Chapter 46

1K 25 5
                                    

Shout out to Jennie080901 , LailanieMendez , IvyflorAlota , RodaFabrig

Thank you for supporting my story!! 🤗 Salamat din sa ibang mga silent readers, commentors, and voters. Sorry if I can't mention your username huhuhuhu but SML guys 😘

***

KENZIE'S POV

We’re both sitting on the picnic blanket na nilatag ni Pierce.  He also brought some foods for us. He made sandwiches and ofcourse, strawberries. Nasanay na siya siguro sa akin na parating dinadalhan ng strawberries. Talagang pinaghandaan niya ang araw na to.

Nakatingin kami sa tanawin na nasa harap namin. I’m sitting on the middle of his legs while my back is resting on his chest.  Sinusubuan niya ako ng strawberry. Just like the old times.

“Hey, why don’t we play a game.” I blurted out.

“What kind of game?” He asked then he rested his head on my shoulder. Dinikit niya ang ilong niya sa leeg ko at nararamdaman ko ang hininga niya doon. He seems not interested on my game.

“It’s not actually called a game, we’re just gonna ask each other questions. Simple as that.“ I explained to him.

“Okay. Then my question is, why are you so beautiful, Laura?” He said on my ears which made me shiver.

“Why do you smell so good?” Inamoy niya na naman ulit ang leeg ko at pinaulanan niya ito ng halik. Natawa naman ako dahil sa kiliti.

“Why are you so flawless?” Yung pisngi ko naman ang hinalik-halikan niya. Itong Gallegos na to sumusobra na ha. Sobra na ang paglalandi!

“Why do you make me so crazy?” Natatawa akong lumayo sa kaniya kaya hindi niya na ako nahalik-halikan.

“Stop it! I’m serious, Pierce. Mamaya na yang paglandi mo.” Sabi ko sa kaniya. He just pouted like a kid. Hinila niya ako pabalik sa pagsandal ko sa dibdib niya.

“Fine Fine. Na miss lang kita eh.” Sabi nito at pinatong niya ulit ang baba niya sa balikat ko.

“I’ll start. Uhm, have you experienced committing a suicide?” I asked him while still looking at the sea.

“What kind of question is that, kisses? Ofcourse not.” He answered me.

“I’m just asking. Naranasan ko kasi yun.” Sabi ko. I felt him flinched kaya nalayo niya ang kaniyang ulo sa balikat ko. “What the fuck, Laura?”

Hinarap ko siya and I saw the shock on his face. Mukhang hindi niya nagustuhan ang narinig niya. Ngumiti ako sa kaniya para ipakita na okay lang ako.

“That was a long time ago.” I lift my left wrist and I showed to him my small scar on my wrist.

“I was 14 that time. Kakamatay lang ni mama kaya sobra akong nalungkot. Dinagdagan pa na hindi ako pinapansin ni papa. I was depressed that time and it made me think na ayaw na ng mga tao sa akin. And the only person who understands me just passed away. I slit my wrist and stayed in the bathtub. I just let my blood flow until I passed out. Nagising na lang ako na nasa ospital ako. Buti at agad akong nakita ni yaya kaya mabilis akong sinugod sa ospital. Nung una hindi ko tanggap na buhay pa ako but it made me realize that I should not waste my second chance.”

DESTINED HEARTS (Phoenix Series #2)Onde as histórias ganham vida. Descobre agora