Chapter 8

5.8K 275 135
                                    

Pagkatapos ko siyang iwan doon agad akong nagtungo sa comfort room to fix myself. I watched myself in the mirror, halatang umiyak ako at namumula pa ito.

Mabuti na lang at napigilan ko ang sarili ko at hindi ako sumabog ng sobra-sobra. Ayaw kong malaman ni Renaissa na umiyak na naman ako dahil sa kaniya at hindi ko pa nasasabi sa kanila na nagkita na kami ni Christoph.

Christoph was my boyfriend three years ago. He courted me when I was still Grade 11 senior high, isang taon niya akong niligawan at sinagot ko siya noong nakatungtong na ako ng Grade 12 my final year as Senior High School student.

He was second year college at that time when I say my precious 'yes' to him.

Nagkita kami no'ng nanonood ako ng volleyball women's sa volleyball court to support my friend, Althea. The ball accidentally glide to us where we are sitting and watching because we are near to where they are playing.

Sisigaw na sana ako dahil handa na akong matamaan ng bola ng makaramdam ako na may matigas at matipunong braso ang humapit sa akin katawan. At agad na napangiwi ito nang tumama ang bola s kaniya.

Siya ang natamaan ng bola at hindi ako. Doon na rin nag simula ang lahat.

"Are you okay?" A man who hugged me asked with his concern eyes.

Pinakatitigan ko ang kaniyang maamong mukha, his deep hazel brown eyes na tila nanghihinoptismo kapag ito'y titigan mo ng maigi.

Ang kaniyang ilong na tama-tama lang ang pagka tangos, hindi gaano ka taas at hindi gaano ka pango. His thin lips that are so red like every girls would want to kiss to, his hair ang kaniyang itim na itim, straight at bagsak na buhok ay mas lalong nagpapa gwapo sa kaniya.

He has bangs na matatakpan ang kaniyang noo pero meron itong kaunting hati sa kaliwang bahagi nito. Para siyang isang artista sa korea na kinahuhumalingan ng mga babae.

I blinked my eyes twice only to find out that I am staring at his face so long. Nakarinig na rin ako ng mga hagikhikan ng mga babae dahil sa posisyon namin ngayon.

Dahil sa gulat na ginawa niya sa akin ay na sungitan ko siya, "Bakit ka biglang nangyayakap?!"

I know I should be thankful because instead of me siya ang natamaan ng bola. Pero ang kaniyang ginawang biglang pagyakap sa akin ay hindi maka tarungan.

Heck! I don't even know who's this man is.

Nakita ko ang gulat sa kaniyang mga mata dahil sa pag sigaw ko. Anong akala niya? Matutuwa ako?

"Look, Ms. I'm sorry if I did that, nag panic lang ako kasi matatamaan ka na ng bola," he stated with his concern eyes.

Iba siya, iba siya sa lahat ng nanliligaw sa akin dati. Kasi lahat ginagawa niya sa akin, hindi siya nagsasawang hintayin ako, he was patient to me until I finally said my precious 'yes'.

I was his priority at that time, he never failed to amaze me.

Siya lang rin ang nakakatitiis ng pagbabago ng mood ko minsan. He is always there for me. Supportado niya ako sa lahat ng ginagawa ko. He was never strict to me even no'ng naging kami na.

He still as amazing as it is.

I am always feel loved whenever I am with him. He never made me feel worthless, through my up's and down, even wmy issue with myself he was there to helped me. He helped me to overcome it, he was there to lift me up.

But fate has really its own way to destroy us. Our love was tested when he finally introduced me to his family as his official girlfriend.

His family never liked me the first time I step my feet in their house, I could still feel it how they are looking at me like they are ready to throw daggers in me.

In Your Arms ( Med Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon