Blinded (Montenegro Series #2)

33

After ng checkup ni Imee ay napagpasyahan ni Kian na ilibre kaming dalawa. I am happy that the baby is healthy. Imee is going to be a great Mom. I can feel it already.

"Ang baboy mo, Kian." saad ko habang pinupunasan ang ice cream na pinahid niya sa mukha ko. "Gago ka talaga."

"Edi waw." he answered and I smack his arms which I earn a groan from him.

"Ang gulo niyo pa lang kasama." Imee commented and I stop. I smiled hesitantly and she giggled.

"Nako, hindu na magiging matiwasay buhay mo kapag sumama tong lalaking to sayo sa States." nabanggit ni Kian na sasama siya kina Imee papuntang States para ipanganak ang panganay niya.

"Baka mapaanak ako ng maaga." tumango tango ako sa mungkahi niya at umirap naman ang baliw kong katabi.

"Huwag kang maniniwala dito. Scammer to." he told Imee and she just shook her head. "Huwag mo ngang pinagpapapansin ito. Kumain ka ng marami."

"Kumakain naman ako ng marami. Tama na." reklamo ni Imee and I smiled. Kung hindi mo siguro ako kilala mapapaghalataan mo kong third wheel sa kanila. I know that Kian cares for Imee. Hindi lang dahil sa magkakaanak sila kung hindi dahil nagkecare talaga siya para rito.

"Aalis na ako. Bahala na kayo diyan." sambit ko at nagulat ako ng tumayo din si Kian.

"Anong ginagawa mo?"

"Ihahatid ka." kaswal na sambit niya. Tiningnan ko si Imee na abala pa rin sa pagkain niya. I know she heard what Kian said. Alam ko ang feeling ng neglected. As much as I want to spend more time with Kian, I can't. I've made my decision to let him go so I will.

"Sasapakin kita. Samahan mo dito si Imee." bulong ko at bumuntong hininga naman siya. Umupo siya sa upuan at ngumiti kay Imee.

"Aalis na ako, Imee. Medyo gabi na kasi. Marami pa akong gagawin." paalam ko at tumayo naman siya para yakapin ako.

"Take care, Imee." I whispered and she caressed my back.

"I will, Irish." she replied. Sinuntok ko naman ang braso ni Kian bago niya ako yakapin.

"I'm going to miss you." he whispered and I smiled. I think this is the second goodbye that we uttered for today.

"I'm going to miss you too. Ingatan mo si Imee kupal ka." bulong ko at mas lalo lang humigpit ang yakap niya sa akin.

"Ingatan mo ang sarili mo." I sighed and pulled away from the hug. Nagsimula na akong lumayo sa kanila at kumuway.

Dalawang araw matapos ang check up ni Imee ay naging busy ako sa pagmeet ng mga deadlines at iba pang kailangan for graduation. Puyat at pagod ang kinahihirap kong problema sa ngayon. Hindi na kami nakakapag-usap ni Kian kasi alam kong busy siya kay Imee at sa pag-aaral niya.

Nung nakaraang araw habang nagpapahinga ako sa pag-aaral ay nakita ko ang IG story ni Isla kung saan nasa mansyon nila Kian si Imee. It looks like Kian decided to tell it to the whole clan. Napangiti ako sa nakita. Naalala ko tuloy nung una niya akong ipakilala bilang girlfriend niya.

Nakasuot ako ng isang simpleng red dress that day. Kinakabahan at gusto ng umalis sa lugar na iyon. Kian kept glancing at me with a teasing smile plastered on his face.

"Stop teasing me." sambit ko and he chuckled.

"Stop being nervous, babe. You'll be fine. Mom already knows about us atsaka wala naman magagawa ang mga pinsan ko at sina tito at tita." he said and I sighed.

"Still, Kian. Alam nilang kaibigan kita and now I decided to jeopardize our relationship." sabi ko. Ayokong husgahan ako ng mga kamag anak niya na kaya lang ako nakipag relasyon sa kanya kasi kaibigan ko ito at isa itong Montenegro.

"You do know na hindi sila ganon. They are welcoming, Irish. Stop worrying." I sighed and parked his car in front of their house.

Pinatay ko ang cellphone ko sa naalala. Those were the days. If you are going to ask me if I am okay. Isa lang sagot ko. Hindi.

Sino namang matutuwa at magiging okay sa nangyari sa amin nitong nakaraang araw diba. But still this is for me and for Kian. Hindi ako nagsisisi sa naging desisyon ko.

Tumayo ako sa kama at nagpasyang pumunta sa malapit na coffee shop sa subdivision namin. It was a long walk but it makes me forget for a little while.

The aroma of the coffee shop hits me. I smiled and decided to order my usual drink. As I was getting money from my wallet, may taong nagsalita mula sa likod.

"Make it double, miss." lumingon ako at napataas ang kilay ng makita kung sino ito. "Hi!" Napangiti ako sa lalaking bumati sa akin.

Pagkatapos namin kunin ang order naming kape ay umupo kami malapit sa bintana ng shop. I sip on my frappe and look at him.

"We should stop meeting like this." he told me and I nodded. "Nauubos ang pera ko sayo."

"Sinabi ko bang ilibre mo ako?" he shrugged. Naiirita ako sa lalaking to. He is annoying and not annoying as well.

"Bakit ka ba nandito?" tanong ko sa kanya at yumuko naman siya.

"Bawal ba ako dito?" I can sense the sadness in his tone.

"Just answer my question, Kyle."

"First name basis na pala tayo." I rolled my eyes and was about to walk away from him when he caught my arms and make me sit back to my seat.

"Hinatid ko lang yung sinasabi ko sa iyo noon." he sound sad when he told me that.

"Dito siya sa village na ito nakatira?" he nodded at my question. "What happen if you don't mind me asking."

"I let her go." napangiti siya ng malungkot sa akin pagkatapos niyang sabihin yun. Akalain mo nga naman na parehas pa kami ng lalaking ito ng kapalaran.

"Well, that makes the two of us." sabi ko at lumaki naman ang mata niya.

"Tibo ka?" umirap naman ako.

"Gago. Hindi. I let someone special to me go. Just like what you did." he chuckled and nodded.

"Malas naman ng pinakawalan mo. Hindi na niya makikita si Biscuit." sabi ko at tumawa naman siya. "Tawa ka ng tawa. Mukha ba akong clown?"

"Masama bang tumawa? Besides, I find your attitude amusing. Kung hindi mo sinabi sa akin na you let someone go, I would think na nang iwan ka."

"You are judging me, Mr. Palma." he put his hands up and look at me.

"I am glad na nakilala kita, Ms. Irish." he blurts out and I look away. Bakit ba bigla bigla tong malaking mama na to na may maliit na aso?

"I am not glad, Mr. Kyle." He chuckled and I find myself enjoying his company. I guess, good things come when you least expect it.

•••
A short or filler chapter. 2 chapters left.xx