Reis'in kardeşi

16.Bölüm

"YAPMA! BEN YAŞAYAMAM YAPMAA!" Ağzımı eliyle kapattı. Bağrışlarım eli ağzımda olduğu için küçük iniltiden ileriye gitmiyordu.

Boşta kalan eliyle tişörtümü yukarı sıyırmaya başladı. Gözlerimdeki yaşlar sel gibi daha çok akarken Ellerimle onun elini engellemeye çalıştığımda ağzımda olan elini çekip ellerimi başımın üzerinde birleştirdi.

"Lütfen osman yapma ! Lütfen ben yaşayamam"

Ama o beni duymuyordu. Allahım bana bunu yaşatacağına al canımı(!).

Tişörtümü daha'da yukarıya sıyırdığında kapı büyük bir gürültüyle açıldı. Ağlamaktan gözlerim bulanık görmeye başlamıştı.

Bir anda osman üzerimden alındığında dahada şiddetli ağlamaya başladım. Çünkü Osmanı üzerimden alan Uraz'dı. Ve beni bu halde görmüştü çok utanıyordum. Tişörtümü aşağı çeliştirdim.

Uraz Osman'ın üzerine çıkmış onu yumrukluyordu.

"Seni s*kerim lan piç. Sen benim dokunmaya kıyamadığım kıza nasıl dokunursun adi herif" diyip bir yumruk daha attı. Yüzü kandan gözükmeyen Osman bayılmıştı galiba.

Uraz ayağa kalkıp bana baktım gözlerinde gördüğüm acıma beni dahada çok aglatmaya yetti.

"Miray" diye fısıldadı. Yanıma gelip bana sarıldı. Kendimi güvenli kollarda bulmuştum sonunda. Bana sarılınca sarsılarak ağlamaya başladım.

Saçlarımı öpüp " Geçti güzelim, geçti "

"U-uraz"

Bana dahada sıkı sarılıp "burdayım. Yanındayım " dedi.

"U-uraz o-o-o bana te-tecavüz-"

"Hayır miray! Sus ! bak ben burdayım" yüzümü avuçlayıp ona bakmamı sağaldı. Gözümden akan yaşı baş parmağı ile sildi " ben yanındayım o sana birşey yapamadı"dedi ve tekrar sarıldı.

"Mirayyy!"

Abimin sesi duyulduktan sorna Uraz'dan ayrıldım. Abim hızla içeriye girdi. Gözleri kıpkırmızı olmuş saçı dağılmış Abimle gözümden yaşlar tekrar bir bir akmaya başladı.

Çatık kaşlarıyla bir bana bir Uraz'a en sonunda yerde yatan Osmana baktı. Osmana yönelip tek eliyle yakasından tuttuğu gibi ayağa kaldırdı.

"SEN BENİM KARDEŞİME DOKUNDUN MU LAN ! SÖYLE DOKUNDUNMU BENİM HERŞEYİME! "Diyip yumruk attı . Tekrar attı ve tekrar..

Arkadan gelen polisler abim'in elinden Osman'ı alıp götürdüler. Abim kıpkırmızı olmuş gözlerle bana bakıyordu.

"Küçük cadım" diyip bana geldi ve sımsıkı sarıldı. Saçlarımı öpüp kokladıktan sorna konuşmaya başladı. O konuştukça ben daha çok ağladım.

"Benim herşeyim , saçının her bir teline kurban olduğum. O piçi doğduğu güne pişman edeceğim. Benim kardeşimi kaçırmak ne demekmiş ona göstereceğim." Diyip daha sıkı sarıldı. Bende ona karşılık verdim. Tek ihtiyacım olan güçlü kollar bana sarılıyordu şuan.

Ama ben çok utanıyordum. Özelliklede Uraz'dan . O gelmeseydi Osman bana dokunacaktı. Bende kendimi öldürürdüm .

Abim birşeyler diyordu ama anlamıyordum. Sesler kulağıma uğultu gibi geliyordu.

"Miray kardeşim iyimisin?"

"Miray" uraz'ın sesini duydum ama tepki vermiyordum.

Gözlerimi kapatmadan önce duyduğum tek şey abimin feryatlarıydı.