''Ποιός στο διάολο άγγιξε το κουτί μου;''Φώναξα ενώ κατέβαινα τα σκαλιά.
''Ποιό κουτί γλυκιά μου;''Ρώτησε η μαμά μου.
''Μην μες λες γλυκιά σου!''Φώναξα.''Ξες για ποιο γαμημένο κουτί μιλάω!''
''Oh,γλυκιά μου,δεν ήξερα οτί ήταν τόσο σημαντικό για σένα.''
Η μαμά που ήξερα,είχε εξαφανιστεί τελείως.
''Πρέπει αν το ξεπεράσεις.Τα πέταξα,γιατί έπιανε χώρο..''
''Τα πέταξες;!''Φώναξα ξανά.''Πώς στο διάολο έπιανε χώρο από την στιγμή που ήταν στην ντουλάπα μου;!''
''Πρόσεχε πως μιλάς.''Μου είπα αυστηρά.
''Τι συμβαίνει;''Ρώτησε ο Sam κατεβαίνοντας τις σκάλες.
''Ρώτη την γαμημένη σου μητέρα!Πέταξε όλο μου τον κόσμο!''
Τα μάτια του Sam άνοιξαν διάπλατα.
Η μαμά μου κοίταξε τον Sam και ξανά εμένα.''Γλυκιά μου,νομίζω πως τα παραλές..νόμιζα πως όλος σου ο κόσμος είναι αυτός ο..Harry.''
''Ωστέ για αυτό το έκανες;Επειδή κάνω παρέα με τον Harry;Πέταξες τα πράγματα του μπαμπά γιατί κάνω παρέα με τον Harry;!''
''Τι έκανες;''Ρώτησε ο Sam κοιτάζωντας την μαμά.
''Samuel,αυτή η συζήτηση δεν σε αφορά.''
''Γιατί;Επειδή ο Sam αγαπάει τον μπαμπά πιο πολύ από σένα;Επειδή σε μισούμε;Ίσως αν δεν ήσουν μία εγωιστική σκύλα που νοιάζεται μόνο για τον εαυτό της και τον μαλάκα τον σύζηγό της,δεν σε μισούσαμε!''
Με κοίταξε έκπληκτη,αλλά ανέβηκα τα σκαλία τρέχωντας.''Alyssa,κατέβα κάτω αμέσως!''
''Άντε γαμήσου!Ή φροντίζει ο Jim για αυτό;''Γύρισα μόνο και μόνο για να σηκώσω το μεσαίο μου δάχτυλο προς αυτήν.Μπήκα στο δωμάτιό μου και έκλεισα την πόρτα.
Αφού την κλείδωσα,έκατσα στο πάτωμα,φέρνοντας τα πόδια μου στο στήθος μου και άφησα τα δάκρυα να τρέξουν.
Αφού σκέφτηκα όλα τα αρνητικά της ζωής μου,σηκώθηκα και πλησίασα το γραφείο μου.
Και τότε τα είδα.
Τα χρησιμοποιούσα συνέχεια όταν ήμουν δεκαπέντε και τώρα ήταν ξανά εκεί.Γυαλιστερά και κοφτερά.
[...]
Σηκώθηκα απότομα από τον εφιάλτη.
03:07 π.μ.
Τι στο καλό ήταν αυτό;Ξέρω πως ο Harry είναι μυστήριος,αλλά γιατί στο όνειρό μου με πλήγωσε;
Oh,μα φυσικά,Κάθε φορά που έκοβα τον εαυτό μου,έβλεπα τέτοια όνειρα.
Πολλές φορές κάνω πράγματα που μετανιώνω.Όπως το να χαρακώνωμαι.Αν το αρχίσω,δεν μπορώ να το σταματήσω.
Θα μπορούσατε να πείτε πως έιμαι εθισμένη σε αυτό,αλλά το σταμάτησα στα δεκαπέντε.Τότε που ήρθε ο αποτυχημένος στις ζωές μας.Τεράστια ειρωνία,αλλά δεν μου επέτρεπε ποτέ να αγγίζουμε μυτερά αντικείμενα.Για να κόψουμε κάτι,έπρπε να χρησιμοποιήσουμε παιδικά ψαλίδια.
Αυτός είναι ένας λόγος που μισώ τον αποτυχημένο.
Οι κανόνες του είναι γελοίοι και ηλίθιοι.
Ήταν σαν να ήξερε τι έκανα.Το πιο τρελό;Δεν απαγόρεψε ποτέ από τον Sam κάτι τέτοιο.Τον εμπιστευόταν.Ενώ εμένα;Ήμουν πάντα το τίποτα.Σαν να ήμουν κάποιο ζώο που έμπαινε εμπόδιο στα σχέδιά του.
Αλλά ποτέ δεν είχα ένα όνειρο σαν αυτό.Ειδικά κάποιος να με σκοτώνει.Κάποιος που αγαπώ.
VOTES&COMMENTS
