kapıyı açtığımda karşımda Baranı görmeyi beklemiyordum . Kaşlarım çatıldı.
" Ne var ? " dedim
" Abimin işi çıktı ben bırakacağım." dedi
" Gerek yok ! Taksiyle giderim ." dedim
" Sana gerek var mı diye sormuyorum Ebrar. Uzatma valizlerin nerede düşman değiliz biz ." arkamda duran valizlerimden iki tanesini aldı.
" Temmeli yerleşiyorsun galiba. Üç valiz nedir kızım " dedi
" Evet mahalleyi avucuma almak yetmedi az da diğer ülkelerin erkeklerini alayım. " dedim bakışları beni buldu ve kaşlarını çattı.
" Ne saçmalıyorsun sen ? Düzgün konuş " dedi ve beni birşey dememe müsade bile etmeden valizlerimle inmeye başladı . Bunu bana diyen kendisi değil miydi ? Şimdi neydi bu afrası tafrası.
" Sultanım ben çıkıyorum . Dikkat et " dedim. Kalan küçük valizi ve Sırt çantamı da alıp kapıyı kapatıp çıktım. Derin bir nefes alıp merdivenlerden inmeye başladım .
Leyla ne kadar çok benimle havalanına gelmek istese de kesin bir dille reddetmiştim. Vedaların hiçbirinden hoşlanmazdım Baranla gidiyor oluşumda hayli beni germişti.
Kapıdan çıktığımda Çetin abinin arabasında beni beklediğini gördüm . Aslında bizimde arabamız vardı ve ehliyetimi alalı çok az bir zaman olmuştu abim öğretecekti fakat fırsatı olmadan gitti. Tecrübem çok yoktu ama en kısa sürede arabaya hakim olmak istiyordum Leyla ile beraber gidecektik arabayla üniversiteye sonuçta.
En azından abim gelene kadar arabanın tek sahibi bendim.
Valizi arka koltuğa atıp. Ön kapıyı açıp bindim . Biner binmez emniyet kemerimi bağladım .
Oturduğumda şortum daha da kısalmıştı ve Baranın en hoşlanmadığı şeydi Şort, etek, elbise kısaca dekolte veren herşey. Ben de evet açık giyinmeyi seviyordum ama böyle abartı abartı değildi mesela nerede nasıl giyinilir bilirdim (!) Bugün ne kadar öyle durmuyor olsada.
Bakışları bacaklarıma kaydı .
" Hani bugün de mi kavga edeceğiz? Çok sıkıldım ben artık hergün bu konular yüzünden birbirimize girmemizden " dedi asi bir ses tonuyla
" Kavga etmek isteyen sensin . Bana karışma hakkına sahip değilsin " dedim Ebrarcım sen böyle hep haklı mı konuşursun ? Evet hep böyle haklı konuşurum egomu da artırdığıma göre devam .
" Ebrar , Demir abi seni bize emanet etti ." dedi sürekli önüme abimi atıyor oluşu gerçekten sinir bozucuydu . Abim varken de karışmıyormuydu sanki ? Tamam biraz daha çekiniyordu ama sadece biraz .
" Baran geç kalacağım " dedim ve telefonumu arabaya bağlayıp müzik listemden birşeyler açtım .
Selena gomezin şarkılarından biri denk gelmişti. Kendisini çocukluktan beri takip ederdim.
Şimdi herkesin arasında büyük tartışmalar açan büyük sorun ise justin ile ayrılmasıydı . Hâlâ ona aşık olduğunu söylüyordu herkes ama bence aşık değildi sadece çok şeyi paylaştığı için çok yara almıştı o kadar . Bu konu hakkında da herkesi aydınlatmıştım ne mutlu bana .
Kafamı arama camına yasladım. Geçen arabaları, evleri , sokak lambalarını takip etmeye başladım. Çok dalgındım , Barandan vazgeçmek istemiyordum ama bir o kadar vazgeçmem gerekiyormuş gibi hissediyordum tatilimi bunu düşünürek rezil etmeyecektim elbette ama aklımın hep bir köşesindeydi bu . kendi kendime çelişen cümleler kurmaya da bayılıyordum.
![](https://img.wattpad.com/cover/217058557-288-k733774.jpg)
YOU ARE READING
Neşe Mahallesi #Wattys2020
Teen FictionBirgün bana " Benim olmayan ufak kız kardeşimsin " demişti o gün ona ilk defa çok sinirlenmiştim ve kalbine vurup " Ama ben sana aşığım" demiştim 7 yaşında falandım galiba belki daha küçük oda bunu duyup gülmeye başlamıştı. O gülünce ben daha ço...
37. Ebrar
Start from the beginning