DİLHUN ☑

25.KÜL

SINIR* 100 OY/100 YORUM
Oylamak zor değil! Sadece küçük bir yıldıza basıyorsunuz. Lütfen bir yıldızı çok görüp oylamadan geçmeyin, unutmayın emeğe verilen saygı sizden hiç birşey götürmez!!

Kelime* 3300
Oylar ne kadar geç gelirse o kadar kısa tutucam hikayeyi!

Neyine bağlandım ki
bu kadar,
Bana bakmayan gözlerine mi
Yoksa benim olmayan
Kalbine mi?
Özdemır ASAF

ROJIN

Buraya kırgın bir ben bırakıyorum,
Yorgun, argın birazda hasret bir ben..
Annesine hasret,
Babasına hasret,
Abisine hasret, şimdi de sevdiğine hasret..
Geçmişe kırgın,
Şimdiye kırgın,
Geleceğe kırgın...

Hiç bir zaman yaptıklarımdan ders alan bir insan olmadım, küçüklüğümden beri sevgiye, şefkate aç biriydim belki bundan dolayıydı benim hassasiyetim, barınma isteğiydi bu yüzden hep yanlış yollara denk geldim, ne zaman ki bir şeylerin yanlış olduğunu farkettim kaçmak yerine devam ettim yoluma, bir şey bulurum umuduyla, geçmiş yaralarımı sarabilirim diye düşünerek attım adımlarımı.

Her gün denk düştü yollarımız, o beni görmedi, duymadı oysa ki ben onu görmüştüm, adım seslerine kadar duymuştum nefes alışını kendi nefes alışıma denk düşürmüştüm, her gece hayaller kurdum; karşısına çıkacaktım, 'Seni aslında ben sevdim! Ben hayallerimde büyüttüm! Senin için her gece hayaller kuran bendim! Benim hayallerimi çaldılar! Seni çaldılar!' Diyecektim, dememle kaldım, sessiz serzenişlerimle bir başıma kaldım, mahkumdum ben uzaktan sevmeye, uzaktan hayal etmeye...

Her gün onunla birlikte o mezarlıkta ağladık, o sevdiği kadın için ağladı, bense onu sevdiğim için ağladım.

Yağan yağmur ikimizi de sırılsıklam etse de ayrılmadık o mezarlıktan, ikimizi de yiyip bitiren mezarın başından ayrılmadık, her gün daha fazla nefret ettim ondan, hayallerimi çaldığı için değilde onu üzdüğü için nefret ettim.

Derin nefes alıp önüme döndüm, dudağındaki patlağa buz tutan Berzah'a kaydı bakışlarım, yine yanaklarımı bir sıcaklık esir aldı, ne kadar durdurmaya çalışsam da Ali inatla beni dinlemeyip tüm hıncını çıkarmak için Berzah'a saldırmıştı, ikisi birbirlerini döverken anneannem ve dayım imdadımıza yetişti, Ali'de fazla bir şey yoktu sadece kaşı hafif kanamıştı, Berzah'ın ise hem dudağı hem kaşı patlamıştı.

Odada ki bakışların üstümde olduğunu hissettiğimde sırayla herkese baktım, yengem, dayım ve anneannem hepsi pür dikkat bana bakıyordu. Yutkunmama engel olamadım, bir kişinin atak yapıp konuşmasını bekledim, istediğim de oldu zaten, dayım bıyığını seyreltip merakla "o Ali HAZNEDAR mıydı?" Diye sordu, sesinde ki kin kaşlarımı çatmama neden oldu, bir şey demeyip başımı salladım, dayım hızla ayağa kalktığında korkuyla irkilip ona baktım, sinirle yumruklarını sıkıp "şerefsiz!" Dedi, artık dayanacak gücüm kalmamıştı. Bende onun gibi ayağa kalkarak sinirle "neden?" Diye sordum. Az önce volta atan dayım benim sorumla birlikte durup merakla bana döndü.

Diğer herkesin de hala bana baktığının farkındaydım, kafamı hızla olumsuz anlamda salladım "neden annemi anlatmıyorsunuz? Neden HAZNEDAR'lardan nefret ediyorsunuz? Ya neden! Neden bana bir şey söylemiyorsunuz?" Dedim yorgunlukla.