Haat jegens jou, maar liefde was wat volgde. (uitgehuwelijkt)

hoofdstuk 1.

Najima hou op je doet me pijn!! En daar vloog de stijltang dan richting Laila's gezicht. AUWWWww.. Laila's hand vloog op haar wang en durfde het maar niet aan te raken. Najima keek haar aan en liep weg. Ze schreeuwde: Komt ervan he als je mijn haren niet wilt stijlen.
Laila bleef geknield op de grond liggen en keek naar de vloer. Mara E Allah swt.
Niet snel daarna vloog de deur weer open en stond haar moeder daar dan.
Waarom schreeuwde je El Kehba...
Laila was het nu wel gewend om steeds dat woordje te horen uit haar moeders mond.
Blijkbaar was het het meest normale eraan...
Haar moeder volgde haar stappen en Laila telde de stappen. Meestal zouden de klappen komen na 3 stappen. Maar nu kwamen de klappen al na 2 stappen.Haar moeder schopte Laila in haar buik waardoor ze belandde op haar platte rug. Mamma het was niet mijn schuld. Het was Najima...
Hou je kop...
Ga niet liegen,,Allah swt straft je daarvoor.

En daar kwam de volgende schop.. Maar die kwam niet terecht in haar buik maar een diepe harde por in haar zij...
Je hoorde iets breken waardoor Laila schreeuwde van de pijn...
Het gehuil van Samir klonk door het huis...
Oma wat doe je? Hou op...
Laila's moeder schonk er geen aandacht aan en bleef maar schoppen en duwen. Laila bleef maar schuldig kijken naar de deur en probeerde Samir in zijn ogen te kijken tot hem door te dringen dat het oke met Laila ging..
Niet snel zag je Mohamed en Hakima achter Samir staan.
Alleen maar kijken..
Laila bewoog haar hand richting de deur en opende de palm van haar hand en probeerde zich uit te strekken naar iemand die haar kon helpen..
Maar nee,,haar moeder zag de hand en hief haar been en trapte erin..
Laila voelde de stoot en wou het arm terug trekken maar dat lukte niet.
Mamma Leihdiek..
Haar moeder stopte en keek Laila aan..
Ga je gezicht wassen..
Allah swt. zal nooit naar je omkijken je ****...

Laila zag iedereen vertrekken uit haar kamer en keek op naar het plafon. Ze vestigde haar aandacht op een klein bloedspatting die op de plafon bleek te zien.
Dit keer waren er geen tranen..
Er was niks...
Al het bloed dat vloeide waren de tranen die gekleurd in rood kwamen...
Laila voelde haar ledematen niet en bleef liggen..
Totdat rond 2 uur in de nacht de slaapkamer deur openging.
Het was een donker gestalte maar het lichaamsfiguur was wel te herkennen..
Prinsesje Inou..
Pappa? Hij knielde langzaam op de grond en gaf een kus op mijn voorhoofd..

Pappa ik wil niet hier blijven..
Ik deed niks Pappa.. Haar vader keek haar aan en veegde langzaam met een vochtige doek haar gezicht af dat vol met bloed zat. Rustig maar,,
Haar vader was dan wel oud maar was toch sterk.
Hij tilde Laila op en legde haar in bed.
Hij pakte een stoel pakte snel een leesboek en opende het. Er was eens...
En zo ging de avond verder.
Laila wist niet hoe snel de dag voorbij ging. Ze kon altijd niet wachten tot haar vader rond 2 uur thuis kwam om haar voor te lezen.
Laila luisterde aandachtig hoe de lippen van haar vader bewogen bij elk woord. Hoe zijn wangen op en neer gingen bij versprekingen..
Daar lag Laila dan...
Slapend met haar open mondje te dromen over een wereld die nooit zou kunnen bestaan.
NEEE elke keer als je thuis komt dan volg jij je stappen naar Laila's kamer.. Ik pik dit niet...
Ik ben je vrouw P*t verdomme...
Samia ze is onze dochter wat denk je wel niet. Het stopt vandaag. Ze is oud genoeg.
Laila's vader en moeder waren weer ruzie aan het maken. Waarom? Alleen vanwege mij omdat Laila's moeder jaloers is.