In Your Arms ( Med Series #1)

Chapter 7

"Henzy," he called.
I was stunned for a minute. I don't know what to react. The man I used to love is here standing in front of me.
That voice I used to admire. I used to love.

Hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya dito. At ngayon lang siya nagpakita. I waited for years. I waited for him to fight for me because I am willing to fight for him but my waiting leads me to nothing.

He let my insecurities eat me. He was gone in a snap, not saying goodbye or explaining anything to me. But now here he is standing in front of me as none of that even happened.

Tinignan ko ang mukha niya. Wala pa ring pinagbago. Kahit na nasa dilim na parte kami hinding hindi ko pa rin malilimutan ang kaniyang mukha. His deep hazel brown eyes. Na kahit sinong babae ay ma i-inlove sa mga mata niya. Mga mata niyang lalong nag pa in love sa akin noon.

Ang kaniyang mamumulang-mula mga labi. Ang buhok niya nasa tamang ayos at hindi makalat.

Akmang tatalikod na ako sa kaniya dahil wala akong panahon para maki pag-usap sa taong nang-iwan sa akin noon. Sa taong minahal ko ng lubusan pero sakit lang nakuha ko.

Nang hinawakan niya ang aking kamay at pinaharap sa kaniya.
Ngayon ko lang rin napansin na namumungay ang kaniyang mga mata, pulang pula mukha at naamoy ko ang alak sa sistema niya.

"Henzy," he called again.

"What?" Walang ganang asik ko sa kaniya.

Hindi pa ako handa na harapin siya. Alam kong gustong-gusto ko na malaman ang dahilan kung bakit niya 'yon nagawa sa akin pero ngayong nandito na siya sa harap ko. Parang ayaw ko. Parang bigla nawala lahat ng kagustuhan ko na malaman 'yon. I don't know if I am afraid to know the truth or afraid that...that he cheated on me.

"Let's talk," seryosong saad nito sa akin. Mas lalo niya pang hinigpitan ang pagkakahawak ng kamay niya sa kamay ko. Naramdaman ko rin na masakit na ang pagkakahawak niya kaya napangiwi ako.

"I don't want to talk to you. You're drunk." Binalikwas ko agad ang kamay niya na nakahawak ng mariin sa akin.
Tinalikuran ko na siya, hinanap ko ang susi sa bag ko.

Ang kalat ng bag ko kaya nahirapan ako sa paghahanap. Hindi ko na ayos kanina no'ng umalis kami sa cafe ni Reeve sa sobrang pagmamadali. Kung saan saan ko na kinakapa ang kamay ko para mahanap ang susi. Pero nagtagal lang ako at hindi ko mahanap-hanap iyon. Damn. Not now.
I don't want to see his face for now. I don't want to breakdown in front of him.

Naramdaman ko pa rin ang presensya na sa likod ko. I could also feel his breath na amoy alak. He's drunk and yet he has the audacity to drive and went here.

I didn't mind him. I continue finding my keys inside my bag!
Hindi ko mahanap-hanap kasi ang kalat ng bag ko. Nanginginig din ang mga kamay ko dahil sa presensya niya dito.

Nang sa wakas nakapa ko na ang susi, agad-agad ko itong kinuha at binuksan ang pinto. Pero bago pa man ako maka pasok iniharang ulit niya ang mga kamay niya.

Hinawakan niya ang pala pulsuhan ko at pilit na pinapaharap sa kaniya.
"Ano ba Christoph!" Singhal ko sa kaniya.

Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon. Ayaw ko pa siyang makita. Hindi pa ako handa.

"Let's talk." Matigas na sabi nito sa akin at mas lalong idiniin ang mga kamay niya sa kamat ko.

Mas nakikita ko sa malapitan kung ano ang mukha niya.
Pulang-pula ang kaniyang buong mukha. Namumungay na rin ang kaniyang mga mata, at naamoy ko rin ang alak sa katawan niya.

Pinaningkitan ko siya ng mata. At pilit na tinatanggal ang mga hawak niya sa kamay ko gamit ang isang kamay kung saan nakasakbit ba ang bag ko.

"Ano ba dapa't nating pag-usapan huh?