DİLHUN ☑

●KESIT○

Elimdeki çiçeklere bakıp derin nefes aldım. Pek böyle şeyleri sevmezdim ama Leyla'mın mutluluğu için koca  oyuncak ayıyı bile alırdım.

Hastanenin kapısından içeri girdiğim  an da içime  bir sıkıntı çöreklenmişti.

Umursamamaya çalışıp beynime kazıdığım odaya doğru ilerledim.

Bakışlarım önce camı buldu.  Meleğim beyaz yatakta yatıyordu.  cama daha fazla yaklaştım. Her adımda  içime tarifsiz bir acı ve heyecan doluyordu.

Uyuduğunu görünce üzülsem de sesimi çıkarmadım. Her gün onu görmeme izin vermiyorlardı zorla alıyordum izni o da haftada 1 gün ve 1 saat.

Olsun ama onu uyurken izlemek bile güzeldi. Derin nefes alıp etrafa baktım. Kimse yoktu...

Daha fazla dayanamayıp direk doktorun yanına gittim.  Bana merakla bakan doktora hafifçe gülümseyip "yanına girebilir miyim?" Dedim sabırsızlıkla.  Doktor bir kaç şeyi kontrol ettikten sonra "hemşire sizi hazırlasın ama sadece 5 dakika." Diyince mutlulukla kafamı sallayıp hızla odadan çıktım.

Yarım saat sonra hemşirenin yardımıyla hızla giyinip odanın kapısının önüne geldim.

Derin nefes alıp kulpu indirdim kalbim inanılmaz hızlı atıyordu. Kafamı salladım "sakın ol oğlum." Dedim kendi kendime. Son gayret içeri adımımı attım arkamdan kapanan kapıyla tuttuğum nefesi hızla verdim.

Yatakta uyuyan meleğime yaklaştım. Öylece uyuyordu. Uyandırmaya kıyamadım. Yanındaki koltuğa oturdum şimdi saçlarını okşamak vardı. Dolan gözlerime lanet ederek etrafa bakmaya başladım. Sonunda gözlerim odak noktasına meleğime kavuştuğunda dikkatimi çeken elindeki beyaz kağıt oldu. 

Kaşlarımı çatıp kağıdı almak için elimi uzattım. Sımsıkı tuttuğu kağıdı hafifçe almak istediğimde anında elinden çıkmasıyla kaşlarım daha fazla çatıldı "leyla?" Dedim korkuyla. Ses vermeyince hızla sarstım "leylam" bağırmama bile uyanmamıştı  "Şimdi değil yalvarırım şimdi değil.. " deyip aniden Dolan gozlerimle  kafasını göğsüme  bastırdım. " bırakma lan beni! Bırakma!" Bağırmamla içeri dolan doktorlara baktım.  Başını  eğen  doktora "ölmedi lan o ölmedi sadece çok uykusu var uyanmak istemiyo." Diye kükrememle doktor başını  olumsuz anlamda salladı.

Kalbim durmuş gibiydi. Miniğimi kendimden uzaklaştırıp yüzüne baktım.

Yüzü bembeyazdı...
Kırmızı dolgun dudakları solmuştu hatta morarmaya yakındı. Göz altları çökmüştü..

Gözlerimi sıkıca kapattım.

Fısıltıyla "babana kavuştun mu miniğim? Sen cenneti kazanırken ben burda cehennemi mi yaşiycam  simdi?" Göğsüme inen hançer acısıyla  "Kaybettik..." dedim. gözümden akan son yaşla yutkundum.

Kaybettik...

Kısa bir kesit oy ve yorumlarınızı bekliyorum bolum haftaya cumartesi veya pazar gelicek.

Seviliyorsunuz...