Μόλις κατέβηκα κάτω,παρατήρησα οτί η βροχή είχε δυναμώσει.Και τώρα έπρεπε να πάω στο σχολείο με τα πόδια,από την στιγμή που ο αποτυχημένος και η μαμά μου φεύγουν νωρίς για δουλειά.
Σαν να το ήξερε πως χρειαζόμουν κάποιον να με πάει σχολείο,το αμάξι του Harry βρισκόταν απ'έξω.Ζάρωσα τα φρύδια μου,όσο τον κοιτούσα από το παράθυρο.Γιατί ήρθε;Ήρθε για να με πάει σχολείο;Άκουσα τον Sam να γελάει αλλά τον αγνόησα,και συνέχισα να κοιτάω τον Harry,πίσω από την κουρτίνα για να μην μπορεί να με δει.Βγήκε από το αυτοκίνητο και έφτασε έξω από την πόρτα μου.Το πρόσωπό του έδειχνε,ντροπιασμένο.
Το κουδούνι χτύπησε.
Πρωτού μπορέσω να κάνω βήμα,ο Sam είχε ήδη ανοίξει.
''Εγώ,uh...''Τραύλισε αποφεύγοντας το βλέμμα μου.''Υπέθεσα πως χρειαζόσουν κάποιον να σε πάει σχολείο.''
''Πώς ήξερες οτί θα βρέξει;''
''Um..ίσως βλέπω τον καιρό στις ειδήσεις.''Γέλασε.''Oh,είσαι ο μικρός αδελφός;''Ρώτησε και π Sam του έδωσε ένα καταφατικό νεύμα.''Δεν με πειράζει να έχω δύο επιβάτες.''
''Ευχαριστούμε,αλλά δεν χρειάζεται.''Είπα.
''Ότι πεις,εγώ δεν περπατάω εκεί έξω.''Είπε ο Sam.
O Harry με κοίταξε γελώντας,αφού ήξερε πως δεν θα έλεγα όχι.''Εντάξει,μόνο επειδή βρέχει.''
''Hmm..''Χαμογέλασε ο Harry.
Ξαφνιάστηκα στο γεγονός οτί ο Sam έκανε σαν να μη συμβαίνει τίποτα μόλις ήρθε ο Harry.Πριν δεκαπέντε λεπτά μου έλεγε οτί είναι τρομακτικός..Νομίζω πως εμπιστεύομαι τον Harry.Πέρα από τις διαθέσεις που τις αλλάζει μέσα σε ένα λεπτό,με ''προστάτεψε'' δύο φορές.
''Δεν έχεις καν ομπρέλα.''Γέλασε ο Hary μόλις πατήσαμε έξω.
''Δεν έχουμε ξεπακετάρει ακόμη.Το πολύ να έχουμε ανοίξει τέσσερα κουτιά.''Τον πληροφόρησε ο Sam.
''Εντάξει.Λοιπόν,με το τρία,θα τρέξουμε.''Είπε ο Harry χαμογελαστός.'''Ενα...δύο...''
''Τρία!''Είπαμε και οι τρεις ταυτόχρονα και αρχίσαμε να τρέχουμε.Άρχισα να γελάω με τους άλλους δύο,αλλά ο Harry με σόκαρε όταν σταμάτησε στην μέση της βροχής για να μου ανοίξει την πόρτα.Χριστέ μου,μπορεί να γίνει πιο αξιολάτρευτος;
Ο Sam ήταν στα πίσω καθίσματα,εγώ στη θέση του συνοδηγού και ο Harry στου οδηγού.Μείναμε για λίγα λεπτά μέχρι να βρούμε τον κανονικό ρυθμό της αναπνοής μας.
''Δεν είσαι ακόμη θυμωμένη,έτσι;''Με ρώτησε ο Harry χαμηλόφωνα.
Γύρισα να τον κοιτάξω και χαμογέλασα.''Όχι.''Είπα.''Δε νομίζω.''
''Ωραία.''Είπε και έβαλε μπρος.''Λοιπόν Sam,άκουσα πως η Lucy Holland είναι τσιμπημένη μαζί σου.''
''Τ-τι;''Τα μάτια του Sam άνοιξαν διάπλατα.
''Ναι.''Γέλασε.''Είναι η αδελφή ενός φίλου μου.''
''Α-αλήθεια;Μα γνωριστήκαμε χτες.''
''Και;Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να ερωτευτείς κάποιον.''Είπε και με κοίταξε.
''Κάθεται μαζί μου σε δύο μαθήματα.''
''Ωραία,φρόντισε να την γνωρίσεις.''
Μείναμε για λίγα λεπτά σιωπηλοί ως που ο Harry μίλησε.
''Alyssa,έχεις πάει ποτέ σε χορό με κάποιον;''
''Ναι,αλλά δεν έληξε και πολύ ωραία..''
''Τι έκανε;''Ρώτησε αυστηρά.
''Απλώς ήταν αγενής..''Ανασήκωσα τους ώμους μου.''Τον βρήκα με άλλη και-''
''Τι;!''Με διέκοψε ο Harry και τα μάτια του σκούρειναν.''Ποιο είναι αυτό το παιδί;''
''Harry,έχει πόσο καιρό που έγινε.''
''Δε δίνω δεκάρα!Τον χτύπησες;''
''Όχι.''Σχεδόν γέλασα.
''Τον χτύπησε κανένας άλλος;''
''Όχι.''Κούνησα το κεφάλι μου.
''Θα έπρεπε να χαίρεται που δεν ήμουν εκεί.''
