Reis'in kardeşi

39. Bölüm /2

3,5 sene sonra;

Yorgunlukla kahvemi yudumlarken, dışarıda bardaktan boşalırcasına yağan yağmura baktım. Burada kışlar çok yağmurlu ve karlı geçerdi. Şuan tam kışın ortasındaydık.

Gelip yanıma oturan Annemle bakışlarım ona kaydı.

"Uyudu mu anne?" Diye sordum.

"Uyudu kızım. Sütünü içmişti zaten. Emzik diye tutturdu. Kime çektiyse? Sen bu kadar emzik istemezdin." Diye hayıflandı.

Buruk bi gülümseme ile baktım anneme"Emziksiz uyumaz zaten. Geceleri bazen emziğini düşürdüğü için ağlayarak uyanıyordu." Dedim.

"Kızım" dedi annem yanıma yaklaşıp ellerimden tuttu. "Kızım bırak şu inadını." Dedi. O da mutlu olmamı istiyordu. Ama ben böyle daha mutluydum.

"Anne" Dedim ona kızgınlıkla bakıp ellerimi ellerinden çekip ayaklandım. "Yapma anne. İnat yapmıyorum. Böyle olması gerekiyordu böyle oldu. Lütfen daha fazla ısrar etmeyin. " Dedim.

"Ne diye ısrar ediyormuş annem sana?" Diye salona giriş yaptı Gediz abim. En büyük destekçim. İşten gelmişti.

"Oğlum ben Miray Uraz'a-"

"Anne Kapat o konuyu."Dedi abim annemin sözünü kesip daha fazla duymak istemez gibi.

"Ama oğlum-"

"Anne!" Dedi abim uyarı ile. " Sinirleniyorum ama 3 sene oldu hâlâ ısmarlara devam ediyorsunuz. Miray özgür bu konu da o ne derse ne yaparsa saygı duymak düşer bize." Dedi.

Sonra bana döndü bakışları. "Nerde bizim minik."

"Uyuyor."Dedim.

"Çok özledim onu" dedi abim ve odasına doğru giderek.

"Abi uyandırma lütfen. Uykusunu alamazsa huysuzlanıyor biliyorsun."Dedim.

Abim odaya girip kapıyı fs arkasından kapatmıştı. Annem ayaklandı.

"Bende gideyim. Babanı biliyorsun bi gittin dönemedin demesin."

"Anne. babam hiç gelmeyecek mi ?"

Annem durgun bi şekilde baktı bana. "Çok kızgın baban sana Kızım biliyorsun. Sizi çok özlüyor bi gün gelip görecek mutlaka ben inanıyorum."

Dolu gözlerimle baktım anneme babam 3 yıl boyunca hiç gelmemişti yanıma beni görmemişti. Bu bana hep bi yanıma eksik hissettirmişti.

Annemi öpüp yollarken salona geçip oturdum abimde sonunda yanıma gelebilmişti.

"Sonunda abi kıskanıyorum ama."Dedim yalancı bi kızma ile

"Ne yapayım kardeşim. Bal gibi yiyesim geliyor." Dedi odanın kapısına bakarak. " bir de uyanık olsa tatlı tatlı konuşması. Bence bu çocuk aynı sen." Dedi abim gülerek.

Yüzüm donuk bi şekilde abime baktığımda gülümsemesi gitti. "Aynı ona benziyor abi." Dedim gözlerim hemen dolmuştu. "Babasına" Diye devam ettim.

"Uraz."Dedi abim yutkunarak, "hâlâ seni arıyor her yerde."

Derin bir nefes aldım. "Bulamaz değil mi abi ?"

Abim sıkıntılı bi ifadeyle bana baktı." Bulamaz kardeşim. Ama bazı şeyleri ondan saklamalı mıyız sence?"

Hızla başımı sağa sola salladım. "Olmaz abi. Bilmemeli. Bilmesini istemiyorum."

"Ama güzelim o bunun en doğal hakkı."Dedi abim.

"Abi lütfen sende başlama." Dedim konu burada noktalanmıştı.