινε.''
''Δεν θέλω να το συζητήσω τώρα...''Μουρμούρισα.
''Κάποια άλλη στιγμή,εντάξει;''Χαμογέλασε.
''Εντάξει.''Ανταπέδωα το χαμόγελο.
Καθώς προχωρούσαμε στον διάδρομο,κοίταξα κάτω στα χέρια μας,τα οποία ήταν πιασμένα.Ο Harry ακουλούθησε το βλέμμα μου.''Είσαι εντάξει με αυτό;''Αντι για απάντηση τον κοίταξα χαμογελαστή.''Το παίρνω ως ναι.''
Συνεχίσαμε να προχωράμε και με την άκρη του ματιού μου είδα μία σκιά να μας ακολουθεί.Όπως την πρώτη μέρα που ήμουν με τον Harry.Στ'αλήθεια μας ακολουθούσε κάποιος ή ήταν η φαντασία μου;Αποφάσισα αυτήν την φορά να μην πω τίποτα όσο μου μιλούσε.Η φωνή του ήταν τόσο υπέροχη.Τα χείλη του κουνιόντουσαν τόσο ωραία ενώ μιλούσε.Πως μπορεί να είναι τόσο όμορφος;
