DİLHUN ☑

3.MEKTUP

Yazar

Adam sevdi...
Kadın sevdi...
Adam aşık etti...
Kadın aşık oldu...
Adam gitti...
Kadın yine sevmeye devam etti...
Adam geldi...
kadın yine sevdi...
Kadın gitti...
Adam bitti...
Böyleydi  onların da hikayesi iki tarafta mutlu olamıyordu
Soğuk hastane odalarında birbirlerinin acılarını dinledirler.
Adam kadının acı çığlıklarını duydu...
Kadın, adamın  sessiz yakarışlarını duydu ama ikiside bir şey yapamadı...

Genç adam, öylece morg kapısının önünde oturuyordu. Sanki sevdiği gelecekte " ben  ölmedim."  Diyecekmiş gibi bir umut vardı içinde.

Gözünden akan yaşa  hiç bir şey yapmadı. Silmeye dahi takati yoktu.

Onu kaldırmaya çalışan görevlilere karşı çıkıyordu her defasında.
Kız kardeşi ağlayarak abisinin yanına oturdu.

Boğazında ki acıyla "ağabey?" Dedi cevap vermesi umuduyla

Ali, sessizce kardeşinin konuşmasını bekledi

Zeynep, isyan edercesine kocasına baktığında Asaf'ın desteklercesine kafasını sallamasıyla  devam etti.
"Hadi gel eve gidelim.  Bak..." ali hızla kardeşine bakıp kızaran gözleriyle sertçe  baktı "Ben. Hiç. Bir. Yere. Gitmiyorum!" Dedi her kelimeyi bastırarak.

Zeynep acıyla gözlerini kapatıp yutkundu.
Onun da canı yanıyordu ama abisi daha önemliydi ondan. Eğer böyle oturursa kafayı yiyecekti.

Zeynep hafifçe yutkunup "abim..." Ali, sertce Zeynep'in sözünü kesti "gitmiyorum lan! Gitmiyorum! Anlamıyor musun? Ben gidersem o yalnız kalır! Beni asla affetmez onu bıraktığım için! Hem ben söz verdim 'seni asla bırakmıycam' diye simdi onu bırakırsam sözüme sadık olmam." Derin nefes aldı. Her cümlede kalbine bir hançer saplanıyordu.

Tekrar basını duvara yasladı.

Zeynep, yenilgiyle başını  eğdi.   Gözünden akan yaşı silip o da abisi gibi başını  duvara yasladı "O zaman bende gitmem." Deyip gözlerini kapattı.

Ali, umursamadan öylece karşısına baktı. Miniğini  şimdiden özlemişti.

Ona sarılmak istiyordu. Kokusunu içine çekmek istiyordu.

Ellerine bakti " simdi bu eller seni sarmadıkça  ne işe  yarar ki? Senin o akan yaşlarını silmedikçe ne işe  yarar ha?" Deyip hızla ayağa kalktı.
Zeynep ve Asaf, merakla Ali'ye bakarken Ali, onları umursamadan  yanındakı duvara yumruk atmaya basladı.

Zeynep, korkuyla Ali'yi engelledikçe Ali, daha fazla vurmaya başlıyordu.
"Ulan sen olmayınca  ben  nasıl yaşarım ha? Nasıl lan nasıl?" Deyip her yumrukta daha fazla bağırıyordu.

Sonunda parçalanan elleri ve bir hitap düşmüş vücuduyla yere çöktü.

Asaf, kafasını eğip karısını tuttu fısıltıyla "dokunma! Dokunursan daha fazla canı yanar." Dese de zeynep, acıyla  abisine baktı.

                                               

Kılınan namazdan ve okunan ezandan sonra herkez yavaş yavaş mezarlığı terk etmeye başladı.
Leyla'nın annesi hızla kendisini tutan kişilerden kurtulup kızının mezarına sarıldı.

Sessizce fısıldayarak "annem, sen gittin mi? Sen anneni bıraktın mı? Hani sen karanlıktan korkardın? Neden böyle yaptın annem şimdi sen orda üşümiycek misin? Gece kim senin üstünü örtücek annem? Nasıl rahat ediceksin sen orda? Benim yetim kızım babanın yanındasın artık senin babanla hasretin bitti şimdi sıra benim hasretimde mi? " dedi ağlayarak .