Κάτι δεν πάει καλά.Γιατί αυτά τα δύο αγόρια έδειχναν τόσο τρομοκρατημένα μόλις είδαν τον Harry;Εννοώ,χωρίς παρεξήγηση,δείχνει όντως τρομακτικός...αλλά αυτοί ήταν λες και έβλεπαν τον διάβολο.Λες και ήταν δολοφόνος και αυτά ήταν τα επόμενα θύματά του.Όχι μόνο αυτό,αλλά πως ήξερε που ήμουν;Αυτό το σχολείο είναι τεράστιο και ορκίζομαι πως τον είδα να πηγαίνε στο άλλο κτήριο...
Όσο αυτές οι σκέψεις περιτριγύριζαν το μυαλό μου,ο Harry μου έριξε μία ματιά πίσω από τον ώμο του.Ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του όταν συνειδητοποίησε πως τον ακολουθούσα.Δεν ξέρω γιατί,αλλά δεν έχω παραλλείψει πότε μάθημα στην ζωή μου.Αυτό το αγόρι ωστόσο,είναι τόσο παράξενος,τόσο μυστήριος.Πρώτα η
Karina μου είπε πως είναι επικύνδινος και έχει μερικά προβλήματα θυμού,μετά αυτά τα δύο αγόρια μόλις τον είδαν εξαφανίστηκαν..τι το διαφορετικό έχει αυτό το αγόρι;Ίσως το οτί είναι απίστευτα ελκυστικός;Ναι,είναι,είναι σαν θεός.Δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του.
Με την γωνία του ματιού μου,ορκίομαι πως είδα κάτι να κινείται.Μια φιγούρα πίσω από ένα δέντρο.Έμοιαζε με σκιά,ανθρώπινη σκιά.Ήταν όντως κάτι εκεί πέρα ή απλά το μυαλό μου παίζει παιχνίδια;Στο επόμενο δέντρο είδα ξανά το ίδιο πράγμα.Σταμάτησα απότομα και το κοιτούσα επίμονα.Ο Harry σταμάτησε και μου έριξε ένα περίεργο βλέμμα.
''Το-το είδες αυτο;''Τραύλισα,δείχνοντας με τον δείκτη το δέντρο.Ορκίζομαι πως είδα έναν άντρα.
O Harry,ακολούθησε την κατεύθυνση του δείκτη μου και έσμιξε τα φρύδια του.
''Όχι.''Κούνησε το κεφάλι του.''Τι είδες;''
''Έμοιαζε με...ανθρώπινη σκιά.''
''Νομίζω πως ήταν απλά η φαντασία σου.''Είπε με το βλέμμα καρφωμένο στο δέντρο.Έμοιαζε κάπως ανήσυχος,αλλά όχι ανήσυχος για το αν θα μας πιάσει κανένας καθηγητής...
''Σταμάτα να ανησυχείς.''
''Συγνώμη.''Είπα τοποθετώντας μία τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αφτί μου.Συνέχισα να περπατάω όμως ο Harry εξακολουθούσε να μην κινείται.''Είσαι καλά;''
