Η διαδρομή για το σχολείο πέρασε ήσυχη,ούτε καν ο Sam δεν μίλησε.Είχα ένω σωρό ερωτήσεις για τον Harry,αλλά τις κράτησα,από τη στιγμή που είναι μαζί μας ο Sam.Το κεφάλι μου είναι έτοιμο να εκραγεί.Έχουν συμβεί τόσα πολλά αυτή την εβδομάδα...
Ως συνήθως,ο Harry μου άνοιξε την πόρτα,αλλά δεν με ακολούθησε,έκατσε στο καμπό του αυτοκινήτου.Τον κοίταξα παραξενεμένη,αλλά κοίταξε τον ουρανό και έκλεισε σφιχτά τα μάτια του.Ο Sam έφυγε χαιρετώντας μας και έκατσα δίπλα στον Harry.Δεν γύρισε καν να με κοιτάξει,απλά χαμογελούσε.
''Τι κάνεις;''Ρώτησα.
''Σκέφτομαι.''Είπε και μ εκοίταξε.''Ξέρεις,πρέπει να πας στο μάθημα.''
''Και εσύ το ίδιο.''
''Ναι,μαμά.''Γέλασε.''Έχεις δύο λεπτά πρωτού αργήσεις.''
Το κουδούνι χτύπησε.''Γαμώτο.''Μουρμούρισα.''Δεν θα με πας μέχρι την τάξη όπως πάντα;''
''Μπορείς να σταματήσεις να το κάνεςι αυτό;''
'Ποιό;''
''Σταμάτα να είσαι τόσο γαμημένα τέλεια.''
Τα μάγουλά μου κοκκίνισαν.''Δεν είμαι τέλεια...είμαι πολύ πιο μακριά από το ''τέλεια''.''
''Απλά σταμάτα να είσαι τόσο όμορφη και πήγαινε για μάθημα.Θα σε πάω αύριο μέχρι την τάξη,εντάξει;Το υπόσχομαι.''
Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά στην σκέψη οτί θα περπατήσω μόνη στον διάδρομο του σχολείου.Θα ήταν η πρώτη φορά.Ο Harry ήταν μαζί μου,κυριολεκτικά κάθε λεπτό από τότε που ήρθα εδώ.
''Αν δεν θες να κυκλοφορείς μαζί μου,απλά πες όχι και θα σε αφήσω ήσυχο.''Είπα.Ήταν αλήθεια.Τώρα τελευταία μου δίνει συχνά την εντύπωση πως έχει κουραστεί να είναι μαζί μου.Όπως χτες το βράδυ και αυτή τη στιγμή.
''Δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο!Απλά έχω να κάνω κάποιες δουλειές και εσύ πρέπει να πας στο μάθημα,αν δεν θες να αργήσεις.''
''Μην μου μιλάς έτσι.''Μουρμούρισα.
